Acht redenen waarom links pro-Israël zou moeten zijn

Door Alan Krinsky. Ingekorte vertaling: Likoed Nederland, 16 maart 2018.

Israël blijft het monster in de ogen van links.
Linkse mensen zijn meer dan over wat dan ook verontwaardigd over Israël.

Het brengt meer demonstranten op koude, regenachtige dagen op straat meer dan elk ander probleem.

In de meeste opzichten ben ik normaliter links: ik sta achter algemene gezondheidszorg en was tegen de oorlog in Irak.
Echter, als mijn mede-linksen denken dat boycots helpen om een einde te maken aan het Israëlisch-Palestijnse conflict en harmonie onder de volkeren hebben zij het helaas mis.

Er is een verschil tussen kritiek en demonisering. De campagne tegen Israël hoort bij de tweede categorie.

Kritiek kan resulteren in positieve verandering. Kritiek is er trouwens ruimschoots binnen Israëls eigen gezonde democratie. Maar de pogingen om Israël te demoniseren – als enige land in deze mate – is gericht op het ondermijnen van zijn bestaan.

Alsof alle problemen van de wereld de schuld zijn van de Israëli’s – de schuld van de Joden. En als die maar zouden verdwijnen, zou alles beter zijn.

Dit is niet alleen een droevige illusie, maar deze brede aanval op Israël verraadt zelfs de eigen principes van Links. Hier zijn dan acht redenen waarom links pro-Israël zou moeten zijn (of tenminste pro-vrede, in plaats van anti-Israël):

1. Mensenrechten. Links vecht voor de mensenrechten in de wereld. Op het gebied van gelijkheid en mensenrechten, vergelijk dan de staat van vrouwen, religieuze, en homo-rechten in Israël met die in de rest van het Midden-Oosten.

2. Internationalisme. Linksen hebben de neiging het internationale denken te ondersteunen. Dat moet dan wel eerlijk zijn. Hoe kunnen linksen bijvoorbeeld zwijgen wanneer de Turkse premier Israël veroordeelt voor mensenrechtenschendingen, terwijl hij vervolgens belooft dat de Koerden “in hun eigen bloed zullen verdrinken”, in een conflict met schendingen van de mensenrechten aan beide kanten waarbij tienduizenden mensen vermoord?
Kan iemand feitelijk onderbouwd beweren dat de meest verschrikkelijke plek ter wereld een kleine natie aan de oostkust van de Middellandse Zee is?
Hoe moeilijk de situatie ook is, het is simpelweg niet het de ergste plek qua slachtoffers of mensenrechten. Daarom verdient Israël niet de meeste internationale veroordelingen in de wereld, zoals gebeurt in de VN.

3. Vrede. Linkse mensen willen vrede. Peilingen maken duidelijk dat Israëliërs in grote meerderheid vrede willen met hun buren. Ook vele moeilijke offers, bijvoorbeeld de eenzijdige terugtrekking uit Gaza, maken dit duidelijk.
Maar haar vijanden streven nog steeds naar de vernietiging van Israël. Als Israël zich niet zou verdedigen, zouden de inwoners vermoord worden. Linkse mensen zouden vrede moeten ondersteunen en niet de feiten moeten ontkennen.

4. Anti-autoritarisme. Linksen verzetten zich tegen autoritarisme en dictatuur en steunen in plaats daarvan democratie. Israël heeft een levendige parlementaire democratie, met een breed scala aan opvattingen, veel meer dan bijvoorbeeld in de Verenigde Staten. Arabische partijen en communisten hebben al lang vertegenwoordigers in de Israëlische Knesset.
Waar is dit – en vrijheid van meningsuiting – in de Arabische buurlanden van Israël?
In het Gaza geregeerd door Hamas? In Egypte of Syrië of Saoedi-Arabië? Door Israël te ondermijnen en groepen als Hamas juist te steunen, helpt links geen bevrijdingsstrijd, maar juist de wens om de enige democratie in het Midden-Oosten te vervangen door nog een repressieve dictatuur. Besteden linksen echt een dergelijke uitkomst?
Zoals Bernard Henri-Levy schreef: “Het is de verwarring van een tijdperk waarin democratieën bestreden worden alsof het dictaturen of fascistische staten zijn. Deze maalstroom van haat en waanzin betreft Israël. Maar wij moeten ons beseffen dat het ook gaat om enkele van de kostbaarste verworvenheden in ideeën, juist van links. Deze zijn nu dus in gevaar. ”

5. Menselijke waardigheid. Kijk hoe het Israëlische leger burgers opbelt en waarschuwt; doet enig ander leger zoiets?
En denken linkse mensen zo gering over de Palestijnse waarden dat zij echt bereid zijn om te beweren dat Palestijnen “geen keus” hebben dan zichzelf te veranderen in zelfmoordterroristen om Israëlische kinderen te vermoorden? Mogen wij niet meer van mensen verwachten? Het behandelen van Palestijnen als hulpeloze slachtoffers ontkent hun menselijke waardigheid.

6. Tegen discriminatie. Linkse mensen verzetten zich tegen seksisme, racisme en soortgelijke discriminatie. En toch geven linksen vaak toe aan antisemitisme dat vermomd is als antizionisme of anti-Israëls sentiment. De toneelschrijver David Mamet beschreef dit: “Het merendeel van de westerse pers beeld Israël als agressor af en de Israëli’s als enigszins onmenselijk en belust op bloedvergieten.” Dit is niets anders dan een vernieuwde vorm van het oude bloedsprookje.
In plaats van beschuldigd te worden van het gebruik van niet-Joods bloed om matses te bakken, worden Joden beschuldigd van opzettelijk bloedvergieten. Linkse mensen zouden onderscheid moeten maken tussen opbouwende kritiek op Israël en ontmenselijkende karikaturen van Joden.

7. Zelfverdediging. Alleen extreme pacifisten verzetten zich tegen het recht op zelfverdediging, de meeste linkse mensen verdedigen dit recht. Tenminste wanneer de Palestijnen dit doen.
Waarom zouden Israëli’s dit recht dan niet hebben? Hoeveel mensen zouden stilzitten als het raketten regende op hun steden en families? Alleen van Joden wordt verwacht dat zij hun wapens neerleggen en hun keel aanbieden om door te snijden.

8. Vrede. Het demoniseren van Israël zoals gebeurt in de VN en op universiteitscampussen bevordert de vrede niet. Al decennia zijn de basisprincipes van een vredesregeling bekend. De Israëli’s zijn bereid die te accepteren.
Links zou juist Palestijnen onder druk moeten zetten om die vrede ook te accepteren, om te stoppen met hun kinderen te leren dat Joden monsters. Die druk zou vooruitgang kunnen brengen.

Het is de hoogste tijd dat links stopt met de demonisering van Israël.
Het is tijd voor linkse mensen om woedend te zijn, niet over Israël, maar over de leugens over Israël op universiteitscampussen, bij de Verenigde Naties en in de media en politiek.

Het is tijd voor linkse mensen om te stoppen met Israël te behandelen als een paria en Joden als bloeddorstige moordenaars.
Het is wel tijd om Israël als land te verwelkomen, onderhevig aan dezelfde kritiek en lof als elke ander land.

Uiteraard leest u meer over de relatie met mensenrechtenorganisaties in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 76: Mensenrechtenorganisaties.

Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.

De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen: