Boekbespreking van het boek ‘Neu Turkestan aan het front, islamitische soldaten in dienst van de Waffen-SS’ door historicus dr. Perry (uitgeverij Aspekt) door Likoed Nederland, 11 juni 2019.
Het is bewonderenswaardig dat uitgeverij Aspekt geregeld boeken uitgeeft die ingaan tegen de politiek-correcte wijze van denken. Niet voor niets is ook het boek van Likoed Nederland ‘150 Palestijnse fabels’ bij deze uitgeverij verschenen.
Het bestaan van deze drie islamitische SS-divisies is weinig bekend, net als de samenwerking tussen nazi’s en moslims in het algemeen.
Terwijl die doorwerkt tot op de dag van vandaag.
De nazi’s hebben het islamitische antisemitisme verder aangewakkerd en dat keert nu terug naar Europa.
De nazi-ideologie is nog steeds populair in de islamitische wereld; ‘Mein Kampf’ is er nog altijd een bestseller. De islam is als basis voor nationalisme nog uiterst actueel.
Tot slot: de grootmoefti van Jeruzalem Al-Hoesseini speelde niet alleen een belangrijke rol bij deze SS-divisies, maar ook bij het ontstaan van het Arabisch-Israëlische conflict.
Nu moet gezegd worden dat Hitler zelf zijn bedenkingen tegen dit bondgenootschap had, omdat sommige moslims behoorden tot in zijn ogen ‘minderwaardige’ volken, zoals het Slavische volk. Anderen weer niet, bijvoorbeeld de Turkmenen.
Daarentegen had SS-leider Heinrich Himmler hoge verwachtingen van de islamitische soldaten. Hij zag grote overeenkomsten in de ideologie van moslims en nazi’s.
Daarom – en omdat zij geloofden na hun dood naar Allah te gaan – beschouwde hij hen als prima strijders.
Vandaar ook dat hij hen wou inlijven in de SS, in plaats van in het reguliere Duitse leger.
Er werden door de SS imams en korans geregeld en zelfs een speciale SS kook-leergang, vanwege de islamitische voedselvoorschriften. Zoals Pierik schrijft:
“Dat Himmler zelf grote waarde hechtte aan zijn moslimleger blijkt uit alles. Tot het laatste moment heeft hij geprobeerd er een werkelijk leger van het te maken.”
Er zijn drie islamitische SS-divisies opgericht. Het precieze aantal islamitische soldaten dat daarin (en elders in Duitse dienst) in totaal diende, is niet duidelijk in het archiefmateriaal. Dit is mede omdat de divisies geregeld werden aangevuld met nieuwe rekruten – waaronder soms niet-moslims. De aanvullingen waren nodig omdat de divisies flinke verliezen leden. Daarnaast hadden zij te kampen met desertie, zeker toen duidelijker werd dat nazi-Duitsland de oorlog zou verliezen.
De eerste islamitische SS-divisie was de ‘Neu Turkestan’ divisie, die hoofdzakelijk bestond uit islamitische soldaten uit de zuidelijke Russische republieken. Deze werden vooral gerekruteerd uit Russische krijgsgevangenen. In totaal dienden vele tienduizenden Tataren, Armeniërs, Azebeidzjanen, Turkmenen en Noord-Kaukasiërs in deze divisie of elders in de Duitse strijdkrachten. Deze waren gekant tegen de communistische atheïstische overheersing.
Zij werden ingezet op de Krim, waar zij de Duitse troepen beschermden die daar massamoord op Joden pleegden. Perry Pierik vond geen bewijzen dat zij daar zelf aan hebben meegedaan. Zij vochten daar tegen het Russische leger en tegen Russische partizanen. Zijzelf stonden als uiterst wreed bekend. Later werden zij onder meer ingezet voor het neerslaan van de tweede (de niet-Joodse) opstand van Warschau en de Slowaakse opstand.
De tweede islamitische SS-divisie was de ‘Handschar’ (islamitisch kromzwaard) divisie. Deze bestond vooral uit islamitische Bosniërs. Deze divisie vocht aan het front tegen de Russen en in Joegoslavië tegen de partizanen. Ook deze divisie werd berucht om haar wreedheid.
De derde islamitische SS-divisie ‘Skanderberg’ bestond uit Albanese moslims. Deze bleef onderbezet. Zij werd vooral ingezet tegen partizanen in Joegoslavië. Zij kwamen ook in actie tegen Joden, maar er woonden niet veel Joden in het gebied waar zij opereerden.
Bij de werving van de islamitische divisies werd een grote rol gespeeld door de grootmoefti van Jeruzalem Al-Hoesseini, de eerste Palestijnse leider.
In een uitgebreide toespraak hield de grootmoefti de nazi’s en de soldaten voor dat er maar liefst tien ideologische overeenkomsten zijn tussen nazisme en islam. Daaronder was uiteraard de gezamenlijke ‘strijd tegen het wereldjodendom’.
Het was volgens hem dus nodig dat moslims zouden vechten voor nazi-Duitsland. Deze toespraak heeft hij mogelijk honderden malen gehouden in nazi-Duitsland en de onder nazi bewind staande gebieden.
Zie “Moslims en nazi’s zijn natuurlijke bondgenoten” voor de overeenkomsten waarmee de grootmoefti zijn gehoor wilde overtuigen dat nazi’s en moslims voor dezelfde zaak stonden.
Het boek richt zich vooral op de totstandkoming en de oorlogshandelingen van de ‘Neu Turkestan’ divisie, omdat daarvan nog vrijwel niets bekend was. Vandaar ook dat het boek naar deze divisie vernoemd is.
Hierin is door dr. Pierik voor dit boek pionierswerk verricht in de archieven.
Het resultaat is een informatief werk over een onderbelicht gedeelte van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.
