Persbericht van Likoed Nederland, 3 december 2017.
Likoed Nederland heeft een klacht ingediend bij de Raad voor de Journalistiek tegen de NRC, omdat de NRC weigert een weerlegging te plaatsen van een selectieve en onjuiste weergave van een van onze persberichten.
Dit blijkt vaker voor te komen. Recent werd in veel media geconstateerd dat de NRC ook bij de berichtgeving over het CDA-kamerlid Pieter Omtzigt en de verongelukte MH-17 selectief en onjuist berichtte, om vervolgens de weerlegging niet te plaatsen. Zie bijvoorbeeld Elsevier.
Het niet willen plaatsen van een weerlegging past niet binnen verantwoorde journalistiek, zoals vastgelegd in de code van de Raad van de Journalistiek (artikel 17) en nota bene in de journalistieke code van de NRC zelf.
In het geval van het persbericht van Likoed Nederland ging de NRC zelfs twee maal in de fout. Eerst werd ons persbericht over de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Sigrid Kaag door het NRC vertekend en onjuist weergegeven.
Een tweede NRC artikel een paar dagen later ging over de Me-too kwestie. Hoewel ons persbericht totaal niets te maken heeft met seksueel wangedrag werd Likoed Nederland daar niettemin met de haren bijgesleurd en beschuldigd van “kwaadsprekerij”.
Terwijl er in ons persbericht uitsluitend (verifieerbare) feiten stonden.
De NRC stelde bijvoorbeeld dat het niet waar is dat iemand altijd de mening van zijn of haar man (in het geval van Sigrid Kaag: een vertrouweling van Yasser Arafat) overneemt. Dat heeft Likoed echter helemaal niet beweerd.
Ook vond de NRC het niet vreemd dat iemand op de foto staat samen met een lachende Arafat omdat dat vaker is gebeurd. Ons bezwaar was niet dat iemand in de nabijheid van Jasser Arafat lacht, maar dat zo iemand een foto van deze massamoordenaar en volgens velen de ‘vader van het terrorisme’ jarenlang in de woonkamer had hangen.
Het is opnieuw een voorbeeld van hoe Joden, Israël en pro-Israël organisaties door de NRC continue onder vuur worden genomen. Zelfs werd daarbij niet geschuwd om uitkeringen aan Joodse Holocaust-overlevenden op de korrel te nemen. Voor de Joodse gemeenschap in Nederland is de grens van het betamelijke inmiddels overschreden. Zoals de voorzitter van het Centraal Joods overleg, Ron van der Wieken, recent constateerde tijdens zijn voordracht bij de herdenking van de Kristallnacht:
“De niet-aflatende Israël-bashing die je …. in een landelijke kwaliteitskrant kunt tegenkomen is zo persisterend, zo éénzijdig en selectief dat die wel móet berusten op een basale vijandigheid tegen het idee van een Joods nationaal tehuis.”
Ondanks een tot twee maal herhaald verzoek bleek de NRC niet bereid een weerlegging te plaatsen.
Een klacht bij de Raad voor de Journalistiek wordt daardoor noodzakelijk om fatsoenlijke journalistiek af te dwingen.
Hieronder de (niet-geplaatste) weerlegging.
Foute factcheck
In de NRC van 26 oktober jl. doet Tom-Jan Meeus een ‘factcheck’ omtrent een eerder persbericht van Likoed Nederland over de nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking, Sigrid al-Qaq-Kaag.
In dit persbericht stelt Likoed Nederland dat Sigrid niet geschikt is als minister, gebaseerd op 7 harde feiten. Daarvan probeert Tom-Jan Meeus er vijf te bagatelliseren. Dat lukt hem alleen door die álle vijf foutief of incompleet weer te geven.
Zo vindt Meeus het niet vreemd dat mevrouw Kaag een foto van de Palestijnse terrorist Yasser Arafat in haar woonkamer heeft hangen, want er bestaan ook “foto’s van Likoed-leider Netanyahu met Arafat”. Dat argument slaat als een tang op een varken, want wij kunnen Meeus verzekeren dat Netanyahu daar zijn woonkamer niet mee gedecoreerd heeft. Simpelweg omdat Benjamin Netanyahu (net als Mark Rutte, Angela Merkel of Theresa May) geen terroristen adoreert die verantwoordelijk zijn voor de dood van vele onschuldige burgers.
Ook vindt Tom-Jan Meeus het ook geen probleem dat een dochter van Kaag, Janna, een tweet likete die betrekking had op Marwan Barghouti. Dat kan alleen omdat hij het essentiële feit waarom wij dit problematisch vinden weglaat: het gaat om een zware terrorist die bewezen vijf mensen heeft vermoord, maar waarschijnlijk nog veel meer.
Dat mevrouw Kaag zich beroept op goede banden met Hezbollah vindt Meeus logisch, want zij heeft die ook met andere organisaties en landen. Dat weet Likoed Nederland natuurlijk net zo goed. Ons argument was dan ook anders: Likoed vindt het vreemd dat zij herhaaldelijk in de media heeft laten blijken hoe verheugd zij is met haar goede banden met Hezbollah. Moet je er trots op zijn een goede band te hebben met mensen die actief zijn binnen een van de gevaarlijkste radicaal-islamitische terreurorganisaties ter wereld? De advocaat van de Belgische pedofiel Marc Dutroux bijvoorbeeld zal ook niet van de daken schreeuwen dat hij zo trots is op zijn goede relatie met deze afschuwelijke misdadiger.
Wij schreven over een televisie-uitzending waarin Sigrid Kaag premier Netanyahu beledigde en onder andere uitmaakte voor racist. Meeus vindt dat niet terecht, omdat zij “anderen citeerde”. Dat is niet erg duidelijk in de uitzending, omdat Kaag haar zin niet afmaakt. Maar afgezien daarvan is dit een kunstmatig argument. Immers, als je anderen citeert om je betoog te onderbouwen, doe je dat normaliter omdat je het met hun uitspraken eens bent. Dit wordt bevestigd in de rest van de uitzending, waarin zij zich voortdurend negatief uitlaat over Israël.
Tot slot: Meeus stelt dat een huwelijk natuurlijk niet automatisch leidt tot dezelfde opvattingen bij man en vrouw. Verrassing: dat is Likoed Nederland volkomen met hem eens! Wij hebben dit dan ook nergens beweerd of zelfs maar gesuggereerd.
Wat wij schreven was: “Haar persoonlijk leven is nauw verbonden met een terroristische organisatie. Haar Palestijnse man, Anis al-Qaq, was namens de Palestijnse terreurorganisatie PLO ‘Onderminister van Planning’.”
Dat was in een periode dat de ’Al-Aqsa Martelaren Brigades’ van de PLO vele aanslagen pleegde.
Sigrid al-Qaq-Kaag zit via haar huwelijk en door intensieve en goede contacten met Hezbollah opvallend dichtbij terreurorganisaties. Dat beschouwen wij als een veiligheidsrisico, in deze tijd van veelvuldig islamitisch geïnspireerd internationaal terrorisme. Temeer omdat Kaag op een departement zit dat de internationale bestrijding van terreur coördineert.
En bovenal omdat zij op dit departement als ambtenaar uit haar functie is gezet omdat zij niet bleek te kunnen omgaan met gevoelige informatie.
Kortom: de ‘factcheck’ van Tom-Jan Meeus bestaat volledig uit een selectieve en onjuiste weergave van ons persbericht. Zo wordt een weerlegging wel erg makkelijk. Maar met goede journalistiek heeft het niets meer te maken.
Update 23 augustus 2018: De Raad voor de Journalistiek heeft een oordeel geveld:
“Columnisten zijn vrij om hun mening te geven over gebeurtenissen en personen. Daarbij zijn stijlmiddelen als overdrijven en bewust eenzijdig belichten geoorloofd. ….
Het beginsel van wederhoor geldt niet voor publicaties die kennelijk een persoonlijke mening bevatten, zoals in de onderhavige columns het geval is.”
U leest het goed, vrij vertaald: volgens de Raad mogen kranten onzinnige dingen beweren, als er maar ‘column’ of ‘opinie’ boven staat. Dat moet de lezer van de krant blijkbaar weten.
De Raad oordeelde wel dat de hoofdredactie van de NRC journalistiek onzorgvuldig heeft gehandeld, door niet te reageren op de klacht van Likoed Nederland.
