Door Alex Feuerherdt. Vertaling: E.J. Bron, 30 juli 2017.
Tien jaar geleden nam Hamas na gruwelijke gevechten met Fatah de macht in Gaza over.
Sindsdien heeft de terreurorganisatie haar heerschappij-gebied geruïneerd, meerdere oorlogen tegen Israël op touw gezet, een radicaalislamitische dictatuur opgericht en de bevolking beroofd van welk perspectief dan ook. Poging tot een balansopname naar aanleiding van een verschrikkelijk jubileum.
Een wezenlijk kenmerk van de verslaggeving over het Midden-Oosten is dat geweld tegen “Palestijnen”, dat niet aan de joodse staat kan worden toegeschreven, op naar verhouding weinig interesse in de media en de politiek stuit. Dat geldt ook en vooral voor interne “Palestijnse” gewelddadigheden, die vaak alleen maar met een schouderophalen ter kennisgeving worden aangenomen en in ieder geval niet ook maar in de buurt komen van de verontwaardigde en boze commentaren over maatregelen die Israël in de “Palestijnse gebieden” neemt.
In dit kader dient ook een dramatische gebeurtenis te worden gezien die tien jaar geleden plaatsvond: in juni 2007 escaleerde in de Gazastrook het al langer durende conflict tussen Hamas enerzijds en Fatah en de politie van de “Palestijnse Autoriteit” anderzijds.
Het kwam tot dagenlange op burgeroorlog lijkende gevechten, leden van Fatah werden van huizen gegooid, opgesloten, gefolterd, verdreven of doodgeschoten.
Uiteindelijk kreeg Hamas – twee jaar na de Israëlische aftocht uit Gaza en anderhalf jaar na de tot nu toe laatste verkiezingen in de “Palestijnse gebieden” – de controle in de Gazastrook.
Sinds deze machtsovername heeft de radicaalislamitische organisatie alles gedaan om de levensomstandigheden van de door haar beheerste bevolking verder te verslechteren. Meer dan 60% van de 20-24-jarigen is werkloos, bij de 25-29-jarigen is dit percentage 52%. De ongeveer 1,7 miljoen inwoners beschikken slechts maximaal vier uur per dag over elektriciteit; Hamas betaalt de achterstallige rekeningen voor de door Israël aan de “Palestijnse Autoriteit” geleverde stroom niet.
96% van het water is zonder verdere behandeling niet geschikt om te drinken, wat verband houdt met de verzilting van het grondwater. Daartoe kwam het, omdat er na de Israëlische aftocht veel privépompen geïnstalleerd werden om gratis aan drinkwater te komen; zilt zeewater zorgde er daarna voor dat het zoete water ondrinkbaar werd. Aanzienlijke delen van internationale hulpgelden en de inkomsten van belastingen werden niet voor de infrastructuur en de verzorging van de bevolking gebruikt, maar geïnvesteerd in wapens, munitie en de bouw van tunnel voor terroristische doeleinden.
Steeds opnieuw doodvonnissen tegen vermeende “collaborateurs”
Bovendien heeft Hamas een rigide, barbaars regime gevestigd, waarin geen politieke vrijheden bestaan. Vrouwen worden massaal onderdrukt, en vooral mensen die beschuldigd worden van “collaboratie” met de “zionistische vijand” kunnen rekenen op de doodstraf. Sinds 2007 werden 28 ter dood veroordeelde “Palestijnen” door Hamas geëxecuteerd, bovendien werd 14 executies uitgevoerd door haar militaire vleugel. Minstens 31 andere “Palestijnen” werden zonder vonnis door Hamas gedood, onder wie alleen al 18 vermeende “collaborateurs” op één enkele dag in augustus 2014 tijdens de jongste Gaza-oorlog.
Het laatst werden eind mei van dit jaar drie mannen opgehangen respectievelijk doodgeschoten, die – zogenaamd op bevel van Israël – een hoge Hamas-functionaris zouden hebben vermoord. De executies, die enkele dagen na het doodvonnis werden uitgevoerd, waren volgens verschillende berichten live op Facebook te zien.
Uit peilingen blijkt, bijvoorbeeld van de kant van de centrale “Palestijnse” statistiekautoriteit, dat de ontevredenheid van de inwoners van de Gazastrook over hun levensomstandigheden zeer groot is – zó groot, dat bijna de helft van de bevolking wil emigreren. Tegelijkertijd ondersteunt ongeveer een derde deel altijd nog Hamas, een regimewisseling lijkt uiterst onwaarschijnlijk. En lang niet alleen maar, omdat politiek protest – of het nu tegen de slechte verzorgingssituatie in het algemeen of specifiek tegen het afsluiten van de elektriciteit is – snel tot arrestatie kan leiden.
Hamas is nog steeds heel populair vanwege haar radicale vijandigheid tegenover Israël, drie door haar op touw gezette en verloren oorlogen tegen de joodse staat in de afgelopen tien jaar – van december 2008 tot januari 2009, in november 2012 en van juli tot augustus 2014 – hebben daaraan niets kunnen veranderen.
Kinderen worden al geïndoctrineerd en bespeeld
Hamas heeft zelfs geen scrupules om kinderen voor haar doelen te instrumentaliseren, dat betekent: hen te indoctrineren, als kanonnenvoer te misbruiken, de dood in te jagen, moordenaars van hen te maken. Het is bijvoorbeeld volkomen gebruikelijk hen als “menselijke schilden” te gebruiken wanneer Israël een militaire aanval op een positie van Hamas aankondigt – per slot van rekening nemen zo de kansen toe om exact die beelden te krijgen die daarna voor een vlammende aanklacht tegen Israël te gebruiken zijn.
Dat zij door Europese media en politici voor deze vorm van kindermishandeling veroordeeld wordt, hoeft Hamas niet bang te zijn. Ook voor de bouw van tunnels, die Hamas gebruikt voor het transport van oorlogsmaterieel en terroristen, worden vaak kinderen gebruikt – wat in het verleden voor enkelen van hen dodelijke gevolgen had.
“Al-Aqsa TV”, een tv-zender van Hamas, roept ondertussen in het kinderprogramma regelmatig op tot moord op Joden en verbreidt steeds opnieuw antisemitische legendes. Bovendien houdt Hamas er een regelrecht kinderleger op na, voedt ze op tot de jihad en leert ze wapens te gebruiken. Ze organiseert in de zomer militaire trainingskampen, waaraan tienduizenden minderjarige “Palestijnen” deelnemen. Daar wordt hen, zoals de “Palestijnse” journalist Khaled Abu Toameh bericht:
“bijgebracht dat zelfmoorddaders van Hamas en terroristen, die in de afgelopen decennia verantwoordelijk waren voor de dood van honderden Israëli´s, voorbeelden zouden zijn die nagevolgd zouden moeten worden. Ook laat men hen zien hoe je een aanval op een Israëlisch militair steunpunt uitvoert en Israëlische soldaten doodt en gevangen neemt.”
“Deze kampen”, zegt de Hamas-officier Khalil al-Hayah, “dienen ertoe om een generatie voor te bereiden die de koran en het geweer draagt.”
Ondanks nieuw programma: antisemitisme blijft hoofdzaak
Hamas baseert haar hele bestaan op de vijandigheid tegen de joodse staat, antisemitisme is haar programma.
Daaraan is ook in het onlangs gepresenteerde programma niets veranderd. Weliswaar zegt en nu niets tegen Joden op zich te hebben, maar “alleen maar” iets tegen het “zionistische project”. Aan doel van de “bevrijding van heel Palestina”, dat betekent: de vernietiging van de joodse staat, houdt men desondanks onwrikbaar vast. Dit doel dient nog steeds door middel van de jihad bereikt te worden.
“Initiatieven, voorstellen en internationale conferenties zijn tijdverspilling en nutteloze ondernemingen”,
staat er in het nieuwe programma. En verder:
“Het Arabische Palestijnse volk betuigt zijn onvoorwaardelijke vastberadenheid en zijn vaste wil om deze gewapende strijd voort te zetten en op de ingeslagen weg van een gewapende volksrevolutie ter bevrijding van zijn land en de terugkeer naar dit land voort te gaan.”
Met het slechts oppervlakkig gematigde programma wil Hamas haar toenemende internationale isolering tegengaan. Volledig terecht beschreef Ulrich Schmid de kernuitspraak van de gemodificeerde programma in de “Neue Zürcher Zeitung” als “strategisch gemotiveerde vernietiging – lichte versie.”
Desondanks is nog steeds de opvatting wijdverbreid dat de Gazastrook op grond van de Israëlische blokkade “de grootste open lucht gevangenis ter wereld” zou zijn en bittere nood zou lijden. Daarbij worden vooral drie punten buiten beschouwing gelaten.
Ten eerste heeft de Gazastrook niet alleen een grens met de joodse staat, maar ook met Egypte – en die was in het jaar 2016 322 dagen gesloten.
Ten tweede heeft Israël de grenscontroles niet uit kwaadaardigheid verscherpt, maar omdat Hamas steeds opnieuw oorlogsmaterieel in- en terroristen uitgevoerd heeft – met moorddadige gevolgen.
Ten derde zijn de Israëlische leveringen van goederen sinds 2007 zelfs toegenomen: werden er tien jaar geleden per maand nog 10.400 vrachtwagenladingen met goederen naar de Gazastrook getransporteerd, verleden jaar waren dit per maand 14.460 – een stijging van 34,6%. Dat Israël daarbij de invoer van dringend benodigde goederen zoals cement en metaal vaak verbiedt, houdt er beslissend verband mee dat de Hamas deze voor oorlogsdoelen misbruikt, bijvoorbeeld voor de tunnel- in plaats van de huizenbouw.
Sinds de terreurorganisatie daar de absolute macht heeft overgenomen, heeft ze haar heerschappij-gebied geruïneerd, steeds opnieuw oorlogen op touw gezet en grotendeels geïsoleerd. Ze heeft een radicaalislamitische en antisemitische dictatuur opgericht, de bevolking van ieder perspectief behalve Jodenmoord beroofd en ook economisch en ecologisch bijna geen doodzonde overgeslagen.
De Gazastrook is een “failed state”, die alleen dan een leefbare toekomst kan hebben als het lukt haar van Hamas te bevrijden.
Een treuriger jubileum zoals haar tienjarige heerschappij daar is in ieder geval nauwelijks denkbaar.
Uiteraard leest u meer over Hamas in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 41: Hamas.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
