Ingezonden brief van Likoed Nederland in het Reformatorisch Dagblad, 10 mei 2021.
Het Reformatorisch Dagblad heeft afgelopen week aandacht gegeven aan het recent verschenen rapport van de organisatie Human Rights Watch.
Daarin werd terecht beschreven dat de er veel op is aan te merken dat Israël “systematisch racistisch” en een soort van “apartheidsstaat” zou zijn.
Wij willen daarop aanvullen dat deze aantijgingen daarbij zo extreem en ongerechtvaardigd zijn, dat deze als antisemitisch aangemerkt worden. Dit staat beschreven in de algemeen aanvaarde, internationale definitie van antisemitisme. (Hier de vertaling op onze website.)
Deze is door heel veel organisaties en landen onderschreven, ook door de Nederlandse regering en parlement.
Aanvullend op de definitie heeft de EU heeft afgelopen januari een Handboek uitgebracht om antisemitisme te herkennen.
Daarin worden de genoemde aantijgingen letterlijk betiteld als antisemitisch, als voorbeeld 7. (Hier de vertaling op onze website.)
Het lijkt ons aanbevelenswaardig om bij toekomstige artikelen met dit soort aantijgingen te vermelden dat deze antisemitisch zijn.
Uiteraard is het nog beter om helemaal geen aandacht te geven aan antisemitische beschuldigingen.
Uw correspondent Alfred Muller schrijft terecht dat “Israël deze rapporten verwerpt als eenzijdig en vooringenomen”. Maar dat zou volgens hem niet moeten, omdat “een politieke oplossing dringend geboden is”. Hij suggereert daarmee dat Israël hierin aan zet is.
Het probleem met deze eenzijdige rapporten is nu juist dat deze over de verantwoordelijkheid van de Palestijnen voor de ontstane situatie heen stappen.
Om slechts enkele punten te noemen:
- Het zijn de Palestijnen die al ruim tien jaar nieuwe vredesonderhandelingen afwijzen.
- Het zijn de Palestijnen die nog altijd blijven weigeren om Israël als Joodse staat te accepteren. Dit wordt telkenmale uitgesproken, door zowel Fatah als Hamas.
- Het zijn de Palestijnen die daarom steeds weer internationaal voorgestelde tweestatenoplossingen hebben afgewezen, zoals in 1937, 1947, 2000, 2001 en 2020. De Israëli’s accepteerden die altijd.
- Het zijn de Palestijnen die hun kinderen blijven opvoeden – in schoolboeken, op de televisie en in moskeeën – met Jodenhaat, geweldverheerlijking en de plicht tot heilige oorlog. Waardoor vrede ook met de volgende generatie moeilijk wordt.
- Het zijn de Palestijnen die telkens weer de weg van het geweld opgaan, met terreur en raketbeschietingen.
Zo lang de Palestijnen deze agressieve houding niet veranderen, blijft een oplossing voor het conflict en dus vrede onmogelijk.
