Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 18 april 2019.
Het is een volledig pro-Palestijnse oproep. Hoewel zo’n Palestijnse staat nog nooit bestaan heeft, zou alleen die tot “rechtvaardigheid en duurzame vrede” kunnen leiden. De Nederlandse ondertekenaars zijn Jozias van Aartsen (VVD) en Robert Serry (PvdA).
Je kunt je afvragen of deze ondertekenaars de ontwikkelingen in het Midden-Oosten de laatste decennia tot zich hebben laten doordringen.
Immers, sinds de ondertekening van de Oslo-akkoorden in 1993 tot circa 2014 was er een meerderheid aan de Israëlische kant voor de tweestatenoplossing en is daar over onderhandeld. En toch is die er niet gekomen.
Omdat die mogelijkheid volledig kapot gemaakt is door de houding van de Palestijnse leiders.
Palestijnen willen geen tweestatenoplossing
Om te beginnen is elk internationaal voorstel voor de tweestatenoplossing door de Palestijnen consequent afgewezen. Recent gebeurde dit in 2000, 2001, 2008 en 2014.
Het lijkt al weer bijna vergeten, maar in 2014 strandden de vredespogingen van de vorige Amerikaanse president Obama op de vier nee’s van de Palestijnse president Abbas: nee tegen een definitieve vredesregeling, nee tegen een compromis inzake Jeruzalem, nee tegen Israëlische militaire aanwezigheid in de Jordaanvallei en nee tegen het bestaansrecht van een Joodse staat.
Sindsdien blijft Mahmoud Abbas verklaren dat de Palestijnen nooit zullen instemmen met een Joodse staat.
Een ongelooflijke gotspe trouwens, als je bedenkt dat zijzelf een racistische Arabische staat – Joden niet toegestaan – gebaseerd op de sharia-wetgeving willen. Terwijl Israël bijna twee miljoen Arabische staatsburgers heeft, die kunnen stemmen, in het leger mogen dienen en in alle mogelijke functies van hoog tot laag werkzaam zijn.
Over de vredeswil van Hamas kunnen we helemaal kort zijn. Ook in hun ‘gematigder’ beginselprogramma staat dat Israël vernietigd moet worden.
Overigens is dit een consequente houding van de Palestijnen sinds 1937, toen de tweestatenoplossing voor het eerst werd voorgesteld. Een Joodse staat – in welke vorm dan ook – was en is voor de Palestijnen onaanvaardbaar.
Terreur als middel
De tweede factor waardoor het draagvlak voor de tweestatenoplossing is weggesmolten, zijn het voortdurende Palestijnse geweld en de terreur.
Voor Hamas is dit duidelijk, dat besteedt al haar geldmiddelen en energie in de oorlogsindustrie tegen Israël (wapens, raketten en terreurtunnels).
Maar ook het zogenaamd gematigde Fatah, dat de Westbank bestuurt, blijft via de Palestijnse media en onderwijs terreur verheerlijken. Terroristen zijn de rolmodellen van de Palestijnse maatschappij. Straten, sporttoernooien en scholen worden naar hen vernoemd. Palestijnse terroristen krijgen megasalarissen uitbetaald. Zelfs nu daardoor de buitenlandse financiële steun steeds verder terugloopt.
Palestijnse kinderen worden nog steeds gehersenspoeld met haat tegen Joden en dat de dood als islamitisch martelaar tijdens een terreurdaad het hoogste ideaal is.
Dit maakt vrede in de ware zin van het woord ook de komende generatie weer onmogelijk.
Ongeschikt
In de derde plaats hebben de Palestijnen tijdens hun 25 jaar van zelfbestuur laten zien volkomen ongeschikt te zijn voor een eigen staat.
Dat betreft niet alleen bovengenoemde agressie tegen Israël en Israëlische burgers. Palestijnse verkiezingen hebben al dertien jaar niet plaats gevonden. De Westbank en de Gazastrook hebben zich ontwikkeld tot twee los van elkaar functionerende dictaturen, die elkaars bloed wel kunnen drinken. Zo worden Fatah leden in Gaza gevangen gehouden en gemarteld. Omgekeerd gebeurt hetzelfde met Hamas leden in de Westbank.
Dieptepunt is uiteraard het al twee jaar lang weigeren door Fatah om nog te betalen voor elektriciteit en medicijnen in de Gazastrook, waardoor die daar grotendeels ontbreken.
Ook voor het overige – denk aan de corruptie, het gebrek aan burgerrechten en de dictatoriale onderdrukking – is het Palestijnse bestuur zo rampzalig voor de gewone Palestijn, dat bijna driekwart van hen aangeeft dat hun leven beter was toen zij nog onder Israëlisch bestuur stonden – de vermaledijde ‘bezetting’.
Zelfs steeds meer Arabische landen keren zich door het wanbestuur en extremisme van de Palestijnen af en zoeken toenadering tot Israël.
Vredesplan Trump
De tweestatenoplossing is door de Palestijnen nog nooit geaccepteerd; door hen zelf gedood en ten grave gedragen.
Het heeft werkelijk geen zin om te proberen dit dode paard op te graven. Net zo goed als het zelfbedrog is om te denken dat de Westbank en de Gazastrook ooit een eenheid zullen gaan vormen. Of om jezelf wijs te maken dat de moslimfundamentalistische Hamas af zou willen zien van de vernietiging van Israël.
Maar de ondertekenaars van bovengenoemde verklaring willen dat allemaal blijven dromen.
Helemaal lachwekkend is dat zij daarom het nieuwe Amerikaanse vredesplan al afwijzen, nog voor zij de inhoud kennen.
Maar de tijd van loze bezweringsformules die ruim tachtig jaar lang ongeschikt zijn gebleken, is echt voorbij.
Het is nu tijd voor realisme in de benadering van het Midden-Oosten.
- Klik om meer artikelen te lezen met de trefwoorden: Palestijnse staat en tweestatenoplossing.
