Ingezonden brief van Likoed Nederland in de Volkskrant (niet geplaatst), 30 december 2016.
In een redactioneel artikel van de Volkskrant op 26 december 2016 staat:
“Serieuze kritiek op Israël werd steevast getroffen door een Amerikaans veto. Dat betekent echter niet dat de VS principieel van mening waren veranderd over de status van de bezette gebieden en over het Israëlische nederzettingenbeleid.”
Dit is in zijn ongenuanceerdheid niet juist.
Er dient in Amerikaans opzicht onderscheid gemaakt te worden tussen het grootste deel van de Westbank en de paar gedeeltes met grote Joodse bevolkingspopulaties (waar vrijwel geen Arabieren wonen), bijvoorbeeld de eeuwenoude Joodse wijk van Jeruzalem met de Klaagmuur.
Van die laatste heeft president Bush in 2004 toegezegd dat die logischerwijs bij Israël blijven. Dat was in ruil voor de Israëlische terugtrekking uit Gaza.
De toezegging is consistent met de beroemde VN-resolutie 242 uit 1967, die uitgaat van grenscorrecties omdat Israël recht heeft op veilige grenzen op het moment dat Israël zich terug zou trekken uit het in de Zesdaagse oorlog van dat jaar op Jordanië veroverd gebied, na de Jordaanse aanval.
Deze toezegging van president Bush werd in 2004 politiek kamerbreed (97% vóór) gesteund door de Amerikaanse Senaat en Congres.
Israël bouwt sindsdien vanzelfsprekend vrijwel uitsluitend in die paar procent van de Westbank die onder de toezegging van president Bush vallen.
Enerzijds om tegemoet te komen aan de VS, anderzijds omdat Israël niet gek is en niet gaat bouwen in gebied waarvan het weet dat het dit in een definitieve vredesregeling afstaat voor vrede.
De VN resolutie mist deze nuance en is dus strijdig met het bestaande Amerikaanse beleid. Toen het plan voor deze resolutie in november bekend werd, nam het Amerikaanse Congres dan ook partijbreed een motie aan om dit soort eenzijdige VN-resoluties te vetoën. Zelfs afgelopen vrijdag riepen nog veel belangrijke partijgenoten van president Obama, onder wie de fractievoorzitter van de Democraten in de Senaat Charles Schumer, op om de resolutie te vetoën.
Sowieso is het ‘not done’ voor een president om nog veranderingen in het beleid aan te brengen als zijn opvolger al gekozen is.
Dit laat zien dat deze actie van Barack Obama slechts een eigenzinnige daad was van een president die gefrustreerd is over zijn buitenlandse mislukkingen.
Maar het Amerikaanse verlies aan invloed en de puinhopen in het Midden-Oosten (Syrië, Iran, Libië, Egypte, Jemen en Turkije) zijn toch echt alleen terug te voeren op zijn eigen rampzalige beleid.
Uiteraard leest u meer over de toezegging van toenmalig president Bush in de tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 142: Westbank aanspraken.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De tweede druk van de Nederlandse editie en de net verschenen eerste druk van de Engelstalige editie zijn in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
