Door Alex Traiman. Vertaling: Wim Jongman, 6 januari 2019.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu zal proberen om op 9 april een recordwinst te behalen in zijn vijfde verkiezing, waardoor hij de langst dienende premier in de Israëlische geschiedenis zou worden . Zelfs langer dan de oprichter-premier, David Ben-Gurion.
Op de dag van de komende verkiezingen zal Netanyahu 4775 dagen aan het roer hebben gestaan, net achter Ben-Gurion’s die 4877 dagen aan het roer stond. ‘Case 4775′ zal een publiek referendum zijn over de prestaties van Netanyahu in een van ’s werelds moeilijkste banen.
De huidige regering van Netanyahu, die op de dag van de verkiezingen al meer dan vier jaar aan het bewind zal zijn, is gevallen omdat de regering had ingestemd met een staakt-het-vuren met Hamas na het recente geweld in Gaza, en vanwege het onvermogen van de regering om wetgeving aan te nemen om het aantal religieuze soldaten in het leger te verhogen, en het onderzoek naar het gedrag van Netanyahu als openbaar bestuurder.
De openbare aanklager en de Israëlische politie hebben onlangs aanbevolen om de Netanyahu in drie afzonderlijke zaken, namelijk Case 1000, 2000 en 4000, voor corruptie aan te klagen. De procureur-generaal zal in de komende weken of maanden, indien mogelijk vóór de verkiezingen, beslissen of er ook een formele aanklacht wordt ingediend.
Tegenstanders van Netanyahu hebben jarenlang gezocht naar zijn verwijdering om hem ten val te brengen. Terwijl dat met verkiezingen keer op keer is mislukt, werkten de tegenstanders van Netanyahu onvermoeibaar door om te bewijzen dat de op één na langst dienende Israëlische premier corrupt zou zijn.
Verscheidene van de onderzoeken lijken de premier te veroordelen voor acties die elke leider van een vrij land en het hoofd van een coalitie zou doen: het lobbyen om positieve persverslaggeving te krijgen, net als vooruitstrevende wetgeving en het verkrijgen van hulpmiddelen die noodzakelijk zijn voor de militaire superioriteit van Israël.
Volgens alle juridische adviezen zou een aanklacht, of zelfs meerdere aanklachten, Netanyahu niet uit zijn functie kunnen verdringen. Alleen een veroordeling waarbij sprake is van een misdrijf met morele schande zou Netanyahu ertoe verplichten af te treden.
Bij de komende peilingen zullen de Israëliërs gedwongen worden om te beslissen of ze geloven dat Netanyahu echt corrupt is, of dat de onderzoeken deel uitmaken van een campagne van zijn vele tegenstanders in de politieke en juridische systemen, die gericht is op het verwijderen van een van Israëls meest standvastige leiders.
Waarom Netanyahu in april waarschijnlijk zal winnen is tweeledig: Israëli’s zijn er niet van overtuigd dat Netanyahu corrupt is, naast het drukke leven van een moderne wereldleider; én Israëli’s erkennen over het algemeen dat Netanyahu in functie opmerkelijke prestaties heeft geleverd, waarbij keer op keer de belangen en de positie van de staat Israël in een chaotische wereld vooruit werden geholpen.
Zelfs tegenstanders van Netanyahu geven gemakkelijk toe dat hij tot hun verlegenheid Israël door een periode heeft geleid van veiligheid, stabiliteit en welvaart, terwijl vijandelijke krachten dagelijks samenspannen om de staat in het Midden-Oosten te vernietigen en de voormalige Amerikaanse president Barack Obama actief werkte aan het isoleren van Israël binnen de internationale gemeenschap.
Degenen die Netanyahu de schuld gaven van het beschadigen van de relatie met Obama en daarmee Israël in een isolement duwden, erkennen nu dit streven van Obama.
Terwijl Israël juist de strategische banden met belangrijke wereldmachten, waaronder China, India, Rusland en Japan, aanzienlijk heeft verbeterd. Daarnaast maakte het nieuwe vrienden in ooit onwaarschijnlijke regio’s, met name Afrika, Zuid-Amerika en Oost Europa.
Met Amerika’s nieuwe duidelijke houding en vetorecht in de VN-Veiligheidsraad koelen zelfs West-Europese hoofdsteden hun kritiek op Israël af. Netanyahu ontmoet nog steeds leiders zoals de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Franse president Emmanuel Macron en de Britse premier Theresa May.
Het belangrijkst succes – dat erkennen nu zelfs de grootste tegenstanders van de premier – dat de koppige toespraak die Netanyahu aan het Congres gaf in 2015 – het bekritiseren van de overeenkomst met Iran, en dat Obama de wereldmachten aan het lobbyen was om door te gaan – een gewaagde actie was die wel doel heeft getroffen. Het verzet van Israël tegen de overeenkomst met Iran werd volledig goedgekeurd door het beleid van President Donald Trump.
Bovendien heeft het verzet van Israël tegen de nucleaire ambities van Iran en hun vorderingen in Syrië, Libanon en Jemen geleid tot een unieke verbetering van betrekkingen en onder-de-radar allianties met soennitische staten, waaronder Saoedi-Arabië, Egypte, Jordanië, de Verenigde Arabische Emiraten en Iraakse Koerden. Die proberen allemaal te voorkomen dat Iran de regio verder gaat domineren.
Tegenstanders erkennen dat Netanyahu als havik het land toch niet roekeloos in oorlogen of langdurige veiligheidsoperaties heeft geleid en geen stoutmoedige diplomatieke stappen heeft ondernomen op het gebied van nederzettingen, wat allemaal een wereldwijd vertrouwen in Israël heeft opgebouwd.
Tegelijkertijd heeft hij de Palestijnen ontmaskerd als een onwillende vredespartner en een corrupte dictatuur die onophoudelijk de moord op Joden aanmoedigt en zelfs financiert. Dit in plaats van een minimale basis te leggen die nodig is voor een vreedzame co-existentie op lange termijn.
Netanyahu heeft tegelijkertijd de kracht van het Israëlische leger vergroot, met inbegrip van de ondertekening van een tienjarig defensiepact van 38 miljard dollar met de Verenigde Staten. Zijn regering heeft de luchtmacht versterkt met de aankoop van F-35 stealthjagers en een verbeterde luchtverdediging tegen ruwe en verfijnde korte- en langeafstandsraketten met consequent opgewaardeerde Iron Dome, David’s Sling en Arrow-systemen.
Een voorheen niet erg slagvaardige marine beschikt nu over een vloot van nucleaire onderzeeërs en destroyers met nog meer onderweg, terwijl de Israëlische defensie de toepassing van geavanceerde technologie drastisch heeft verbeterd om inlichtingen te verzamelen en aanvallen op vijandelijke doelen uit te voeren. In de afgelopen tien jaar is Israël de dominante militaire en technologische grootmacht in de regio geworden.
Op het civiele front heeft Netanyahu de gasvelden geëxploiteerd en het gas naar de kust gebracht, waardoor het Israëlische elektriciteitsnet wordt aangedreven en de afhankelijkheid van steenkool wordt verminderd.
De regering heeft waterontziltingsinstallaties gebouwd die nu meer dan 50 procent van het drinkwater aan Israël leveren.
Een grote maar ondergewaardeerde infrastructuurcampagne onder leiding van minister Yisrael Katz omvat een uitgebreid netwerk van snelwegen, die de verouderde en gevaarlijke tweebaanswegen in het hele land vervangen. Israël heeft de zeehavens uitgebreid, er zijn twee internationale luchthavens, het heeft de basis gelegd voor extra lijnen van de intercity Lightrail in Jeruzalem en Tel Aviv. De opening van een hogesnelheidstrein tussen Jeruzalem en Tel Aviv is nabij, die de twee steden met elkaar zal verbinden, net nu Israël al zijn kantoren van de rijksoverheid naar Jeruzalem gaat verplaatsen.
Israël is een robuuste parlementaire democratie, die zelden een volledige zittingsperiode van zijn regeringen meemaakt. Om de afgelopen 10 jaar aan de macht te blijven, heeft Netanyahu drie opeenvolgende nationale verkiezingen moeten winnen. En om te regeren moet hij coalities bijeenhouden die kwetsbaar kunnen worden genoemd, zowel in reële als zichtbare crisismomenten.
Uit opiniepeilingen is consequent gebleken dat Netanyahu nauwelijks of geen publieke steun heeft verloren en dat de linkervleugel van Israël er geen zetels heeft bijgekregen ten koste van rechts Israël. Dat betekent dat Netanyahu’s Likud Partij in een uitstekende positie verkeert om een nieuwe coalitieregering te vormen in de komende peilingen.
Men zou ook moeten opmerken dat Netanyahu er tijdens de verkiezingen van 2015 een overweldigende last-minute kanteling uitsleepte, en zes meer parlementaire mandaten kreeg dan de exit-peilingen voorspelden.
Alleen de aanstaande verkiezingen zullen ons kunnen vertellen of Netanyahu zijn juridische uitdagingen kan overwinnen en of Israëliërs hun veelgeplaagde leider de langst zittende premier in de geschiedenis van hun land willen laten worden.
Uiteraard leest u meer over de kracht van de Israëlische democratie in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 22: Democratie Israël.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
