Door Nadiya Al-Noor, een islamitische studente en vredesactiviste in New York. Vertaling: Joost Walraven, 3 juli 2016.
Terwijl miljoenen kinderen uit bed stapten op de ochtend van 30 juni 2016, opgewonden voor de zomervakantie, deed één kind dat niet.
Een jong Israëlisch meisje, de 13 jaar oude Hallel Yaffe Ariel, werd door een 17-jarige Palestijnse terrorist op brute wijze vermoord in haar eigen bed. Hij brak in haar huis en heeft haar doodgestoken. Weer een leven verloren aan zinloos geweld. Weer een arme ziel te vroeg van deze wereld is ontnomen.
Maar weinig moslims in deze wereld zullen rouwen om haar dood, omdat Hallel een Israëlische Jood was.
Ik ben een moslim. Ik weet dat wanneer het om Palestijns terrorisme gaat veel te veel moslims hypocriet zijn.
Ik heb met eigen ogen gezien dat vanzelfsprekend en destructief antisemitisme de moslimgemeenschap teistert. Ik heb het uit de mond van onze religieuze leiders, van onze politici, en zelfs van onze anders vreedzame en liberale islamitische activisten gehoord.
Ik heb in afschuw de wanhopige pogingen gezien om Palestijns terrorisme te rechtvaardigen, van mensen die ik ooit respecteerde. Waarom? Waarom keuren we alle andere vormen van terrorisme af, maar gaan wij ons in bochten wringen om het geweld tegen Israëlische Joden te legitimeren?
We geven de schuld aan “het zionisme”. We geven de schuld aan “de bezetting”. We geven de schuld aan “de apartheid”.
We omarmen de afgesleten antisemitische leugens die Al-Jazeera ons voert: “Israëli’s hebben de watertoevoer afgesneden!”, “Israëli’s gaan de Al-Aqsa moskee vernietigen!”.
We zijn niet eens bereid om toe te geven dat Israël een land is. We noemen het “Palestina.”
We weigeren om geweld tegen Israëli’s “terreur” te noemen en we schreeuwen hypocriet: “Jezelf verdedigen is geen misdaad!”
Laat me je iets vertellen.
Zwangere vrouwen neersteken in hun maag is geen “verdediging.”
Schieten op mensen in een café is niet “je verdedigen”.
Met je auto op voetgangers inrijden is niet “je verdedigen.”
Een bus opblazen is niet “je verdedigen.”
Inbreken in het huis van een vrouw en haar vermoorden voor de ogen van haar kinderen is niet “je verdedigen.”
En het doodsteken van een klein meisje in de enige plek waar zij zich veilig waant, is zeer zeker niet “je verdedigen.”
Terreur is geen verdediging. Terreur is een nooit te rechtvaardigen misdaad.
Moslims over de hele wereld keuren voortdurend ISIS en de meeste terreur in de naam van de islam af. Ik ken moslims die interreligieuze activisten zijn, vredesadvocaten, artsen, homorechten-activisten en nog veel meer. Wij haten ISIS en terreur oprecht, met passie.
We zullen opstaan tegen de vervolging van christenen, atheïsten, hindoes, sjiieten, Ahmadi, en ieder ander die wordt vervolgd. We zullen wenen tot de hemel als een Palestijn wordt gedood. Maar als het gaat om de Palestijnse terreur tegen Joden, knijpen we een oogje dicht of we draaien het verhaal zo om waardoor we de terroristen slachtoffers maken. Dat is onaanvaardbaar.
De Britse premier David Cameron zei:
“Als je zegt dat terreur in Londen niet gerechtvaardigd is, maar zelfmoordaanslagen in Israël iets anders is – dan maak jij zelf ook deel uit van het probleem.”
Hij heeft volkomen gelijk. Terreur is terreur, zelfs wanneer het tegen de Israëli’s is.
Probeer het niet te rechtvaardigen en maak geen excuses voor de terreur die veel te vaak in Israël gebeurd. Onschuldige mensen worden gedood. Hun leven is net zo belangrijk als degenen die zijn gedood in Parijs, Brussel, Nigeria, Turkije, Pakistan, Jordanië, Indonesië, Jemen, Libanon, Irak of Syrië.
Zij verdienden de dood net zo min.
Natuurlijk moeten we gevallen veroordelen waarin er onrecht worden gepleegd door de Israëlische regering of een andere overheid of instantie.
Vanzelfsprekend moeten we het recht op leven van Palestijnen benadrukken, maar het ene leven is niet meer waard dan een ander.
Een Israëlisch verloren leven is gelijk aan die van een Palestijn. Tragedie is geen wedstrijd. We moeten om beide rouwen en ijveren om het verlies aan beide kanten te voorkomen. We moeten álle terreur afkeuren. We moeten ons niet in bochten wringen om te proberen het te rechtvaardigen. We moeten geen onschuldige mensen de schuld geven die zijn afgeslacht of de daden rechtvaardigen van de terroristen die ze afslachten.
Indien wij terreurdaden rechtvaardigen is dat een indicatie dat we niet echt in vrede geloven.
Wanneer je excuses maakt voor terroristen, steun je terreur. Punt.
Wij moslims zijn hypocriet totdat we opkomen tegen de terreur in al zijn vormen, tegen terroristen vanuit elke achtergrond.
Allah houdt niet van huichelaars.
De wereld verloor donderdag een mooi klein meisje.
We mogen niet toestaan dat de dood van Hallel wordt genegeerd.
We moeten het antisemitisme bestrijden in al zijn vormen.
Dat omvat ook de strijd tegen Palestijnse terreur.
Dit was een vreselijke tragedie, en we moeten er gezamenlijk aan werken om te voorkomen dat dit nog een keer gebeurt, bij een ander kind.
In de woorden van mijn vriend Afshine Emrani, een Iraanse Amerikaanse:
“Lieve God. Help ons.
We behoren geen Kaddisj (gebed voor de doden) te zeggen voor een bar-mitswa (joods) meisje.”
U leest meer over de aanmoediging van terroristen in de recent verschenen tweede druk van ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 112: Terroristen.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies en is het bestverkopende boek over Israël op Bol.com.
De net verschenen tweede druk is in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
