Persbericht van Likoed Nederland, 19 augustus 2022. Tevens een langere versie hieronder als opinie-artikel gepubliceerd op Jonet, 29 september 2022.
Afgelopen dinsdag weigerde de Palestijnse president Mahmoud Abbas om de Palestijnse terreuraanslag op de Olympische Spelen van 1972 in München te veroordelen.
Bij de aanslag werden elf Israëlische Olympische atleten door Palestijnse terroristen vermoord. Eén atleet werd daarvoor nog gecastreerd.
Zo komt vrede met Israël uiteraard niet dichterbij. Zoals Bild – het grootste dagblad van Duitsland en Europa – schrijft:
“Abbas is allesbehalve een man van vrede.
Integendeel: hij dankt zijn carrière aan de ontkenning van de Holocaust en de verheerlijking van terreur.”
Terreur
De weigering van de verontschuldigingen hoeft echter geen verwondering te wekken. Mahmoud Abbas was zelf degene die de financiering van die aanslag in München organiseerde.
Van zijn terroristisch verleden neemt hij geen afstand. Integendeel, de terreur wordt door de media van Mahmoud Abbas nog altijd aangemoedigd en verheerlijkt.
Zo had de aanslag in München “spectaculaire aspecten van trots en glorie” gegeven aan de Palestijnen, volgens een verslaggever in 2021 op de officiële Palestijnse televisie.
Ook nieuwe terreur wordt aangemoedigd, zoals te zien is op de Palestijnse televisie (zie de voorbeelden op onze website).
Antisemitisme
Zijn onzinnige bewering dat “de vijftig Holocausts door Israël op de Palestijnen” erger waren dan de eigenlijke Holocaust snijdt de Joden door de ziel. Zes miljoen van hun onschuldige familieleden zijn vanwege Jodenhaat vermoord.
Deze bagatellisering van de Holocaust en bijbehorende Jodenhaat is trouwens ook bepaald niet nieuw. Mahmoud Abbas promoveerde op een proefschrift dat de Holocaust bagatelliseerde – het zou het gevolg zijn van een zionistisch complot en het aantal slachtoffers was waanzinnig overdreven.
Mahmoud Abbas heeft zich vaker antisemitisch uitgelaten. Zo noemde hij in 2018 de Holocaust “de eigen schuld van de Joden”.
De vicevoorzitter van de Duitse CDU-partij Karin Prien zegt daarom terecht in hetzelfde artikel in Bild:
“De Palestijnse Autoriteit heeft sinds 2005 geen democratische verkiezingen meer gehad. Beloningen voor de families van zelfmoordterroristen zijn aan de orde van de dag. Abbas en zijn handlangers houden zich meer bezig met de strijd tegen Israël dan met de welvaart en ontwikkeling van hun eigen volk. Het optreden van Abbas in Berlijn liet duidelijk zien dat hij geen partner van ons kan zijn.”
Dat geldt feitelijk voor iedereen en zeker voor Israël.
De Palestijnse president Mahmoud Abbas weigerde vorige maand om de Palestijnse terreuraanslag op de Olympische Spelen van 1972 in München te veroordelen. Bij deze aanslag werden elf Israëlische Olympische atleten door Palestijnse terroristen vermoord. Eén atleet werd daarvoor nog gecastreerd. Zo komt vrede met Israël uiteraard niet dichterbij. Zoals Bild – het grootste dagblad van Duitsland en Europa – schrijft:
“Abbas is allesbehalve een man van vrede. Integendeel: hij dankt zijn carrière aan de ontkenning van de Holocaust en de verheerlijking van terreur”.
Terreur
De weigering van de verontschuldigingen hoeft echter geen verwondering te wekken. Mahmoud Abbas was zelf degene die de financiering van die aanslag in München organiseerde. Van zijn terroristisch verleden neemt hij geen afstand. Integendeel, de terreur wordt door de media van Mahmoud Abbas nog altijd aangemoedigd en verheerlijkt. Zo had de aanslag in München “spectaculaire aspecten van trots en glorie” gegeven aan de Palestijnen, volgens een verslaggever in 2021 op de officiële Palestijnse televisie (filmpje onder dit artikel).
Fatah, de partij van Abbas, noemde het in een uitzending op 5 september 2018 een ‘heldhaftige operatie’: ‘De Zwarte September verbaasde de wereld en zorgde ervoor dat die de adem meer dan twaalf uur vanwege München inhield. Vijf van de zich zelfopofferende strijders werden martelaren ’. Ook nieuwe terreur wordt vrijwel dagelijks aangemoedigd, zie de Palestijnse televisie (zie de websites van Palestinian Media Watch en Memri).
Antisemitisme
Abbas’ onzinnige bewering dat ‘de vijftig Holocausts door Israël op de Palestijnen’ erger waren dan de eigenlijke Holocaust snijdt Joden door de ziel. Zes miljoen van hun onschuldige familieleden zijn vanwege Jodenhaat vermoord. Onzinniger kan trouwens niet: waar de Joden door de Sjoa een derde van hun volk verloren, is het aantal Palestijnen zo ongeveer vertienvoudigd in de genoemde vijftig jaar. Deze bagatellisering van de Holocaust en bijbehorende Jodenhaat is trouwens bepaald niet nieuw. Mahmoud Abbas promoveerde zelfs op een proefschrift dat de Holocaust bagatelliseerde – het zou het gevolg zijn van ‘een zionistisch complot’ en het aantal slachtoffers zou waanzinnig overdreven worden.
Smerige voeten
Mahmoud Abbas heeft zich geregeld antisemitisch uitgelaten. Zo noemde hij in 2018 de Holocaust ‘de eigen schuld van de Joden’. In 2016 beweerde hij dat rabbijnen de waterbronnen van de Palestijnen wilden vergiftigen – een beschuldiging die in de Middeleeuwen vaak geuit werd. In 2015 stelde hij dat Joden de Tempelberg ‘niet mochten bevuilen met hun smerige voeten’.
Duitsland
Het is opmerkelijk dat de Duitse regering Mahmoud Abbas – een van de organisatoren van de aanslag in München – uitnodigde voor een bezoek, vlak voordat de vijftigste herdenking daarvan zou plaatsvinden. Zo werd hem een podium gegeven voor zijn antisemitisme. In de persconferentie beschuldigde Abbas Israël van ‘Apartheid’, ook een antisemitische bewering volgens het Handboek van de Europese Unie.
Daar ging bondskanselier Olaf Scholz wel tegen in. Want hij reageerde niet op de bagatellisering van de Sjoa door Abbas. Dit terwijl Duitse schoolkinderen wordt onderwezen om direct te reageren op leugens over de nazi’s en de Holocaust. Echter, hun kanselier kon het niet opbrengen, in zijn eigen bondskanselarij. Hierover is hij van links tot rechts zwaar bekritiseerd. Zo heeft het uitnodigen van Abbas zich als een boemerang tegen Scholz gekeerd.
Aangifte
Inmiddels is er aangifte gedaan tegen Abbas en de Duitse politie stelt een onderzoek in. Want volgens de Duitse wet is het strafbaar om in het openbaar nazi wandaden ‘goed te keuren, te ontkennen of te bagatelliseren’. Er staat maximaal vijf jaar gevangenisstraf op. Het positieve van dit Duitse politieke schandaal is dat de Jodenhaat en de terreurverheerlijking van de Palestijnse Autoriteit nu stevig in de media kwam. Meestal wordt dit door de politiek-correcte media onder het tapijt geveegd.
Vervolg
Door dit schandaal bleek duidelijk waarom vrede zo moeilijk te bereiken is met dit Palestijnse leiderschap. De vicevoorzitter van de Duitse CDU, Karin Prien, zegt terecht in hetzelfde artikel in Bild:
“De Palestijnse Autoriteit heeft sinds 2005 geen democratische verkiezingen meer gehad. Beloningen voor de families van zelfmoordterroristen zijn aan de orde van de dag. Abbas en zijn handlangers houden zich meer bezig met de strijd tegen Israël dan met de welvaart en ontwikkeling van hun eigen volk. Het optreden van Abbas in Berlijn liet duidelijk zien dat hij geen partner van ons kan zijn.”
Hopelijk leidt dit schandaal ertoe dat er ogen opengaan bij Duitsers, en andere Europeanen. Zodat de enorme politieke en financiële steun aan de Palestijnen wordt afgebouwd. Die verdienen ze niet. Het blijkt hen ook duidelijk niet tot stappen richting vrede te brengen. Dat komt omdat er geen voorwaarden aan die steun gesteld worden. Bijvoorbeeld door te vragen dat de Palestijnen hun verplichtingen uit de Oslo-akkoorden nakomen, zoals het ontwapenen en ontbinden van terreurgroepen. Zo kunnen dat Palestijnse antisemitisme en die terreur voortwoekeren.
Europa zou hierin een voorbeeld kunnen nemen aan sommige gematigde Arabische landen. Die zijn die eindeloze geweldsverheerlijking, corruptie en slachtofferrol van de Palestijnen van de laatste zeventig jaar inmiddels al wel zat. Zij zagen meer in goede relaties met Israël en sloten in 2020 de Abraham vredesakkoorden. Zij geven daarom weinig steun en bijna geen geld meer. Dat kan wel helpen om de Palestijnen aan het denken te zetten of zij hun onverzoenlijke houding willen voortzetten.
