Ingezonden brief van Likoed Nederland aan het NRC (niet geplaatst), 12 september 2016.

De geografische namen Judea en Samaria zijn 3.000 jaar ouder dan ‘Westbank’

In het artikel ‘Tips over activisten voor Israëlboycot? Bel ons!’ stelt correspondent Derk Walters in de NRC dat de rechtse Israëlische advocaat Nati Rom en sommige leden van de Likoed-partij BDS-activisten het land uit willen zetten.

De NRC doet in dit artikel alsof het een enorme noviteit is dat een westers-seculiere democratie een ongewenste vreemdeling het land uitzet.

Dat is echter doodnormaal.

Ook in Nederland kan een niet-Nederlander het land worden uitgezet, als hij de wet overtreedt (artikel 67 Vreemdelingenwet).

Los daarvan staat er een aantal insinuaties in dit artikel die niet kloppen:

1. Nati Rom stelt dat hij niet op de Westbank woont, maar in Judea en Samaria. Tja, zo heet dat gebied nu eenmaal. Pas na 1948 zijn sommigen dit gebied de Westbank gaan noemen. Niet zo vreemd dus dat velen nog steeds de oorspronkelijke, dertig eeuwen oude benaming Judea en Samaria gebruiken.
2. “Begin deze maand ontzegde Israël voor het eerst de toegang tot het land aan een boycotactiviste: de Zwitserse Rita Faye, die soldaten zou hebben lastiggevallen bij checkpoints.” In Frankrijk zijn op dit moment veel meer checkpoints dan in Israël. Reken er maar niet op dat men het op dit moment in Frankrijk waardeert als je daar militairen gaat lastigvallen die net als in Israël terreuraanslagen proberen te voorkomen. Frankrijk is wat dat betreft gewoon gelijk aan Israël.
3. “Een extremist in de marge is Nati Rom bepaald niet.” Is iemand die er niet van houdt dat zijn land gedemoniseerd wordt een extremist? Dan zijn er ook erg veel ‘extremisten’ in Nederland… Los daarvan, de meeste Israëliërs en een groot deel van de Joden die op de Westbank wonen zijn seculier, ‘pijpenkrulletjes’ zijn een uitzondering. De leider van de ‘kolonisten’ op de Westbank bijvoorbeeld, Dani Dayan, is allesbehalve religieus.

Israël staat met haar verbod ook zeker niet alleen. Het is een grote tekortkoming dat dit niet vermeld wordt. Want vanwege de discriminerende aard van oproepen tot een boycot van Israël worden deze niet alleen in Israël verboden. Dat gebeurde al eerder in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië (van overheidsinstellingen). In Frankrijk staan er al vele jaren zware straffen op, zowel voor overheid als particulieren.

Want de BDS-beweging heeft een obsessie met Israël.

Bijna nergens hebben Arabieren juist zo veel kansen en rechten dan in Israël.

In Frankrijk is een boerka verboden, in Israël niet, in Zwitserland zijn minaretten verboden, in Israël niet. Een van de Israëlische opperrechters, Salim Joubran, is een Arabier. De Arabier Masad Barhoum is hoofd van een van de grootste ziekenhuizen in Israël, de Arabische Lucy Aharish een van de bekendste nieuwslezeressen, et cetera.

Gek genoeg heeft de BDS-beweging die obsessie niet met de Palestijnse Autoriteit, die moslimminderheden als de Ahmadiyya zwaar onderdrukt, waardoor deze moslims massaal op de vlucht slaan naar – jawel – Israël.

Het lijkt soms alsof de NRC deze zelfde obsessie heeft, zoals ook weer uit dit artikel blijkt.

Waarom nooit eens een interview met bovenstaande Lucy Aharish, of met gevluchte Ahmadiyya-moslims of Palestijnse homo’s die nu in Tel Aviv wonen?

Om zo de berichtgeving in de NRC evenwichtig en objectief te krijgen?

Klik hier voor meer in het dossier NRC.

Uiteraard leest u meer over de rol van de media in de recent verschenen tweede druk ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 75: Media.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.

De net verschenen tweede druk is in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:

Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.