Door Judith Bergman, schrijver, columnist, advocaat en politiek analist. Ingekorte vertaling van W.J. Jongman en H. Sleijster, 27 maart 2016.
Federica Mogherini, de hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, zei op 24 juni 2015, op een conferentie:
“Het idee van een botsing tussen de islam en “het Westen” … heeft ons beleid en ons relaas misleid.
Islam heeft een plek in onze westerse samenlevingen gekregen. Islam behoort tot Europa.
Ik ben niet bang om te zeggen dat politieke islam deel zal uitmaken van dat beeld.”
Op 22 maart werden in Brussel 31 mensen gedood en ongeveer 300 gewond in de bombardementen op de Brusselse luchthaven en metrostation Maalbeek, in het hart van de Europese Unie zelf. ISIS nam de verantwoordelijkheid voor deze jongste terroristische aanslagen op zich.
Voorspelbaar probeerde ISIS de aanslagen te rechtvaardigen door te beweren dat België was aangevallen, omdat het “een land was dat deelneemt aan de internationale coalitie tegen de islamitische staat” – ondanks dat België slechts beperkte aan bombardementen heeft deelgenomen in Irak, welke negen maanden geleden al waren afgelopen.
Natuurlijk had de oorlog in Irak niets te maken met de aanslagen van Brussel, maar diende als een handig excuus omdat dit soort redenering het dominante verhaal in Europa voedt, zoals was uiteengezet door Federica Mogherini.
Het huidige westerse verhaal vertegenwoordigt een persistente niet aflatende weigering om de leerstellingen van de islam te onderzoeken, uit angst voor het beledigen van moslims. Westerse politieke en militaire instellingen weigeren de politieke en militaire leerstellingen van de islam te onderzoeken en tot een onderwerp van eerlijk intellectueel onderzoek te maken. Wanneer zij worden geconfronteerd met een vijand die gebruikmaakt van deze strenge doctrines als reden van hun bestaan, kan deze weigering alleen worden beschreven als groot officieel misdrijf en roekeloos gedrag.
De politieke en militaire leerstellingen van de islam – de politieke islam waarnaar Mogherini zo terloops verwijst – is vastgelegd in de islamitische wet, de sharia, zoals gevonden in de Quran en de hadiths.
Sjeik Muhammad Abdullah Nasr, een deskundige van de islamitische leer, afgestudeerd aan de Al-Azhar Universiteit in Egypte, heeft in november 2015 uitgelegd waarom de prestigieuze instelling, die de hoofdstroom van islamitische geleerden onderwijst, weigerde ISIS aan de kaak te stellen als on-islamitisch:
“De islamitische staat is een bijproduct van Al Azhar-programma’s.
Hoe zou Al Azhar zichzelf kunnen opzeggen als on-islamitisch?
Al Azhar zegt dat er een kalifaat moet komen, en dat dit een verplichting is voor de islamitische wereld.
Al Azhar leert de wet van afvalligheid en het doden van de afvallige.
Al Azhar is vijandig ten opzichte van de religieuze minderheden, en leert dingen zoals het niet bouwen van kerken, enz. Al Azhar verdedigt het instituut van jizya (geven van eerbetoon door religieuze minderheden). Al Azhar leert de steniging van mensen.
Hoe zou Al Azhar zichzelf als on-islamitisch aan de kaak kunnen stellen?”
Yusuf al-Qaradawi is een zeer invloedrijk islamitisch geestelijke en politicus. Hij is de spirituele leider van de Moslimbroederschap, evenzo de Voorzitter van de Internationale Unie van Moslimgeleerden, voorzitter van de Europese Raad voor Fatwa en onderzoek, en de gastheer van een populair Al-Jazeera TV-programma over de sharia. Qaradawi heeft verklaard:
“De sharia kan niet worden gewijzigd om te voldoen aan veranderende menselijke waarden en normen.
Het is eerder de absolute norm waaraan alle menselijke waarden en gedrag moet voldoen.”
De Turkse President Recep Tayyip Erdogan, ook een islamistische leider, heeft herhaaldelijk de westerse pogingen afgewezen om zijn land af te schilderen als een voorbeeld van de “gematigde islam”. Hij stelde dat een dergelijk concept is:
“Lelijk en beledigend – er is geen gematigde islam. Islam is islam.”
In een onthullend artikel, gepubliceerd op 21 november 2015, publiceerde Teun Voeten, een cultureel antropoloog die leefde in de moslimwijk Molenbeek in Brussel van 2005 tot 2014, op de vraag hoe Molenbeek de jihadi-basis werd van Europa. Zijn antwoord:
“De belangrijkste factor is de Belgische cultuur van ontkenning. Het politieke debat in het land wordt gedomineerd door een zelfgenoegzame progressieve elite, die ervan overtuigd is dat de samenleving kan worden ontworpen en gepland.
Waarnemers die op onaangename waarheden wijzen, zoals de hoge cijfers van criminaliteit onder Marokkaanse jongeren en de gewelddadige neigingen in de radicale Islam worden beschuldigd propagandisten te zijn voor extreem-rechts, en vervolgens genegeerd en verstoten.
Het debat is verlamd door het paternalistische redeneren waarin radicale moslim-jongeren worden gezien als vooral slachtoffers van een sociale en economische uitsluiting. Zij maken zich op hun beurt dit referentiekader eigen, natuurlijk, omdat het sympathie wekt en hen bevrijdt van het nemen van verantwoordelijkheid voor hun daden.
De voormalige socialistische burgemeester Philippe Moureax, die Molenbeek van 1992 tot en met 2012 als zijn privé heerlijkheid regeerde, perfectioneerde deze cultuur van ontkenning en is voor een groot deel verantwoordelijk voor de huidige stand van zaken in die buurt.”
Als er enige hoop is tot de bestrijding van de terreurbedreigingen tegen het Westen, en om feitelijk het openbare leven een schijn van normaliteit terug te geven, dan zal de politieke opzettelijke onwetendheid en politieke correctheid en ontkenning naar een absoluut minimum moeten gaan.
Uiteraard leest u meer over het moslimfundamentalisme in het recent verschenen boek ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 79: Moslimfundamentalisme.
Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ kreeg al lovende recensies.
Het is in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.
