Ingezonden brief van Likoed Nederland aan de Volkskrant, 2 november 2020.
NB Ondanks ons uitdrukkelijk verzoek om deze brief te plaatsen als correctie op de onjuistheden in het Volkskrant-artikel, heeft de Volkskrant dit niet gedaan.
Afgelopen zondag plaatste de Volkskrant een artikel over het vredesverdrag tussen Bahrein en Israël. Een verdrag dat volgens dit artikel omstreden is.
Omdat de Palestijnse leiding niet is geconsulteerd. Welke Palestijnse leiding dan trouwens? De corrupte Fatah-regering die de Westbank bestuurt, of het terroristische Hamas-bestuur in Gaza, die Israël liever vandaag dan morgen van de kaart wil vegen?
Los daarvan, de regeringen in Bahrein en Israël zijn toch zelf heel goed in staat om zelf te bepalen met wie zij vrede sluiten? Daarvoor hoeven zij toch niet Nederland, Fatah, Hamas of wie dan ook om advies te vragen?
Al meer dan honderd jaar is er onrust in het Midden-Oosten. Er is oorlog geweest tussen Marokko en Algerije (1963), Irak en Iran (jaren ’80), Libië en Egypte (1977), vele burgeroorlogen enzovoort. En helaas vaak tussen Israël en meerdere Arabische landen. Veel te veel mensen zijn in al deze oorlogen gestorven.
En nu is er eindelijk een stukje hoop: langzaam maar zeker weten verschillende Arabische landen (Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en waarschijnlijk spoedig meer) en Israël elkaar te vinden. Ze willen niet langer vijanden zijn, maar samenwerken op vele gebieden.
Het is jammer dat juist de Volkskrant, een krant met een pacifistische traditie, hier dan toch een negatief verhaal over in elkaar weet te zetten. Er wordt gesproken over “woede in de Arabische wereld”.
Terwijl juist tegen de verwachting van velen in “de Arabische straat” niet in woede ontplofte. Afkeuring kwam bijna alleen van moslimfundamentalisten – en Palestijnen.
En de ‘nederzettingen’ worden er weer bijgehaald, niet ter zake doende.
Israël zou ‘nieuwe nederzettingen’ bouwen. Dat is onjuist, dat gaat Israël helemaal niet doen.
Er worden 3.000 nieuwe huizen gebouwd in bestaande ‘nederzettingen’. Een aantal huizen dat – als dat in een bestaande wijk in Nederland gebouwd zou worden – normaliter de landelijke pers niet haalt.
Daar mag je van vinden wat je wil. Maar moet de bouw van 3.000 woningen een blijvende vrede tussen diverse Arabische landen tegenhouden? En gaan deze 3.000 huizen een mogelijk vredesverdrag tussen de Palestijnen en Israël tegenhouden?
Al honderd jaar vragen de Palestijnse leiders het onmogelijke: Jeruzalem moet hun hoofdstad worden (gaat nooit gebeuren, weet iedereen), Israël mag zichzelf geen Joods land noemen (bepalen ze zelf wel) en vijf miljoen ‘vluchtelingen’ moeten gehuisvest worden, in plaats van in een Palestijnse staat. Dat gaat allemaal niet gebeuren, omdat het niet kan, zoals de meesten wel begrijpen.
Al die tijd blijven de Palestijnen trouwens Israëlische burgers vermoorden, zelfs na het sluiten van vredesverdragen. En worden ze onderdrukt door hun eigen leiders.
Misschien moet de Palestijnse leiding daarom eens gaan kijken wat wel kan als ze vrede willen. Dat is voor de hand liggend. Het staat daarom in het laatste Amerikaanse vredesplan. Hamas moet weg, Fatah moet alle terreur voor eens en altijd afwijzen, een Palestijnse staat krijgt geen eigen leger (wees maar blij, spaart geld), en Israël krijgt de controle over de strategische Jordaanvallei.
Wat de Palestijnen daarvoor terugkrijgen? Een eigen staat en vijftig miljard dollar uit de VS, Europa en de Golfstaten om in hun economie te pompen, om het Singapore van de Middellandse Zee te worden. En vrede. En o ja, en misschien ook een paar ‘nederzettingen’ met een paar duizend Joden op hun grondgebied. Dat is wel leuk multicultureel, net zoals al lang 20% van de Israëlische bevolking islamitisch is.
Is dat nu echt een te hoge prijs die betaald moet worden?
Wij hopen oprecht dat de Volkskrant en de Palestijnen gaan inzien dat het geen offer is, maar juist een hoofdprijs, waar menig volk van droomt.
