De 45-jarige oorlog van Iran

Opinie-artikel van Likoed Nederland op Nieuwrechts, 15 april 2024.

Met de Iraanse revolutie in 1979 werden de ayatollahs de machthebbers in Iran. De leider van de revolutie – de Opperste Leider ayatollah Khomeini – beschreef in zijn boek ‘Islamitisch bestuur’ al hoe moslims de Joden voor altijd moeten bestrijden.
Dit in navolging van de profeet Mohammed, omdat de Joden weigerden zich tot de islam te bekeren. Mohammed voerde daarom oorlogen tegen Joodse stammen in wat nu Saoedi-Arabie is. Iran zet als moslimfundamentalistische staat die ‘traditie’ voort.

Moslimfundamentalisme

Jodenhaat is een belangrijke pijler van het moslimfundamentalisme. Het is voor hen moeilijk te accepteren dat de Joden – die het monotheïsme zijn begonnen – niet willen inzien dat de islam als opvolger beter zou zijn. Dan is het ook onverteerbaar dat die Joden met hun staat bovendien succesvoller zijn dan (alle) islamitische landen.
In 2015 verklaarde de huidige Opperste Leider van Iran ayatollah Khamenei daarom dat ‘zionisten’ geen moment rust zouden kennen.
Iran zal een voortdurende jihad voeren, met als doel Israël te vernietigen.

Aanvallen

De aanvallen van Iran op Israël kennen vele vormen. Momenteel vallen de door Iran gefinancierde en bewapende islamitische terroristen van Hamas, Hezbollah en Houthis Israël aan.
In 2006 was er al een oorlog met Hezbollah, die begon nadat Hezbollah een aantal Israëlische militairen had ontvoerd van de Israëlische kant van de Libanees-Israëlische grens.
Joden zijn wereldwijd ook een doelwit van terreuraanslagen. In 1992 pleegde Hezbollah in opdracht van Iran een bomaanslag op de Israëlische ambassade in Buenos Aires, met 29 doden tot gevolg. Twee jaar later werd in dezelfde stad een Joods gemeenschapscentrum aangevallen, waarbij 85 doden vielen.

Consulaat

Israël verdedigt zich tegen de Iraanse agressie door onder meer te proberen de Iraanse wapentransporten door Syrië naar Hezbollah in Libanon te verhinderen. Vandaar het recente bombardement van het gebouw naast de Iraanse ambassade in Damascus. Daar werd het militaire beleid van Iran in Syrië bepaald, zoals blijkt uit het feit dat er bijna alleen (hoge) militairen bij omkwamen.
De hoogste omgekomen Iraanse generaal was Mohammed Zahedi. Hij plande de ‘Al-Aksa vloed’, de pogrom vol verkrachtingen en martelingen van 7 oktober door Hamas. Het vormde zodoende een gerechtvaardigd militair doelwit. Hij verdiende zijn dood ten volle.

De aanval was trouwens niet in strijd met het internationaal recht. De onschendbaarheid van ambassades daarin geldt alleen voor het gastland.
Overigens is het opmerkelijk dat Iran verontwaardigd doet over de aanval. Het bombardeerde dus zelf in 1992 de Israëlische ambassade in Buenos Aires (29 doden). Het liet in 1983 Hezbollah de Amerikaanse ambassade in Beiroet bombarderen (63 doden). En in 1979 bestormde Iran de Amerikaanse ambassade in Teheran en hield de 63 aanwezigen veertien maanden in gijzeling.

Het Westen

Het is triest dat velen in het Westen niet inzien dat Israël vooraan staat in het front tegen het moslimfundamentalisme. Zoals Afshin Ellian schreef in De Telegraaf:

“Er bestaat in grote lijnen geen verschil tussen IS, Al-Qaeda, de Taliban, Hezbollah of het Iraanse regime. Zij geloven in het ideaal van een islamitische maatschappij en staat, gezuiverd van de westerse cultuur. Daarbij beschouwen ze het Westen en Israël als vijanden van de islam.”

Verontrustend is dat Iran steeds nauwere banden heeft met de belangrijkste andere antiwesterse landen: Rusland, China en Noord-Korea. Dat is een aanzienlijk machtsblok dat er alles aan doet om het Westen te ondermijnen.
Israël verdedigt zich tegen de door Iran geregisseerde moslimfundamentalistische moordzucht. Dat maakt echter deel uit van een groter plan tegen het Westen. Israël verdient daarom alle steun uit dat Westen.

Paul Brill komt enkele dagen na ons in de Elsevier tot dezelfde conclusie: Hamasoorlog gaat over veel meer dan Israël en Gaza.