Door Rafael Castro, politiek analist in Berlijn. Vertaling: Likoed Nederland, 14 januari 2018.
Opmerking Likoed Nederland: dit verklaart ook de boze reactie van veel moslims op de aangekondigde verhuizing van de Amerikaanse ambassade.
De heftige islamitische vijandigheid tegenover Israël is niet eenvoudig te verklaren.
Het zionisme frustreerde ambities van het Arabische nationalisme, de Naqba veranderde honderdduizenden Palestijnen in vluchtelingen en de Israëlische onafhankelijkheid leidde tot Joodse soevereiniteit over het land waar moslims eeuwenlang hadden geregeerd. Echter, de hedendaagse geschiedenis maakt niet duidelijk waarom dit een verklaring zou bieden voor de categorische weigering van de islamitische wereld om Israël te erkennen als het thuisland van het Joodse volk.
Culturele en politieke eisen van Berbers, Koerden en Tsjetsjenen zijn ook gefrustreerd. Islamitische claims op Mindanao en Zuid-Thailand zijn geblokkeerd.
Maar de islamitische steun voor de Palestijnse zaak is uniek.
In de twintigste eeuw werden miljoenen moslims vermoord en verbannen uit de Balkan, de Kaukasus en India. Recent zijn honderdduizenden moslims vervolgd en verbannen uit Myanmar. Echter, de islamitische aversie tegen deze landen is regionaal. De afkeer tegen kleinere zionistische daden is echter universeel onder moslims.
Veel islamitische geleerden beschouwen niet-islamitische bestuur over moslimlanden als onrechtvaardig en aanstootgevend. Maar religieuze gevoeligheid voor bezetting is selectief: de Chinese onderwerping van islamitisch Xinjiang, de Indiase overname van Kasjmir en de Russische dominantie in de Kaukasus worden grotendeels genegeerd.
Echter, de Joodse controle over Palestina zorgt voor religieus fundamentalisme en terreur over de hele wereld. De bewering dat het Joodse bestuur over Jeruzalem – de derde heiligste stad van de islam – aan deze emoties ten grondslag ligt is onjuist: het zionisme werd gehaat al lang voordat Israël de controle kreeg over islamitische heilige plaatsen in Palestina.
Sommige analisten beweren dat de haat tegen het zionisme voortkomt uit islamitisch antisemitisme. Deze verklaring is niet zo sterk. Het verklaart niet waarom joden dan vele eeuwen lang in relatieve vrede en welvaart konden leven in islamitische landen. Als moslims de Joden altijd al hadden gehaat, kan niet verklaard worden hoe bijvoorbeeld Joden in India hun synagogen konden bouwden in het hart van moslimwijken en waarom veel Spaanse Joden in 1492 hun toevlucht zochten in islamitische landen.
De verklaring is wel dat het tegenwoordige islamitische antizionisme voortkomt uit de angst voor het beschadigen van de islam zelf.
Het zionisme is gebaseerd op de herinnering aan de ballingschap, om zo het Joodse recht op zelfbeschikking in het Land van Israël te claimen. De afstamming van de verbannen Joden en het vasthouden aan de Joodse religieuze tradities onderbouwen die claim.
Echter, volgens de islamitische traditie waren de Bijbelse Abraham, Mozes, David en Salomo islamitische profeten. De Joden zouden destijds eigenlijk ook in werkelijkheid moslim zijn.
Het gevolg is de islamitische vervangingsleer; het geloof dat de moslims – en niet de joden – de werkelijke erfgenamen zijn van het Joodse geloof en thuisland.
De islamitische ontkenning dat er een Joodse tempel in Jeruzalem heeft bestaan, weerspiegelt de islamitische opvatting dat oorspronkelijk de islamitische koning en profeet Suleiman een moskee op de Tempelberg bouwde. De islamitische vervangingsleer is gebaseerd op de islamitische doctrine van tahrif, die zegt dat de Joodse en christelijke geschriften een vertekend beeld geven van de islamitische boodschap van de profeten.
Deze tahrif en islamitische vervangingsleer zijn voor niet-moslims uiterst fantasierijk. Echter, deze leer is van essentieel belang om de religieuze superioriteit van de islam te onderbouwen. Deze leer verklaart ook de fundamentele reden waarom de meeste islamitische landen weigeren om de Joodse banden met Jeruzalem te erkennen en om Israël te accepteren als het thuisland van het Joodse volk.
Het erkennen van Israël als het Joodse thuisland houdt in dat je de zionistische claim accepteert. Voor moslims betekent dit dat je de Joodse geschiedenis en Joodse geschriften als uitgangspunt neemt – en niet de islamitische uitgangspunten.
Dat leidt tot de erkenning dat het Jodendom ouder is dan de islam en dat de islam zich de Bijbelse tradities uit het Jodendom eigen heeft gemaakt.
Voor Israël betekent vrede sluiten met islamitische landen een diplomatieke prestatie. Echter, voor islamitische landen betekent dit het accepteren van het zionisme en daarmee de betekenis van het Jodendom voor de islam.
Het begrijpen van deze theologische gevolgen van het zionisme voor de islam is van cruciaal belang om te beseffen waarom vrede voor Israël onbereikbaar blijft. Zonder deze theologische implicaties zou Israël waarschijnlijk worden getolereerd, als een klein probleem. Echter, vanwege de theologische gevolgen beschouwt de islamitische wereld het zionisme als demonisch.
Deze psychologische impact van het zionisme is moeilijk te overschatten. Gedurende de hele islamitische geschiedenis werd de waarheid van de vervangingsleer bewezen doordat Joden volgzame dhimmi waren, onderworpen aan islamitische heerschappij.
Het zionisme ondermijnt de traditionele religieuze hiërarchie in het Midden-Oosten. Hierdoor ondermijnt het ook het geloofwaardigheid in de islamitische superioriteit op het Jodendom. Dit creëert onzekerheid en angst, waardoor de politieke houding verhard.
Ondanks de overduidelijke voordelen van een vredesakkoord met Israël en de hoge kosten van het voortduren van het conflict, bleek uit een onderzoek van de universiteit van Bethlehem tijdens het Oslo-vredesproces dat 81 procent van de islamitische Palestijnen een Palestijns bestuur wou over heel Jeruzalem, inclusief de joodse buurten. Slechts 33 procent van de christelijke Palestijnen steunde deze opvatting. Deze cijfers – hoewel niet recent – maken het aannemelijk dat de Palestijnse onverzettelijkheid in het conflict niet voortkomt uit een collectief historisch trauma of door nationalisme.
Want als de eisen van Palestijnse onderhandelaars zouden voortkomen uit nationale trots of de Naqba, zouden christelijke Palestijnen net zo onbuigzaam moeten zijn als hun islamitische buren. Deze enquêteresultaten wijzen er eerder op dat de weigering van Hamas en de Palestijnse Autoriteit om Israël te erkennen als het Joodse thuisland voortkomt uit religieus antizionisme van de overwegend islamitische bevolking.
Het is een feit dat Egypte en Jordanië, overwegend islamitische landen, wel vredesakkoorden met Israël hebben gesloten. Maar Egypte en Jordanië hebben Israël nooit erkend als het Joodse thuisland. Zou Israël dit hebben geëist, dan is het waarschijnlijk dat Egypte als Jordanië geweigerd zouden hebben om vrede te sluiten.
Trouwens, ondanks deze vredesakkoorden blijven Egypte en Jordanië Israël boycotten en schoolkinderen vijandig indoctrineren.
Het beëindigen van het Israëlisch-Arabische conflict vereist een islamitische erkenning van de historische en spirituele betekenis van Israël voor het Joodse volk.
Deze erkenning kan pas komen als de islamitische bevolking kennis neemt van de pre-islamitische geschiedenis, archeologie en geschriften. Islamitische betrokkenheid bij Joodse religieuze teksten is van fundamenteel belang voor de eerbiediging van de Joodse mensenrechten in het Midden-Oosten.
Zolang de religieuze legitimiteit van het Jodendom ontkend blijft worden, zal de overgrote meerderheid van de moslims ook werkelijke vrede en verzoening met Israël blijven verwerpen.
Hierboven een voorbeeld van de ontkenning van Joodse geschiedenis:
De hoogste Palestijnse sharia rechter Mahmoud Al-Habbash verklaart in een preek op de officiële Palestijnse televisie, met in het publiek de Palestijnse president Mahmoud Abbas:
“De Joden hebben hier geen rechten. ….
Zij hebben geen connectie met dit land, niet religieus en niet historisch.”
Uiteraard leest u meer over waarom de rol van de islam in het conflict in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 50: Islam.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
