Waarom maken pro-Palestijnen zich niet druk over bepaalde mensenrechten-schendingen?

104 Shares

Door dr. Mitchell Bard, auteur / redacteur van 24 boeken. Vertaling: Likoed Nederland, 18 mei 2017.

Op universiteiten en daarbuiten wordt steun aan de Palestijnen uitgelegd als een mensenrechtencampagne.

De antisemitische boycot-beweging BDS is echter slechts een middel om Israël te laten verdwijnen, volgens zijn oprichters en leiders.

Toch heeft de beweging veel naïeve aanhangers aangetrokken die geloven dat het beschuldigen van Israël op de een of andere manier de Palestijnen zal helpen om onafhankelijkheid te bereiken. De boycotbeweging is een onvermijdelijke mislukking, maar het heeft de Palestijnse Autoriteit (PA) en Hamas wel beschermd tegen kritiek op hun mensenrechtenschendingen.

Want het is helaas zo dat mensen die luid hun bezorgdheid voor de Palestijnen verklaren, erg stil zijn als het er om gaat hoe Palestijnen elkaar behandelen. Het klopt dat de ‘bezetting’ beperkingen geeft aan de bewegingsvrijheid van Palestijnen, maar Israëli’s hebben geen verantwoordelijkheid voor het onthouden van burgerrechten waaronder de inwoners van de Westbank en Gaza dagelijks lijden.

Vrijheid van meningsuiting

Laten we beginnen met vrijheid van meningsuiting en vergadering.
Niemand in de Palestijnse gebieden kan demonstreren of zich uitspreken tegen de leiders van Hamas of de Palestijnse Autoriteit.
Dit is de ernstigste – en genegeerde – hindernis voor vrede.

Al decennia heeft de onverzettelijkheid van Jasser Arafat en Mahmoud Abbas ertoe geleid dat het Palestijnse volk in de steek gelaten werd. Verscheidene kansen op een eigen staat zijn vergooid omdat deze leiders elk compromis weigerden, terwijl het Palestijnse volk elke vorm van inspraak mist. De PA is een dictatuur die geen afwijkende meningen verdraagt. Zo verhinderde de Palestijnse politie recent demonstraties in Ramallah en Bethlehem.

Verkiezingen

Abbas heeft precies één verkiezing gehouden en heeft sindsdien – al meer dan een decennium – geweigerd om een volgende te houden . Misschien dat als de mensen genoeg naar vrede verlangden, dat zij tegen hun leiders in opstand zouden komen in plaats van tegen de Israëli’s. Maar tot nu toe hebben de Palestijnen de Joden de schuld gegeven voor hun lot.

Persvrijheid

Niet verrassend is persvrijheid in de Palestijnse gebieden afwezig. Degenen die de Palestijnse autoriteiten durven te kritiseren, riskeren om gearresteerd, gemarteld en gedood te worden.

Mahmoud Abbas is van mening dat de pers een propaganda-instrument van de Palestijnse Autoriteit moet zijn. In 2014 heeft het ‘’Centre for Development and Media Freedoms, een Palestijnse mensenrechtenorganisatie, geconstateerd dat 80 procent van de Palestijnse journalisten zelfcensuur in hun artikelen toepast, grotendeels uit angst voor represailles en door de doodsbedreigingen van de autoriteiten.

Alleen al in 2015 kreeg een Palestijnse mensenrechtengroep klachten over de gevangenschap van 35 Palestijnse journalisten. Nog eens tenminste 15 werden ondervraagd of aangehouden voor het plaatsen van controversiële meningen op sociale media sites.

“Vrijheid van de pers bestaat alleen wanneer journalisten hun kritiek op Israël richten,” schreef de Arabische journalist Khaled Abu Toameh. “De Palestijnse journalisten weten dat als zij na een werkdag teruggaan naar hun familie op de Westbank en Gaza, zij zich geen zorgen willen maken over gemaskerde mannen die ’s nachts op hun deur kloppen”.

Zelfs journalisten in het buitenland zijn niet veilig; de Palestijnse Algemene Inlichtingendienst heeft naar verluidt het Palestijnse ministerie van Buitenlandse Zaken een lijst gegeven van alle tegenstanders van Mahmoud Abbas die in het buitenland wonen, zodat hij zijn aanhangers kan gebruiken om ze te laten zwijgen.
Het tegengaan van kritiek strekt zich ook uit tot de sociale media, die door de Palestijnse inlichtingendiensten worden gecontroleerd om mensen op te sporen “die ophitsen tegen Palestijnse overheidsdiensten.”

Religie

En hoe zit het met de vrijheid van religie? In theorie bestaat die.

In werkelijkheid echter worden christenen vervolgd, zowel in Gaza als op de Westbank. Islam is de officiële religie van de Palestijnse Autoriteit.

Toen Hamas de macht in Gaza beslag greep, zei Sheik Abu Saqer, de leider van een groep die de islamitische wet handhaaft:

”Ik verwacht dat onze christelijke buren begrijpen dat het nieuwe Hamas-bewind echte veranderingen geeft. Zij moeten bereid zijn tot een islamitische heerschappij als ze in vrede in Gaza willen leven.”

Vervolgens zijn de meeste christenen gevlucht. En degenen die resteren zouden ook liever vertrekken dan onder de vervolging van de islamisten te moeten leven.

Op de Westbank zijn er gevallen gerapporteerd waarbij moslims huizen en grond van katholieken onteigenden. De autoriteiten negeren gewelddaden tegen christenen en het christelijke geloof. Zo werd in 2015 de kleine resterende minderheid van christenen in Bethlehem gedwongen om hun religieuze vieringen te beperken, nadat moslim-extremisten dreigden om zich op christenen en hun heilige plaatsen te richten.

Vrouwen en kinderen

Vrouwen worden in verschillende opzichten behandeld als tweederangs burgers, gebaseerd op de islamitische wet, traditie en culturele normen.
Verkrachting is weliswaar onwettig, maar de juridische definitie is niet gericht op verkrachting binnen het huwelijk of een verbod op huiselijk geweld.

“Eerwraakmoorden” zijn wel verboden; in de praktijk echter gebeuren die nog ongehinderd, met tenminste 28 moorden in 2015. Dit cijfer zal in werkelijkheid hoger liggen, gezien de onwilligheid om deze te melden.

Er is geen wet die vrouwen beschermt tegen seksuele intimidatie, iets wat veel voorkomt en wijdverspreid is. De situatie is het ergst in Gaza, waar de ‘moraalpolitie’ van Hamas vrouwen verbiedt om motorfiets te rijden, te roken, hun haar onbedekt te laten en zich ‘ongewenst’ te kleden.
Daarnaast is kindermishandeling een wijdverbreid probleem. De autoriteiten op de Westbank en in Gaza bestraffen zelden daders van gezinsgeweld.

Homoseksuelen

Wat betreft homoseksualiteit:, de Palestijnse wet, die gebaseerd is op de Jordaanse strafwet uit 1960 verbiedt seksuele activiteit van hetzelfde geslacht. Homo’s worden vervolgd op basis van verboden in de Koran die seksuele relaties tussen hetzelfde geslacht verbiedt.
De mensenrechten-verslag van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken constateert dat maatschappelijke discriminatie op basis van culturele en religieuze tradities is algemeen, waardoor de Westbank, Oost-Jeruzalem en Gaza moeilijke omgevingen zijn voor lesbische, homo, biseksuele, transgender en intersex (LGBTI) personen:

“Homo’s in de gebieden melden treiteracties van buren en politie. Het is bekend dat veel Palestijnen homo’s hun toevlucht zoeken in Israël. Want daar is een bloeiende homoseksuele gemeenschap die wettelijk beschermd is door wetgeving die discriminatie op grond van seksuele geaardheid verbiedt.”

Conclusie

Als een Palestijn wordt vervolgd, verkracht of vermoord zonder dat er Joden in de buurt zijn, is het dan wel echt gebeurd?

Niet volgens de mensenrechten gemeenschap of de supporters van de Palestijnen. Die zijn stil terwijl Palestijnen in Syrië worden afgeslacht en verdreven. Ook zijn zij niet geïnteresseerd in het dagelijkse wandaden tegen Arabieren op de Westbank en Gaza door hun mede-Palestijnen.

Als de Palestijnen ooit instemmen om in vrede met Israël te leven, zullen mensenrechtenvoorstanders dan wel hun aandacht gaan vestigen op deze wantoestanden? Reken er maar niet op. Het kan hen niet schelen.

Hun aandacht zal dan verschuiven naar de Israëlische behandeling van Arabische burgers, klachten over de omvang van de Palestijnse staat, beperkingen op de soevereiniteit daarvan en alle andere mogelijke Palestijnse grieven waarvan de Israëli’s kunnen worden beschuldigd.

Er is een term voor mensen die Joden gebruiken als zondebokken, die goed de motivatie samenvat van de aan één kant blinde strijders voor Palestijnse rechten: antisemieten.

Uiteraard leest u meer de om zeep geholpen Palestijnse democratie in het boek ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 23: Democratie Palestijnen.

Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.

De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen: