Door: Tawfik Hamid, Egyptisch auteur. Ingekorte vertaling: Likoed Nederland, 15 november 2019.
Dat gezegd hebbende, vereist de niet-verrassende afwijzing door de Palestijnen nog voordat het voorstel zelfs is uitbracht enige uitleg.
Zonder dat inzicht zal elke poging om echte vrede in het Midden-Oosten te verkrijgen altijd mislukken.
Als een insider met zowel een islamitische als Arabische achtergrond wil ik u die duidelijkheid geven.
1. Het Arabisch-Israëlische conflict gaat niet over grenzen. Het gaat over het bestaan van de staat Israël.
In 1947 gaf het Delingsplan van de Verenigde Naties de Palestijnen en Arabieren het grootste deel van het Heilige Land. De afwijzing van dit plan voor vrede door de Arabische naties en hun daaropvolgende oorlogsverklaring aan Israël was de eerste duidelijke aanwijzing dat het doel geen Palestijnse staat was, maar om Israël van de kaart te vergen.
Deze destructieve doelstelling komt terug in het Handvest van Hamas, de voortdurende oproepen van de Iraanse leiders om Israël te vernietigen en in veel commentaren op sociale media in de Arabische wereld. Naast de vernietiging van Israël te zien dienen alle Joden gedood te worden:
“Ik hoorde Allah’s Profeet zeggen: ‘De Joden zullen met u vechten, en u zult overwinning over hen krijgen zodat een steen zal zeggen: ‘O moslim! Er is een Jood achter mij; dood hem!'”
– Sahih al-Bukhari, deel 4, boek 56, nummer 791
2. Ideologie
Het sterke ideologische geloof van veel moslims dat ze tegen de Joden móéten vechten en ze allemaal moeten doden, is een ander belangrijk obstakel voor het bereiken van echte vrede in het Midden-Oosten.
Het is belangrijk op te merken dat een dergelijk geloof voornamelijk is gebaseerd op bovenstaande Hadith van de profeet Mohamed en niet van de koran zelf.
3. Gebrek aan hervormd begrip van de islam
Traditionele interpretaties van de islam hebben de neiging de verzen die positief over joden spreken tot het verleden te beperken en juist de verzen die kritisch zijn op de joden te generaliseren.
4. De oorzaak van het probleem is níét de grond
Na de ineenstorting van het Ottomaanse rijk werden vele Arabische landen gecreëerd. De Arabische wereld accepteerde dit zonder enig probleem, aangezien dit moslimlanden waren.
De afwijzing van de staat Israël hield verband met het feit dat het een joods land is.
5. Waandenkbeelden
Die manier van denken onder velen in de Arabische wereld belemmert elke vreedzame oplossing voor het Arabisch-Israëlische conflict. Velen in de Arabische wereld geloven bijvoorbeeld sterk dat de Joden de oorzaak zijn van de economische ineenstorting van landen.
6. Het onvermogen van de Arabische mentaliteit om fouten toe te geven
Velen in de Arabische wereld geloven ten onrechte dat Israël alle Arabieren heeft verdreven. In feite zijn er bijna twee miljoen Israëlische Arabieren die als burgers in Israël wonen en die 20% van de bevolking uitmaken. Daarbij wordt genegeerd dat het de Arabieren waren die de Joden verdreven uit landen zoals Egypte, Irak en Algerije.
Dat Arabieren hun eigen fouten en misdaden tegen hun Joodse gemeenschappen niet toegeven, vormt nog een obstakel.
7. Complottheorieën
De Arabische en islamitische reguliere media en sociale media beweren dat elk probleem dat zich in de Arabische wereld voordoet een ‘Israëlische samenzwering’ moet zijn. Of op zijn minst “kan het niet de schuld van de Arabieren zijn”.
Dit afschuwelijke zelfbedrog komt voort uit zowel een gevoel van suprematie als van ontoereikendheid.
Het de schuld geven aan Israël van alle problemen in plaats van het toegeven van eigen fouten, hebben pathologische en zelfvernietigende niveaus bereikt in de Arabische wereld.
8. Psychologische projectie
Psychologische projectie is een mentaal mechanisme waarin mensen zichzelf verdedigen tegen onbewuste impulsen, door die bij henzelf te ontkennen maar aan anderen toe te kennen. Zo wordt bijvoorbeeld de duidelijke discriminatie van niet-islamitische minderheden ontkend, maar wordt alleen naar Israël gewezen wanneer het over discriminatie gaat.
Zo was de enige discriminatie die ik zag in Israël door moslims. In de Al-Aqsa-moskee in Jeruzalem mogen niet-moslims niet komen. (Helaas, omdat niet-moslims als onrein worden beschouwd). Daarentegen kon ik als moslim zonder problemen daar wel de Klaagmuur en de heilige Grafkerk bezoeken.
9. Ongekende niveaus van antisemitisme
Niets illustreert beter het niveau van antisemitisme in de moslimwereld dan de verklaring van Soad Saleh toen zij rechtvaardigde dat moslims Joodse vrouwen verkrachtten om hen te vernederen. Soad Saleh is een bekende geleerde aan de Al-Azhar Universiteit, de meest gerenommeerde islamitische universiteit ter wereld.
Dergelijke barbaarse opvattingen zijn niet beperkt tot mensen zoals zij. Zij zijn wijd verbreid, zo laten sociale media zien.
10. Gebrek aan pragmatisme
Er is een Arabisch gebrek aan pragmatisme. Een voorbeeld is dat veel Egyptenaren en Arabieren nog steeds de vrede met Egypte afwijzen. Terwijl die vrede vele economische voordelen heeft gebracht, zoals de teruggave van de Sinaï en de hernieuwde toegang tot het Suezkanaal. Beide zijn een zegen voor handel en toerisme.
11. Onderwijs
Veel kinderen in de Arabische en moslimwereld versterken de vooroordelen tegen Joden.
Bijvoorbeeld, een Saoedisch schoolboek van 2016-2017 over de Hadith (de uitspraken en acties toegeschreven aan de profeet Mohammed) beweert “dat het zionisme streeft naar de wereldheerschappij en een wereldwijde joodse regering.” (Dat is ook projectie: wereldoverheersing is wat de salafistische islam wil; het jodendom niet).
Palestijnse schoolboeken zijn niet anders en dit neemt zelfs toe, concludeerde een studie van de NGO Impact-SE: “Het meest verontrustend is de systematische verheerlijking van geweld, martelaarschap en jihad in alle groepen en vakken.”
En zo wordt niemand opgevoed voor vrede.
12. Geld
De trieste realiteit is dat Palestijnse politici het conflict gebruiken om miljarden dollars aan ‘ontwikkelingshulp’ te krijgen.
Door het voorgaande wordt het begrijpelijk waarom dit conflict tot nu toe nog niet is opgelost.
