Hoe zit het met die Palestijnse armoede?

Een bekend gegeven in het Palestijnse verhaal is dat van de Palestijnse armoede, die veroorzaakt zou worden door ‘Israëlische bezetting’.

Israël zou er in dit verhaal belang bij hebben om Palestijnen ‘onderdrukt en arm’ te houden.

Dat roept vragen op, bijvoorbeeld of de Palestijnen wel echt zo arm zijn en wat dan de oorzaken daarvan zijn.

Het eerste dat dan opvalt, is dat als Israël de Palestijnen werkelijk onderdrukt en arm zou willen houden, dit dan zeker voor de Palestijnse leiders zou moeten gelden. Het tegenovergestelde is het geval.

Asharq al Awsat, een Arabische krant in Londen die als betrouwbaar wordt beschouwd, heeft gemeld dat er 600 miljonairs in de Gazastrook zijn.

Volgens wereldwijde schattingen bezit Hamas-leider Khaled Mashal alleen al $ 2,6 miljard.
De president van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas bezit $ 100 miljoen. Het is lastig te beweren dat hij in een moeilijke financiële situatie verkeert. Zelfs Al-Jazeera rapporteerde dat de zonen van Abbas rijker zijn dan bijna alle andere Palestijnen.

Het is bovendien duidelijk dat de Palestijnse leiders niet geïnteresseerd zijn in het delen van hun rijkdom. Zoals de BBC rapporteerde, bleek uit gelekte documenten dat het maandelijkse salaris van Palestijnse ministers in 2017 werd verhoogd van $ 3.000 naar $ 5.000. Dat is 67%.
De verhoging was zo alarmerend dat VN-vredesgezant in het Midden-Oosten Nicolaï Mladenov zei dit soort acties “alle logica tart en mensen woedend maken”.
Want dit gebeurde terwijl de Palestijnen juist economische tegenspoed hadden. In hetzelfde jaar zei de Palestijnse Autoriteit dat het de lonen van de meeste ambtenaren zou moeten halveren.

Volgens bronnen in Gaza is de rijkdom van de Hamas-leiders vooral afkomstig van de tunnelsmokkel. Hamas zou 20 procent belasting heffen op alle handel die door de tunnels gaat.

Deze 20% belasting wordt betaald door de Palestijnen op hun aankopen. Niet om arme Palestijnen te helpen, maar om de zakken van hun leiders te vullen.

Hetzelfde geldt net zo goed voor hulpgelden uit de donorlanden. Het is zelfs een perverse prikkel: hoe armer de gewone Palestijn blijft, hoe meer hulpgeld er komt en dus hoe meer de Palestijnse leiders voor zichzelf kunnen ‘afromen’.

Zijn de Palestijnen trouwens wel echt zo arm? Volgens cijfers van de Verenigde Naties hebben Palestijnen een inkomen per hoofd van de bevolking van ongeveer $ 3.000. Dat is veel meer dan echt arme bevolkingen, bijvoorbeeld in Jemen ($ 1.000) of Zuid-Soedan ($ 450).

Interessant genoeg is het Palestijnse inkomen anderhalf keer zo hoog als in buurland Egypte ($ 2.000).

Als het gemiddeld inkomen van een land relatief hoog is, maar de gewone man straatarm, betekent dit een zeer ongelijke inkomensverdeling. Het bevestigt dat de Palestijnen worden uitgebuit voor het persoonlijk gewin van hun extreem rijke leiders.

Corruptie, gebrek aan transparantie, superrijke leiders ten koste van een arme bevolking zijn inderdaad allemaal duidelijke indicaties voor meedogenloze machthebbers.

Alleen in het geval van de Palestijnen wordt de schuld bij een andere partij gezocht. Hoewel het welvaartsniveau van Egypte veel lager is dan dat van de Palestijnen, hoor je nooit verhalen over zielige Egyptenaren en betogingen om hun meer steun te geven.

Helaas, als het gaat om de Palestijnen gaat, wordt armoede succesvol uitgebuit door hun leiders.

Dat komt doordat het armoede-verhaal ondersteund wordt door de media en internationale organisaties.

Die helpen zo juist om de extreme rijkdom van de Palestijnse nietsontziende leiders nog verder te vergroten.