Door Hen Mazzig. Ingekorte vertaling: Brabosh, 27 mei 2018.
Deze maand mei en elke mei rouwen Palestijnen over de hele wereld om het zeventig jaar durende ‘Zionistische imperialisme’ en de ‘nakba’ (catastrofe) die ze hebben geleden.
Je hoort weer het fictieve verhaal horen van de ‘blanke’ Joodse Europeanen die het land van de inheemse ‘bruine’ Palestijnen kwamen koloniseren, allemaal binnen de context van het Europese kolonialisme en de blanke suprematie.
Inderdaad, er wordt overal ter wereld veel kabaal gemaakt over het ‘sexy’ Israëlisch-Palestijnse conflict. De Palestijnen (de Arabische gemeenschap in die tijd) en hun advocaten zijn buitengewoon vocaal. Maar verloren in het debat over wat er al dan niet is gebeurd met de Palestijnen.
In hun ‘catastrofe’ worden de werkelijke verhalen van de tientallen miljoenen – ja, tientallen miljoenen – slachtoffers van genocide, uitzetting en gedwongen assimilatie (culturele genocide) van Arabische en Turks imperialisme weggemoffeld.
Mijn familie zijn Berberse Joden van mijn vaders kant en Iraakse Joden bij mijn moeder. Beiden werden van hun land verdreven, en vanwege deze vervolging leerde ik meer over deze grotendeels onvertelde verhalen. In de loop van de tijd heb ik geleerd dat vele andere groepen werden vervolgd, massaal, zonder enige teruggave of ‘recht op terugkeer’, en de wereldwijde gemeenschap is (en was) stil.
Waarom die dubbele standaard? In de afgelopen 150 jaar kwamen ‘nakbas’ tot stand bij degenen die inheems waren in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en de Oostelijke Middellandse Zee.
Het geschatte aantal slachtoffers van genocides waarover je maar zelden hoort, is: De Assyriërs (300.000 van 1914-1920); Armeniërs (1,5 miljoen van 1914-1923); Koerden (50.000-180.000 van 1986-1989); Grieken (450.000-750.000 vanaf 1913-1920); Jezidi’s (10.000 in 2014 alleen, andere aantallen onbekend); en de Soedanezen in Darfoer (300.000 van 2003-2009).
De slachtoffers van uitzetting en vervolging die leiden tot emigratie zijn onder meer: Libanese maronieten (acht miljoen – 14 miljoen Libanezen in de diaspora, en vier miljoen in Libanon); Assyrische christenen (15 miljoen in de diaspora en in Syrië); en de Armeniërs onder het Turkse rijk (vandaag 11 miljoen in de diaspora).
In Libanon en Syrië hebben beide staten opzettelijk nationaliteitswetten gecreëerd die christenen beletten terug te keren, waardoor een Moslim-Arabische meerderheid in deze landen verzekerd is.
Uit Joodse gemeenschappen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten werden 850.000 Joden verdreven of gedwongen om Noord-Afrika en het Midden-Oosten te ontvluchten.
Bovendien hebben één miljoen Kopten Egypte verlaten. Maar zelfs wanneer uitwijzingen of emigratie niet plaatsvonden, deed wijdverspreide vervolging dat wel.
Wie hoort over de gedwongen assimilatie van de Berbers, Koerden en Soedanezen?
Sinds de jaren zestig hebben deze gemeenschappen te lijden gehad onder gedwongen Arabisering op scholen en overheidsinstellingen. Zo bijvoorbeeld werd Berbers in 2002 enkel in Algerije een officiële taal; vóór 2002 was het Koerdisch verboden in Turkse media.
De apartheidswetten tegen Joodse gemeenschappen in Jemen dicteerden dat Joodse kinderen uit hun familie werden gehaald en aan moslims werden gegeven in gedwongen bekeringen. Er zijn talloze vergelijkbare voorbeelden tegen Joodse gemeenschappen in het hele Midden-Oosten – zelfs in de late 20e eeuw.
Tot op de dag van vandaag is er geen teruggave gedaan door de plegers van deze gruwelijke misdaden.
Uiteraard leest u meer over de zogenaamde ‘verdrijving’ in de tweede druk van het succesvolle ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 121: Verdrijving 1948.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
