Hoofdstuk 103 uit het boek ‘150 Palestijnse fabels’ van Likoed Nederland, 3 april 2018.
Dat recht bestaat niet.
Zoals de VN organisatie voor vluchtelingen (UNHCR) op haar website schrijft, zijn er drie oplossingen om vluchtelingenproblemen op te lossen: terugkeer, integratie in het opvangland of integratie in een derde land.
Palestijnen verwijzen hiervoor naar VN-resolutie 194 uit 1948 van de Verenigde Naties, die zegt dat vluchtelingen “die in vrede met hun buren willen leven” terug zouden moeten kunnen keren. Vluchtelingen die niet terug willen keren, zouden gecompenseerd moeten worden voor hun verloren bezittingen. Dit houdt in de verste verte geen ‘recht op terugkeer’ in.
In de eerste plaats is het een resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
Dat zijn per definitie slechts aanbevelingen; niet bindend dus, er bestaan geen sancties op het niet nakomen ervan en ze hebben geen enkele juridische rechtskracht.
In de tweede plaats is er tot op heden heel weinig gebleken van Palestijnse vluchtelingen die in vrede met hun Joodse buren willen leven.
In de derde plaats betreft de resolutie ook het (grotere aantal) Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen. Het zou mooi zijn als alle vluchtelingen (of hun nakomelingen) gecompenseerd zouden worden voor hun verloren bezittingen. Dat geldt dan echter ook voor de Joodse vluchtelingen, die groter in aantal waren en ongeveer het dubbele in waarde aan bezittingen verloren hebben als de Arabische vluchtelingen.
In de vierde plaats heeft de VN-resolutie betrekking op de vluchtelingen van de oorlog in 1948.
Daarvan zijn een zeventig jaar later nog weinig van in leven.
Tot slot: de terugkeer van de Arabische vluchtelingen is destijds direct verboden door de Arabische leiders zelf, en dus onmogelijk gemaakt. Het meewerken aan terugkeer zou in hun ogen namelijk een erkenning van de staat Israël inhouden. Het Arabisch Hoger Commando, de toenmalige leiding van de Palestijnen, verklaarde:
“Het is ondenkbaar dat de vluchtelingen terug gaan. Het zou een eerste stap zijn in de richting van Arabische erkenning van de staat Israël.”
Om diezelfde reden – het zou een erkenning van Israël betekenen – stemden de Arabische landen destijds ook tegen die VN-resolutie 194, waar zij zich nu op beroepen!
Er was in hun ogen echter slechts één mogelijke oplossing voor de vluchtelingen: de vernietiging van Israël.
Het is ironisch dat de Arabieren tegenwoordig verwijzen naar resolutie 194, terwijl destijds alle Arabische landen juist tegen die VN-resolutie hebben gestemd, omdat die als een begin van de erkenning van Israël zou kunnen worden uitgelegd.
Uiteraard leest u de andere 149 meest voorkomende Palestijnse fabels in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 110: Terreur.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 22,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
