De anti-Israëlische hetze in Nederland

Door Manfred Gerstenfeld. Vertaling: E.J. Bron, 6 september 2016.

Deze week zal de Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu een bezoek brengen aan Nederland.

Een kernachtige samenvatting van de anti-Israëlische hetze daar zou hem en zijn medewerkers kunnen helpen om beter te begrijpen hoe de actuele Nederlandse realiteit zich van het vertekende positieve beeld onderscheidt dat veel mensen nog steeds hebben: namelijk het beeld dat is gebaseerd op het vaak gepubliceerde verhaal van Anne Frank en haar dagboek.

Het verhaal van Anne Frank heeft een veel belangrijker verhaal volledig overschaduwd: de totale desinteresse van de Nederlandse regering in Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog in het lot van haar Joodse burgers onder de Duitse bezetting.
Drie vierde deel van de 140.000 Joden in Nederland werden in de Duitse vernietigingskampen in Polen vermoord. Nederland is vandaag het enige West-Europese land dat het falen van zijn regering en haar houding tegenover de Joden nooit heeft toegegeven. Zelfs Luxemburg en Monaco hebben dat onlangs gedaan.
Bovendien werd, hoewel archieven de informatie al tientallen jaren bevatten, pas onlangs gepubliceerd dat Nederlandse SS-vrijwilligers hebben deelgenomen aan de massamoord op Joden in Oost-Europa.

Rondom de millenniumwisseling is de belangrijke anti-Israëlische houding in veel Nederlandse kringen sterker geworden.

Het voortdurend opstoken door veel Nederlandse – hoofdzakelijk links-extreme en midden-linkse – politici, vooraanstaande media, pseudo-humanitaire NGO´s enzovoort tegen de joodse staat heeft de burgers van Nederland enorm beïnvloed. Een onderzoek van “Eurobarometer” vroeg in 2003 welke landen de wereldvrede het meest bedreigen. Israël kwam na Iran op de 2^e plaats terecht – 59% van de Europeanen vertegenwoordigde deze opvatting.
Van alle ondervraagde landen had Nederland met 74% het hoogste percentage.

Deze mening kan grotendeels met de wijdverbreide Nederlandse hetze tegen Israël verklaard worden.

Een onderzoek van de Universiteit Bielefeld uit het jaar 2011 stelde vast dat meer dan 38% van de Nederlandse bevolking het eens was met de uitspraak dat Israël een vernietigingsoorlog tegen de Palestijnen voert.

De op dit moment voor Israël gevaarlijkste partij is de Partij van de Arbeid (PvdA), junior-partner in de actuele, door de liberale minister-president Mark Rutte geleide regering. De PvdA hitst op velerlei manieren op tegen Israël. Tijdens haar eerste Midden-Oosten-conferentie in het jaar 2013 noemde partijchef Diederik Samsom het Israëlisch-Palestijnse conflict het enige waarbij men het geduld verliest. Hij gaf Israël de volledige verantwoordelijkheid voor de oplossing van het conflict.

De PvdA, D66 (links-liberalen) en het CDA (christendemocraten) hebben ook een motie in het parlement ingediend die tot sancties tegen Israël zou kunnen leiden. Eerder dit jaar probeerde minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders (PvdA) zijn Israëlische opponent voor de gek te houden door te zeggen dat er in Nederland vrijheid van meningsuiting zou bestaan, maar dat de Nederlandse regering tegen BDS zou zijn.
Hij zei echter niet dat de Nederlandse regering ‘Cordaid’, een voor BDS wervende katholieke ontwikkelingshulporganisatie, van 2007 tot 2011 met een half miljard euro subsidieerde en dat sindsdien met minder grote bedragen doet. De ondersteuning door ‘Cordaid’ van de extreme hetze tegen Israël gaat minstens 15 jaar terug.

In 2002 ontwikkelde zich een belangrijk schandaal, toen bekend werd dat de Ford-stichting de anti-Israëlische haatprediker van de Palestijnse organisatie LAW deels financierde, die wegens wijdverbreide corruptie moest worden opgeheven. Het feit dat ‘Cordaid’ zelfs nog meer geld aan LAW had geschonken, werd genegeerd. De huidige minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, Lilianne Ploumen (PvdA), bekleedde van 2001 tot 2007 hoge functies bij “Cordaid”.

Andere Nederlandse pro-BDS-organisaties kregen van de regering eveneens grote hoeveelheden geld.
Koenders is bovendien actief geweest in de Europese campagne om producten uit de ‘Westbank’ te etiketteren.

De lijst van de Joodse gasten voor het door koning Willem-Alexander ter gelegenheid van het bezoek van de Israëlische president Shimon Peres georganiseerde diner werd nooit gepubliceerd. De leiders van de beide grote Joodse gemeenschappen, de Asjkenazisch-orthodoxen en de liberalen, werden niet uitgenodigd.
De leider van de piepkleine, extreme, anti-Israëlische Joodse groepering EAJG wel degelijk.

Voor het eerst in de historie van onafhankelijk Nederland – afgezien van de periode van de Duitse bezetting – moest een serie Joodse zakenmensen in 2014 privé persoonsbeschermers aanstellen als resultaat van bedreigingen.
Het meest heftige antisemitische voorval in Nederland vond vorig jaar (door criminelen, die van Marokkaans-Arabische afkomst schijnen te zijn) plaats in Amsterdam; daarbij werd een oud Joods echtpaar Holocaustoverlevenden beroofd. De vrouw had Auschwitz overleefd.
De rovers noemden de man en de vrouw vuile Joden en mishandelden hen ernstig.

Het nieuwste schandaal is een bewering in het dagblad NRC dat de Mossad een mensenrechtenactiviste in Nederland zou bedreigen.

Af en toe bezoekt minister-president Rutte Israël met een delegatie Nederlandse zakenmensen. Hij wordt door twee ministers van de PvdA begeleid, die de Palestijnse gebieden bezoeken.
Wellicht nodigt minister-president Benjamin Netanyahu Rutte en zijn ministers uit voor een herdenkingsbijeenkomst op de plaats van de terreuraanslag in de Sbarro-pizzeria in Jeruzalem, waar een Palestijnse zelfmoordterrorist zichzelf in 2001 opblies. Tot de vijftien dodelijke slachtoffers behoorden vijf leden van de familie Schijveschuurder. De beide ouders en drie van hun kinderen werden vermoord, drie anderen raakten gewond. Ze waren kinderen en kleinkinderen van Nederlandse Holocaustoverlevenden.

Het bovenstaande is een kleine steekproef van de wijdverbreide hetze tegen Israël in Nederland.
Dit thema zou zonder meer tot een dik boek zijn uit te breiden.

Aanvulling Likoed Nederland: Nadat dit geschreven was, gebeurde nog dit: Schilderswijk: “Joden zijn sowieso niet welkom in onze wijk. Joden moet je doden.”
Zoals Tim Engelbart verzucht op De Dagelijkse Standaard: “Hoe hebben we na 1945 de antisemitische boel toch weer zó godsgruwelijk uit de klauwen kunnen laten lopen?”

U leest meer over de anti-Israëlische houding van Europa in de recent verschenen tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 29: Europese Unie.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies, wordt unaniem geprezen door lezers en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.