Door Ben-Dror Yemini. Ingekorte en bewerkte vertaling: Likoed Nederland, 2 september 2018.
De details van het nieuwe vredesplan van de Amerikaanse president Donald Trump maken niet uit.
Want wij weten al wat de Palestijnse reactie zal zijn: Zij die elk voorstel van de afgelopen 80 jaar hebben afgewezen, zullen dat weer doen.
Om het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen, moet het grootste moeras van dit conflict drooggelegd worden: het vluchtelingenprobleem. Al 70 jaar lang helpt de internationale gemeenschap de Palestijnen, vooral degenen die vluchteling worden genoemd.
Sinds de Tweede Wereldoorlog werden tientallen miljoenen mensen vluchteling. De Verenigde Naties richtten in 1947 een internationale hulporganisatie op.
Eind 1949 werd de naam gewijzigd in de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR) om alle vluchtelingen van de wereld op te vangen.
Nou ja, niet echt allemaal. Omdat vijf dagen na de oprichting van de UNHCR een andere organisatie werd opgericht om de Arabische vluchtelingen van Palestina te helpen: het VN-hulp- en werkagentschap voor Palestijnse vluchtelingen (UNRWA). Alleen voor hen.
Waarom was er behoefte aan nog een organisatie? Omdat de UNHCR zich bezig zou houden met de integratie van vluchtelingen.
De Arabische staten protesteerden. Dat wilden zij niet. Zij wilden een organisatie om het probleem in stand te houden.
Opmerkelijk is dat zij daar desondanks vrijwel niet aan mee betalen, de Westerse landen betalen elk jaar opnieuw bijna alles.
De definitie van een vluchteling zou ook anders zijn (breder), de budgetten veel groter, enz.
Het grootste verschil zou worden dat de UNHCR 50 miljoen vluchtelingen hielp – waardoor het nu geen vluchtelingen meer zijn. UNRWA begon met 711.000 vluchtelingen en dat aantal is gegroeid naar 5,4 miljoen geregistreerde vluchtelingen (waarvan naar schatting nog hoogstens 20.000 originele uit 1948). Dit is omdat bij de Palestijnen – als enigen in de wereld – ook nakomelingen als vluchteling worden aangemerkt. Alles werkt precies andersom bij de Palestijnen.
Sinds de oprichting tot nu heeft de internationale gemeenschap enorme bedragen toegekend aan UNRWA. Hert gaat om een huidige waarde van 40-45 miljard dollar, oftewel honderdduizenden dollars per Palestijns gezin.
Gezien het prijspeil in het Midden-Oosten hadden hiermee per gezin een huis, een auto en een boerderij gekocht kunnen worden en dan zou er nog zat geld overgebleven zijn voor investeringen in wegen, fabrieken, welzijn en onderwijs.
Maar het geld is slechts besteed om het vluchtelingenprobleem 70 lang in stand te houden en zelfs flink uit te breiden.
Om de paradox te begrijpen nog enkele voorbeelden van andere vluchtelingen:
In de jaren vijftig was er ook een aparte VN-organisatie opgericht voor de wederopbouw van Korea en de 1 à 3 miljoen Koreaanse vluchtelingen. Het budget had een huidige waarde van 1,4 miljard dollar. De organisatie werd opgeheven toen zij het Koreaanse vluchtelingenprobleem had opgelost.
Ook de vluchtelingenkampen in Israël voor de 1 miljoen Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen konden in de jaren vijftig weer worden opgeheven.
De terugkeerfantasie
De verbazingwekkende paradox is dat hoe meer de internationale gemeenschap investeerde in de vluchtelingen van Palestina – en het investeerde meer in hen dan in alle andere vluchtelingen in de wereld – hoe groter het probleem werd, in plaats van kleiner.
De Arabische wereld weigerde koppig om de vluchtelingen te helpen en te integreren.
Hun enige wens was om het vluchtelingenprobleem te laten voortwoekeren.
Daarbij wordt er een “recht op terugkeer” geclaimd waarmee Palestijnen worden gehersenspoeld op scholen, zelfs op die van de VN. Zoiets bestaat echter niet in het internationaal recht. Tientallen miljoenen mensen werden vluchteling. Niemand heeft ooit een “recht op terugkeer” gekregen.
Het probleem oplossen
Om het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen, dienen de ‘vluchtelingen’ niet te blijven bestaan als vluchteling, maar te worden geïntegreerd.
Het is niet nodig om UNRWA onmiddellijk op te heffen. Trouwens, de meeste van de door UNRWA geregistreerde personen zijn al niet meer in vluchtelingenkampen of zelfs in het Midden-Oosten (bijvoorbeeld: van de 450.000 geregistreerde mensen in Libanon zijn er maar 177.000 echt in Libanon). Veel anderen zijn al lang burgers van Jordanië, wonen onder Palestijns bestuur in de Westbank of de Gazastrook of zijn met honderdduizenden andere vluchtelingen uit Syrië naar Europa vertrokken.
De anderen kunnen overgenomen worden door de UNHCR.
Het vredesplan van Trump zal net zo goed mislukken als alle eerdere plannen. Maar de Amerikaanse regering heeft nu een historische kans, omdat sommige Arabische staten hun standpunt wijzigen. Het opheffen van UNRWA wordt steeds beter mogelijk.
Het zou goed zijn voor de Palestijnen om hen uit hun fantasiewereld te halen.
Het zou goed zijn voor het hele Midden-Oosten, want het zal de kans op vrede flink vergroten.
Uiteraard leest u meer over de afwijkende behandeling van Palestijnse ‘vluchtelingen’ in de tweede druk van het succesvolle ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 133: Vluchtelingenprobleem.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
