Door: Khaled Abu Toameh, Arabische journalist. Vertaling: E.J. Bron, 26 oktober 2016.
Het is geen geheim dat de meeste Arabische landen hun Palestijnse broeders al lange tijd slecht behandelen en hen onderwerpen aan vele op Apartheid gelijkende discriminerende wetten en voorschriften, die hen vaak elementaire rechten weigeren.
In landen zoals Irak, Libanon, Jordanië, Egypte en Syrië worden Palestijnen als tweede of derderangs burgers behandeld, zodat velen van hen gedwongen zijn om op zoek te gaan naar een beter leven en emigreren naar de VS, Canada, Australië of Europa.
Als gevolg daarvan voelen veel Palestijnen zich in hun desbetreffende land van herkomst en andere Arabische landen niet welkom.
Na de Irakese invasie van Koeweit in augustus 1990 begonnen de levensomstandigheden van de Palestijnen in Arabische landen zich te verslechteren. De Palestijnen waren namelijk de eersten geweest die Saddam Hussein met zijn invasie in Koeweit “gefeliciteerd” hadden, een land, dat de PLO met miljoenen dollars per jaar had ondersteund. Tegelijkertijd vluchtten veel Palestijnen uit Koeweit voor de daar in het kader van de Irakese invasie uitbreidende anarchie en wetteloosheid.
Toen Koeweit het jaar daarop door de door de VS aangevoerde coalitie werd bevrijd, werden er ruim 200.000 Palestijnen als vergelding voor hun ondersteuning van de invasie door Saddam Hussein uit het emiraat verdreven.
Een andere 150.000 Palestijnen waren al gevlucht voordat de oorlog van de door de VS aangevoerde bondgenootschap begon. Zij hadden deze invasie zien aankomen en maakten zich zorgen wat de bevrijding van Koeweit hen zou brengen.
De meeste Palestijnen, die Koeweit vrijwillig verlaten hadden of werden verdreven, vestigden zich in Jordanië.
Ook de Palestijnen in Irak moeten nu een hoge prijs betalen. Sinds 2003 is hun aantal van 25.000 naar 6.000 afgenomen.
De Irakezen voeren een campagne van etnische zuivering tegen de Palestijnse bevolking van het land, beweren Palestijnse activisten.
Sinds de val van het regime van Saddam Hussein meer dan tien jaar geleden zouden de Palestijnen systematisch aangevallen en geïntimideerd worden door de sjiitische milities, wat velen van hen genoodzaakt zou hebben om te vluchten, zeggen zij.
De sjiieten, zeggen ze verder, zou de aanwezigheid van niet-Irakese soennieten – waaronder de Palestijnen – een doorn in het oog zijn, vooral in de hoofdstad Bagdad.
Bovendien zouden ook veel Irakese soennieten, die tegen Saddam Hussein waren, een oorlog tegen de Palestijnen voeren, uit wraak voor hun ondersteuning aan het regime van Saddam.
Thamer Meshainesh, de voorzitter van de Liga voor de Palestijnen in Irak, werd geciteerd dat de Palestijnen te lijden zouden hebben onder “unieke mishandelingen” en een “toenemend aantal aanvallen”. Meerdere milities zouden hen op de korrel hebben genomen als deel van een systematische politiek die hun verwijdering uit het land tot doel zou hebben, waarschuwde hij.
De Palestijnse wetenschapper Abu al-Walid, die het lot van de Palestijnen in Irak al vele jaren observeert, wijst erop dat van de 25.000 Palestijnen die ooit in Irak leefden er al 19.000 het land zijn uit gevlucht. Er zouden dagelijks aanvallen plaatsvinden op Palestijnen onder het voorwendsel van hun verwikkeling in terrorisme.
Volgens informatie van de onderzoeker werden veel Palestijnen, die door sjiietische milities in Irak gevangen genomen werden, wreed gemarteld en ertoe gedwongen hun zogenaamde betrokkenheid in terroristische activiteiten “toe te geven”.
Meshainesh en Abu al-Walid beschuldigen de Palestijnse Autoriteit (PA) er van de Palestijnen in Irak niet te helpen.
De enige inspanning die zij in deze zaak gedaan zou hebben, zou zich uitputten in “loze retoriek” zeggen zij.
De Palestijnen in Irak betalen de prijs voor de inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van het land. Zo vergaat het de Palestijnen ook in Syrië, in Libanon en in Libië. Palestijnen zijn vaak direct of indirect in de vijandigheden verwikkeld die zich voordoen in Arabische landen. Als het vuur dan ook hen bereikt, schreeuwen ze om hulp, zoals op dit moment in Irak.
Het meest interessant echter is de complete onverschilligheid die internationale mensenrechtenorganisaties, de media en de Palestijnse Autoriteit met het oog op de mishandeling van Palestijnen in Arabische landen aan de dag leggen.
De PA, waarvan de leiders er druk mee zijn om dagelijks Israël aan te vallen, heeft geen tijd om zich bezig te houden met haar volk in de Arabische wereld. De leiders van de PA zeggen een klacht te willen indienen bij het Internationaal Gerechtshof tegen Israël wegens “oorlogsmisdaden” en noemen de oorlog tegen Hamas in 2014 en de voortdurende bouwnijverheid in “nederzettingen” op de “Westbank” als reden.
Als het echter gaat om etnische zuiveringen en marteling van Palestijnen in Arabische landen zoals Irak, Syrië en Libanon kijken ze liever weg.
Evenzo schijnen ook de internationale media vergeten te zijn dat er in een serie Arabische landen tienduizenden Palestijnen leven. De enige Palestijnen die de westerse journalisten kennen en de enige waar zij zich mee bezighouden, zijn diegenen die op de “Westbank” en in de Gazastrook wonen.
Internationale journalisten trekken zich niets aan van de Palestijnen in de Arabische wereld, omdat dit geen verhaal is waarvan men Israël de schuld kan geven. Een Arabier die een andere Arabier doodt of martelt, is geen zaak die het waard zou zijn om door een grote krant in de VS, Canada of Groot-Brittannië gemeld te worden.
Als een Palestijn echter klachten heeft over de Israëlische autoriteiten of joodse “kolonisten”, zijn veel westerse journalisten er als de kippen bij om onmiddellijk over deze “belangrijke” ontwikkeling te berichten.
De etnische zuivering die tegen de Palestijnen in Irak is gericht, is geen ongebruikeljijk fenomeen in de Arabische wereld.
De afgelopen jaren zijn er ook tienduizenden Palestijnen uit Syrië gevlucht. De meeste van hen gingen naar Libanon en naar Jordanië, waar de autoriteiten alles in het werk stellen om te garanderen dat de Palestijnse vluchtelingen weten dat zij ongewenst zijn. In Irak en in Syrië zal over enkele jaren geen enkele Palestijn meer zijn, voorspellen Palestijnse activisten.
De VN en andere internationale organisaties hebben blijkbaar nog nooit gehoord van de op de Palestijnen van de Arabische wereld gepleegde etnische zuivering. Ook zij zijn zó bezeten van Israël dat ze liever niets willen weten van het lijden van de Palestijnen onder Arabische regimes.
Niet alleen dat de Arabische landen de Palestijnen verachten, ze willen ook dat ze alleen het probleem van Israël blijven.
Sinds 1948 weigeren de Arabische regeringen dat Palestijnen zich duurzaam in hun landen vestigen en burgers met gelijke rechten worden.
Nu doden en martelen deze Arabische landen hen ook nog en plegen etnische zuiveringen op hen, terwijl de leiders van de wereld hun koppen in het zand blijven steken en aanklagend met de vinger naar Israël wijzen.
Uiteraard leest u meer over de Arabische zware discriminatie van Palestijnen in het recent verschenen boek ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 4: De Arabische behandeling van de Palestijnen.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De net verschenen tweede druk is in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.