Nepnieuws bij het Amerikaanse beleid inzake de nederzettingen

Brief van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo aan Andy Levin, een kritisch Democratisch lid van het Amerikaanse Congres. December 2019.

Toelichting Likoed Nederland: Deze brief is zeer interessant. Hij licht de mededeling toe van de Amerikaanse regering van afgelopen november; dat zij de Israëlische nederzettingen niet als illegaal beschouwt.

Het beleid van de huidige Amerikaanse regering is juist in lijn met alle eerdere regeringen de afgelopen veertig jaar, uitgezonderd die van Carter en de laatste maanden van Obama.
Zie als voorbeeld de verklaring van president George Bush. 

De misvattingen die hierin weerlegd worden, waren ook in de Nederlandse media te lezen.
Zo schreef de NRC: “Met de vooral symbolische stap doet Washington afstand van een Amerikaanse zienswijze die sinds 1978 van kracht is.”
Het ANP schreef: “Het is een koerswijziging van het Amerikaanse standpunt dat al in 1978 werd geformuleerd.”
Deze brief laat zien dat dit nepnieuws was.

Hieronder de letterlijke vertaling van de brief van de minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo.

“Ik ontving uw brief van 21 november waarin u kritiek heeft op de constatering van het ministerie van Buitenlandse Zaken; dat de vestiging van Israëlische civiele nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet categorisch in strijd is met het internationale recht.
Deze beslissing draait volgens u ‘decennia van Amerikaans beleid terug – zowel van Republieken als Democraten – inzake Israëlische nederzettingen’. U beweert verder, als onomstreden conclusie, dat deze bepaling “schaamteloos voorbijgaat aan artikel 49 van de Vierde Conventie van Genève’.

Hoewel ik uw interesse in deze belangrijke kwestie op prijs stel, kan ik het meer oneens met u zijn in deze twee domme standpunten. Ik zal kort ingaan op uw belangrijkste punten.

Ten eerste heeft de constatering van het ministerie van Buitenlandse Zaken het beleid ten aanzien van Israëlische nederzettingen in het geheel niet teruggedraaid.
Integendeel, het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft een wettelijke veronderstelling van minister Kerry ongedaan gemaakt, tijdens de nadagen van de regering Obama; dat de vestiging van nederzettingen categorisch in strijd zou zijn met het internationale recht. Die beslissing werd genomen in een mislukte poging om het verraad aan Israël van de regering Obama te rechtvaardigen.
Daardoor kon resolutie UNSCR 2334 – waarvan de basis de vermeende illegaliteit van de nederzettingen was en die daarnaar verwezen als ‘een flagrante schending’ van het internationale recht – door de Veiligheidsraad aangenomen worden op 23 december 2016.

Ten tweede genoot de veronderstelling van minister Kerry geen consensus van beide politieke partijen.
Integendeel, het werd door beide partijen veroordeeld. Ook door vooraanstaande Democraten in beide kamers van het Congres. Sterker nog, een overweldigend aantal senatoren en parlementsleden, van beide politieke partijen, steunden moties die bezwaar maakten tegen het aannemen van UNSCR 2334.
De verklaring van minister Kerry verliet juist decennia van twee-partijen consensus. Het keerde terug naar een benadering die voor het laatst door de regering van president Carter was ontwikkeld in 1978. Zijn standpunt werd meteen teruggedraaid door de hem volgende president, Ronald Reagan.

U bent vrij om u te fixeren op nederzettingen als een barrière voor vrede.
U hebt echter simpelweg geen gelijk om naar die opvatting te verwijzen als dat daar tussen beide politieke partijen overeenstemming over zou bestaan.
Het was juist een Democraat, niemand minder dan de fractieleider in de Senaat, die in zijn AIPAC-toespraak op 5 maart 2018 publiekelijk verklaarde dat ‘het zeker niet de nederzettingen zijn die de vrede belemmeren’.

Ten derde beweert u dat we de vierde Conventie van Genève ‘schaamteloos hebben genegeerd’. De regering Trump heeft deze kwestie grondig onderzocht en geanalyseerd en we zijn het er respectvol mee oneens.
Onder de vele bronnen en autoriteiten die onze visie ondersteunen, kan ik de artikelen van Eugene Rostow aanbevelen. Hij was rector van de Yale Law School voordat hij staatssecretaris van Politieke Zaken werd in de regering Johnson. Dean Rostow vertegenwoordigde de Verenigde Staten in de vredesbesprekingen die volgden op de Zesdaagse Oorlog van 1967 en was verantwoordelijk voor het opstellen van UNSCR 242, dat tot de dag van vandaag het primaire kader is voor het Israëlisch-Palestijnse vredesproces.
Decaan Rostow verklaarde in 1983 bijvoorbeeld dat ‘Israël een onaantastbaar wettelijk recht heeft om nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te vestigen’.

Ten vierde. Het Amerikaanse beleid met betrekking tot het Israëlisch-Palestijnse conflict is grotendeels al tientallen jaren consistent en blijft zo: wij ondersteunen en streven ernaar om directe onderhandelingen tussen de partijen over het doel van een rechtvaardige en duurzame vredesovereenkomst te vergemakkelijken.

Helaas, zoals veel deskundigen bevestigen, hebben UNSCR 2334 en de bijbehorende verklaring van minister Kerry om die te rechtvaardigen, de regering Trump opgezadeld met een aanzienlijke handicap bij het bevorderen van vrede.
Dit door ten onrechte een onjuiste en grotendeels irrelevante juridische component in het conflict aan te brengen.

Dit heeft op zijn beurt geleid tot een verharding van posities, vooral aan de Palestijnse kant.

Bij wijze van voorbeeld: de sluiting van het Bureau van de Algemene Delegatie van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie in Washington D.C (die u bekritiseert), werd opgelegd door het federale Statuut. Dit was een gevolg van de aankondiging van president Abbas voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 september 2017, dat de Palestijnse Autoriteit: ‘een beroep deed op het Internationaal Strafhof … om Israëlische functionarissen te vervolgen voor hun betrokkenheid bij nederzettingsactiviteiten’.
Ik betwijfel of president Abbas – met zijn hieruit blijkende duidelijke vijandigheid richting Israël – een dergelijke ongepast en onwettig standpunt zou hebben ingenomen zonder de dekking die ten onrechte is verleend onder UNSCR 2334 en de ongelukkige toespraak van minister Kerry.

De regering Trump zet zich onvermoeibaar in om te werken aan de bevordering van de vrede tussen Israëliërs en Palestijnen. We benaderen de kwestie pragmatisch en diplomatiek, maar we mijden de onjuiste standpunten van het internationale recht die de afgelopen decennia de voorkeur hebben gekregen.

Het verlaten van de regering Obama-Kerry van de historische steun van Amerika aan Israël heeft niets opgeleverd om vrede dichterbij te brengen.

De recente constatering van het ministerie van Buitenlandse Zaken dat de vestiging van Israëlische nederzettingen van burgers op de Westelijke Jordaanoever niet per se illegaal is, is een belangrijke stap in het vredesproces.
Wij zijn ervan overtuigd dat dit de juiste basis voor verdere vooruitgang creëert.

We hopen dat deze informatie nuttig voor u is.
Laat het ons weten als wij verder van dienst kunnen zijn.”