Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 15 mei 2019.

In een recente reeks artikelen had de NRC aandacht voor het oplaaiend antisemitisme in Nederland. De oorzaken daarvan blijven in die serie ongewis. Op die manier houdt de krant haar eigen rol buiten beeld.
Toch is er geen krant die zo veel anti-Israël bericht als juist de NRC.

Het stelselmatig en intensief negatief belichten van een onderwerp heeft logischerwijs effect op de lezers. Dat zou bij elk onderwerp gebeuren. Des te meer als het Joden betreft, waarover al tweeduizend jaar negatieve leugens de ronde doen. Dan valt dit in een rijpe voedingsbodem.
In de NRC zelf stond dit effect van haar berichtgeving. Het citeert op 31 maart 2019 een lezer: ”Ik merk dat de afkeer tegen de staat Israël toeneemt, ook bij mijzelf”.

De NRC zal dit verband met haar berichtgeving ongetwijfeld ontkennen, door te beweren dat Israël en Joden niet hetzelfde zijn en dat Israël-haat niet hetzelfde is als Jodenhaat.
Dat onderscheid is echter nogal dun. Israël is de enige Joodse staat ter wereld. Er wonen in meerderheid Joden. In Israël woont ongeveer de helft van de Joden in de wereld.
Anders gezegd: dit is net zo moeilijk te geloven als iemand zou beweren dat hij een gruwelijke hekel heeft aan Italië, maar totaal niet aan Italianen.

Dit betekent niet dat de redactie van de NRC uit allemaal antisemieten zou bestaan. Maar wel een redactie die waarschijnlijk langs de lijn denkt:

“Israël is rechts. Rechtse partijen in Nederland zijn pro-Israël. Wij zijn links en vinden rechts slecht. Dus wij gaan Israël kapot schrijven, waarbij alle middelen geoorloofd zijn, om aan te tonen hoe slecht rechts is in Nederland en Israël.”

Dat doet het consequent. Eerst hadden ze als Israël-correspondent Derk Walters, waarvan Likoed Nederland herhaaldelijk heeft aangetoond dat hij er op los loog. Uiteindelijk verloor hij zelfs zijn verblijfsvergunning in Israël vanwege valsheid in geschrifte.
Echter, nadien was er nauwelijks verbetering zichtbaar bij de NRC. De anti-Israël houding komt dus niet van één persoon.
En al is het bevorderen van antisemitisme waarschijnlijk niet een belangrijke drijfveer of doel, dat effect is er wel.
Hieronder een paar recente voorbeelden hoe de NRC Israël negatief aan het framen is.

Op 10 mei 2019 was er het NRC-artikel ‘Hoe meer Israëlische bommen, hoe geliefder Hamas’. Daarin werd beweerd: “Israël controleert de land- en zeegrenzen en het luchtruim van Gaza. De twee miljoen inwoners mogen alleen met toestemming van Israël de smalle strook land verlaten.”
Elk schoolkind weet dat Gaza ook aan Egypte grenst. En elke journalist over Israël moet weten dat volgens internationale overeenkomsten het datzelfde Egypte het personenverkeer uit Gaza grotendeels afhandelt – zonder Israëlische bemoeienis. De bewering is dus onzinnig.

Ook stelt het: “Israël vormt voor de Palestijnen de hoofdoorzaak van hun ellende.” De werkelijke reden is het wanbestuur van Hamas. Ook is er de wraakactie van Fatah, dat al twee jaar de toevoer van medicijnen en elektriciteit naar Gaza verhindert.
Dit zeggen de Palestijnen zelf ook, ruim twee derde geeft niet Israël de schuld, maar Hamas of Fatah. Ook deze bewering van de NRC klopt voor geen meter.

In een NRC-artikel van 29 mei 2019 ´Geterroriseerd door wapengeweld´ is te lezen dat Israël onderling geweld van haar Arabische burgers “goed uitkomt”. Dat is net zo onzinnig als beweren dat over Nederland blij zou zijn met onderling geweld tussen Marokkaanse Nederlanders.

Dat het NRC zelfs de meest onzinnige anti-Israël propaganda aandacht wil geven, bleek uit het artikel op 18 februari 2019: ‘Palestijnen terug in grotwoningen als daad van symbolisch verzet’. Het geeft serieus aandacht aan Palestijnen die als propagandastunt grotwoningen hebben geverfd om zogenaamd in te gaan wonen.

Trouwens, niet alleen tegen Israël, maar ook tegen de bestrijding van antisemitisme staat de NRC geregeld negatief.
De NRC wijdde op 3 mei jl. een compleet artikel aan waarom een cartoon in de New York Times niet antisemitisch zou zijn. Terwijl die cartoon zo uit een nazi-krant had kunnen komen. Dit nadat de New York Times dit al had toegegeven, hiervoor zeer diep door het stof was gegaan en ingrijpende maatregelen had genomen om herhaling te voorkomen.
In een artikel van 4 maart 2019 blijkt de NRC zelfs niet gelukkig te zijn dat er tegenwoordig een heldere internationale definitie van antisemitisme is. Dit ondanks dat die wordt onderschreven door alle Westerse landen, inclusief Nederland. NRC-redacteur Jannie Schipper noemt dit een foute stap in een “woordenstrijd”, zoals blijkt uit de inhoud en de titel: ‘Conflict Israël-Palestina is ook heel erg een woordenstrijd’.

Blijkbaar voelt deze redacteur wel aan dat sommige van haar schrijfsels niet vrijuit gaan volgens deze internationaal geaccepteerde definitie van antisemitisme. Bijvoorbeeld op basis van het criterium:

“Het meten met twee maten, door een handelswijze te eisen die niet wordt verwacht of geëist van enige andere democratische natie.”

Zolang het NRC hier mee door gaat, zou het goed zijn als aan de NRC een stevige waarschuwing werd toegevoegd:

“Deze slijpsteen kan uw geest ernstige schade berokkenen.”

 

Voor eerdere artikelen over de NRC, zie ons ‘dossier NRC’.

Update 17 mei 2019: Ook het CIDI constateert deze week dat de NRC klakkeloos anti-Israëlische leugenpropaganda overschrijft. De teloorgang van een  krant die ooit bekend stond als kwaliteitskrant, maar die nu wegzakt in een antisemitisch moeras.