Heeft Israël recht op bestaan?

Artikel van Likoed Nederland, als reactie op een artikel op Starnieuws (Suriname), 26 januari 2016.

De bovengenoemde column op Starnieuws bevat zoveel onjuiste aantijgingen dat het weerleggen daarvan vele bladzijden zou beslaan.
Daarom hieronder de weerlegging van de vier belangrijkste aantijgingen.

1. “In 1948 is de staat Israël ontstaan nadat 750.000 Palestijnen verdreven werden uit hun huizen die vervolgens door Joden uit Amsterdam, New York en Parijs in beslag werden genomen.”
De oorlog begon omdat de Arabieren de door de VN voorgestelde tweestatenoplossing verwierpen. In plaats daarvan startten de Arabieren een poging tot tweede Holocaust op de Joden, nog maar drie jaar na de eerste:

“Dit wordt een uitroeiingsoorlog en een slachting , die groter zal zijn dan de Mongoolse slachtingen en de Kruistochten,” zo stelde de secretaris-generaal van de Arabische Liga Azzam Pasja, in 1948.

Gelukkig mislukte deze slachting. Door de gevechten sloegen 600.000 Arabieren op de vlucht. Vrijwel allemaal sloegen zij vrijwillig op de vlucht, al dan niet aangemoedigd door de Arabische leiding, die vertelde dat de Joden toch snel verjaagd zouden worden.
De Joden in Arabisch gebied werden wel voor 100% etnisch gezuiverd. In totaal werden 850.000 Joden verdreven uit de Westbank, Gaza, Oost-Jeruzalem en de rest van de Arabische wereld. Deze door de Arabieren verdreven Joodse vluchtelingen waren degenen die in Israël gingen wonen.

2. “De etnische zuivering van Palestina is een heel oud plan dat is opgesteld 40 jaar voor de Holocaust door Zionisten.”
Hierbij wordt verwezen naar de oprichter van het moderne zionisme, Theodor Herzl. Het is onzin; er is nooit een plan geweest voor etnische zuivering.
Herzl was juist voor het vreedzaam samenleven van Joden en Arabieren. Zo schreef hij in zijn dagboek:

“Mijn testament voor het Joodse volk: richt jouw staat zo in dat ook anderen zich prettig voelen bij jou.”

3. “De staat Israël is een illegale staat.”
De staat Israël is opgericht na het uiteenvallen van het gigantische Turks-Ottomaanse Rijk, toen er nieuwe landen werden gecreëerd op basis van het zelfbeschikkingsrecht. In totaal kwamen er in dat gebied 22 Arabische landen en ook een (destijds overwegend) christelijk land: Libanon.
Wat was logischer dan ook de oudste bevolkingsgroep van het Midden-Oosten, de Joden, zelfbeschikkingsrecht te geven in hun historische thuisland? Het ging ook nog eens om slechts een snippertje van het totale gebied. Om precies te zijn beslaan de Arabische landen 640 keer de oppervlakte van Israël.
Hoe kan je een afsplitsing vanwege het recht op zelfbeschikking van een bevolkingsgroep illegaal noemen? Zijn Singapore, Eritrea en België dan soms ook illegaal?
De Arabieren kwamen pas tweeduizend jaar na de Joden en onderwierpen – tot op de dag van vandaag – de daar wonende bevolkingen, zoals Kopten, Jezidi’s, Berbers en Koerden. Israël daarentegen is het oudste land ter wereld met hetzelfde volk, met dezelfde naam, met dezelfde taal, met hetzelfde geloof en met dezelfde cultuur. Na drieduizend jaar!
Israël heeft dus sterkere claims op bestaansrecht dan Canada, Australië of Suriname. Toch pleit niemand voor opheffing van die landen.

4. “Hamas en andere organisaties voeren een legitieme bevrijdingsstrijd tegen een illegale staat die geen enkel recht van bestaan heeft.”
De Palestijnen hebben zich in internationale verdragen verplicht tot vrede, het stoppen met geweld en het stoppen met haatzaaien. Dit was in ruil voor het zelfbestuur, waaronder 98% van de Palestijnen nu leeft. Zij zijn dus in zware overtreding van hun eigen beloftes en verplichtingen volgens internationale verdragen.
Bovendien kan en mag het doden van willekeurige, onschuldige burgers – zoals Hamas en andere Palestijnse organisaties doen – op geen enkele manier legitiem worden genoemd. Want dat is het niet.
Het is moord, volgens het internationaal recht.

Het artikel waarop Likoed hierboven reageert, is een voorbeeld van hoe onzinnige Palestijnse fabels toch steeds weer herhaald worden.
Uiteraard leest u meer over bovengenoemde thema’s in het recent verschenen boek dat de 150 meest voorkomende fabels weerlegt: ‘150 Palestijnse fabels’, in fabel 87: onafhankelijkheidsoorlog, fabel 47: Herzl, fabel 8: bestaansrecht en fabel 131: verzetsstrijders.