Palestijnen haten elkaar nog meer

Boekbespreking van Likoed Nederland, 10 januari 2018.

Recent is verschenen het boek van historica Els van Diggele: ‘We haten elkaar meer dan de Joden. Tweedracht in de Palestijnse maatschappij’.

Het boek bestaat voor ongeveer de helft uit geschiedschrijving, de andere helft is de weergave van interviews die de auteur met 200 Palestijnen heeft gehouden.

Het boek laat zien:

hoe het conflict in de jaren twintig van de vorige eeuw begon met de Joden hatende nazi-collaborateur Al-Hoesseini,
hoe hij de macht greep door veel gematigde Palestijnen – die vreedzaam met de Joden wilden samenleven – te laten vermoorden. Zijn terreurbendes vermoordden zelfs veel meer gematigde Palestijnen dan Joden,
hoe sindsdien extremisten de leiding hebben van de Palestijnen en gematigden het zwijgen wordt opgelegd,
dat de Palestijnen door hun stam/clan cultuur en hun schaamtecultuur verlangen naar sterke leiders en diep verstrikt zitten in onderlinge twisten.
dat de islam daar nog eens een verstikkende deken overheen legt,
dat door dit alles: de Palestijnse samenleving totaal corrupt is, waarbij liegen hun tweede natuur is geworden en Palestijnen zich wentelen in hun slachtofferrol,
daarbij wordt geweld verheerlijkt, zitten zij vast in het verleden en is een hereniging van de Westbank met de Gazastrook een illusie,
dat het opbouwen van een economie, een vrije samenleving, democratie en een zelfstandig functionerende maatschappij niet van de grond kan komen. De enige Palestijn op een hoge positie die het serieus probeerde (voormalig premier Salam Fayyad) werd geminacht, gedwarsboomd en uiteindelijk afgezet.

Ter illustratie twee uitspraken uit interviews in het boek:

“Wij weten hier niet beter of iedereen moet de knoet krijgen. Iedereen denkt bij ‘vrijheid’ aan korte rokjes, blote armen, onafhankelijke vrouwen, alcohol, losbandigheid. Dat heet hier allemaal slecht.”
– Gandhi Amin, mensenrechtenactivist

“Er is een omgeving die zich tegen modernisering verzet: een omgeving van onderlinge strijd, onjuiste berichten, afpersing en corruptie. We moeten hervormen, de vele overtollige ambtenaren naar huis sturen. Maar niemand is bereid tot hervormingen. Over ontwapenen valt al helemaal niet te praten.”
– Ali Sjati, burgemeester van Jenin.

In een presentatie van het boek op 30 november jl. had Els van Diggele nog een paar pittige conclusies voor haar gehoor:

Het geloof in het slachtofferschap van de Palestijnen en de obsessie met Israël ontneemt velen in het Westen het zicht op de werkelijkheid.
De miljarden aan hulpgeld uit het Westen werken averechts: die houden de corruptie en de Palestijnse broederstrijd in stand.
De gewone Palestijn is daarvan het slachtoffer.

Toen iemand uit het publiek vroeg of de Palestijnse problemen toch niet door ‘de bezetting’ veroorzaakt worden, veegde Els van Diggele dat van tafel: bijvoorbeeld toen de Palestijnen autonomie kregen in de jaren negentig heeft niemand de Palestijnen tegengehouden om een vrije, democratische rechtsstaat op te bouwen – zeker Israël niet. Het waren uitsluitend de Palestijnen zelf die dit verhinderden.

Het uitsluitend Palestijnse perspectief in het boek heeft wel nadelen. Het ook zeer grote Israëlische lijden door deze Palestijnse cultuur blijft zo buiten beeld: de oorlogen, het geweld, de terreur en de daardoor benodigde veiligheidsmaatregelen en de angst die dat veroorzaakt.
Ook moet je tussen de regels doorlezen om te begrijpen dat de meeste geïnterviewden, wanneer zij afgeven op ‘de bezetting’, daarmee het bestaan van Israël bedoelen.
En de gigantische problemen door de stam/clan cultuur in de Arabische wereld gelden uiteraard niet alleen in autonoom Palestijns gebied. Denk aan wat er aan de hand is in bijvoorbeeld Afghanistan of Libië. Dat bredere perspectief zou verhelderend zijn geweest.

Het uitsluitend Palestijnse perspectief heeft vermoedelijk wel tot gevolg gehad dat het boek behoorlijke aandacht kreeg – en zelfs positief – van de linkse media (NRC, Trouw, Volkskrant en VPRO). Voor een rechtse bespreking, zie ThePostOnline.
Het hoofd van de brievenrubriek van de NRC vertelde op de boekpresentatie zelfs dat de NRC hun recensie van het boek zeer prominent had gebracht, omdat het een compleet ander, wetenswaardig beeld gaf van de Palestijnen.

Dat werkelijke beeld is er inderdaad – als je de politiek-correcte bril maar durft af te zetten.

Lezers van het boek van Likoed ‘150 Palestijnse fabels’ wisten dit daardoor al eerder.

Maar als vanaf nu iemand nog politiek-correct beweert dat de Palestijnen zo lijden door Israël of ‘bezetting’, kunt u zeggen:

“Nee hoor, lees het boek van Els van Diggele – positief besproken in NRC en Volkskrant.”

Uiteraard leest u meer over het zelf veroorzaakte lijden van de Palestijnen in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 73: Lijden van de Palestijnen.

Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.

De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen: