Door Rami Dabbas. Vertaling: Likoed Nederland, 21 februari 2020.
Als Arabische activist en schrijver roep ik de Arabische wereld op om de betrekkingen met Israël te normaliseren.
Dit zou een stap zijn die vooral in ons voordeel zou zijn. Israël zou hier praktisch gezien weinig bij winnen, terwijl Arabieren enorm zouden profiteren.
Mijn volk begrijpt niet dat Israël eigenlijk onze vriend is. Net als het niet begrijpt dat als wij het voorbeeld van de Joodse staat zouden volgen, wij ook welvarend zouden kunnen worden, zoals Amerika en Europa.
Israël is op vrijwel elk gebied sterker en stabieler dan de Arabische staten.
Als alle grenzen van de Arabische landen open zouden zijn, zouden nauwelijks Israëliërs Tel Aviv ontvluchten naar Arabische steden. Echter zou er zeker een stroom mensen in de tegenovergestelde richting gaan – om dezelfde reden dat massa’s Arabieren naar Europa willen emigreren.
Het conflict over het land moet in perspectief worden geplaatst. Het land dat officieel de staat Israël werd, was oorspronkelijk een joods grondgebied. Daarna werd het bestuurd door een reeks veroveraars, waaronder Arabische moslims. De laatsten zijn de ware bezetters. Zij vechten nu om het herstel van de Joodse zeggenschap terug te draaien.
Elke verstandige persoon weet – of zou moeten weten – dat de Joden geen kolonisten zijn in deze regio, maar juist een inheems volk.
Maar wij Arabieren zijn arrogant geworden, tot het punt dat wij zelfs alle historische bewijzen van Joodse soevereiniteit ontkennen/ Die bestond voorafgaand aan de Arabisch-islamitische overheersing van het Midden-Oosten. Alleen de Hebreeuwse taal is al voldoende bewijs voor de lange joodse geschiedenis in het land Israël.
Mijn eigen land, Jordanië, heeft een officieel vredesverdrag met Israël. Toch horen wij ook hier nog steeds de woorden ‘verzet tegen normalisatie’ met de gehate ‘zionistische vijand’. Mijn volk begrijpt niet dat Israël eigenlijk onze vriend is en dat als wij het voorbeeld van de Joodse staat zouden volgen, wij ook welvarend zouden kunnen worden. In plaats daarvan blijven we onder de invloed van een islamitische overheersing die ons achterlijk en primitief houdt.
Enkele voorbeelden: bekijk de universiteiten van Israël in vergelijking met de onze, hun ziekenhuizen in vergelijking met de onze, hun technologie in vergelijking met de onze (als je die al kunt vinden).
Israëlisch wetenschappelijk onderzoek ligt zelfs vaak voor op Europa en Amerika, terwijl wij Arabieren in de Middeleeuwen willen blijven.
Ondanks al onze vijandschap, wil Israël nog steeds in vrede leven met de Arabieren. Kunnen wij Joden echt de schuld geven van hun terugkeer naar een land waaruit zij met geweld werden verdreven?
De echte reden waarom Arabische landen zich verzetten tegen normalisatie met Israël is dat ze de westerse beschaving verwerpen.
De staat Israël is een beschaafd, democratisch land, net als Europa; soms zelfs meer. Velen zijn in de Arabische wereld opgegroeid met de opvatting een hekel te moeten hebben aan deze beschaving.
Maar degenen die zich afzetten tegen normalisering van de betrekkingen met Israël, begrijpen meestal niet waar zij eigenlijk tegen protesteren. Ze willen de voordelen van de Europese samenleving, maar wijzen vervolgens het daadwerkelijke voorbeeld – vlak naast ons – af.
Daarbij komt dat wat de ‘Europese’ beschaving heet, grotendeels gebaseerd is op de joods-christelijke beschaving. Die vond zijn oorsprong bij de Joden in het Midden-Oosten.
Onze regio is in werkelijkheid de thuisbasis van de Joodse, Aramese en andere Semitische culturen. De Arabieren kwamen van het Arabische schiereiland en zij koloniseerden en vernietigden die inheemse culturen. Na verloop van tijd begonnen die oorspronkelijke volkeren hun culturen te vergeten en te verlaten. Zij integreerden in de Arabische cultuur.
De Arabieren hebben niet het recht om de terugkeer van de Joodse natie te ontkennen. En daarom roep ik op tot normalisering: voor de erkenning van het recht van de Joden om soevereiniteit uit te oefenen in hun voorvaderlijke land.
Wij Arabieren kwamen uit de Hijaz, Nejd en Jemen. We hebben dit gebied bezet en maakten het Arabisch.
Sommige van de Semitische en Aramese woorden gebruiken wij nog, net als de namen van dorpen en steden. Dat bewijst dat wij hier niet de oorspronkelijke bewoners zijn.
Het is tijd om dit conflict op te lossen.
Dat begint ermee dat wij, de Arabieren, de waarachtige historische band van het Joodse volk met dit land accepteren.
Wij hebben hier heel veel mee te winnen.
