Fabel 71: De Joden kwamen in een bevolkt, ontwikkeld land

Artikel van Likoed Nederland, 9 december 2015.

Wilt u een idee krijgen van het boek ‘150 Palestijnse fabels’?
Hieronder staat daarom de volledige fabel 71 uit het boek.

Door eeuwenlange verwaarlozing en ontbossing was het land dat nu Israël is weinig vruchtbaar en bestond het voor een groot gedeelte uit woestijn, rotsgrond of moeras, zonder een particuliere eigenaar (zie de fabel: Land diefstal).
De verwaarlozing was het gevolg van vele oorlogen en van brute heersers, die met geweld en hoge belastingen de bevolking op de vlucht dreven.

Berucht was bijvoorbeeld Mohammed Djezzar, de pasja van Damascus en Jeruzalem van 1783 tot 1801. Hij was zowel berucht vanwege zijn hoge belastingen, als zijn geweld. Veel inwoners sloegen op de vlucht.
Het land werd daardoor nog meer het bezit van rondtrekkende bedoeïenen en hun geiten. Met verwoestend gevolg, want geiten eten ook de wortels van planten, in tegenstelling tot koeien en schapen. De vruchtbare aardlaag wordt vervolgens door regen weggespoeld.

Tussen 1831 en 1841 waren er oorlogen tussen Egypte en Turkije over de provincie Syrië, waaronder het huidige Israël. De stad Akko werd daarbij verwoest. Eén op de vijf mannen moest in Egyptische militaire dienst. Daartegen brak een opstand uit, die door Egypte bloedig werd neergeslagen.

Bezoekers in de negentiende eeuw spreken daarom allemaal hun verbazing uit hoe leeg het land is.
In 1844 is Jeruzalem slechts een groot dorp, met 15.500 inwoners. Joden vormen de grootste groep, met 7.100. Er wonen verder 5.000 moslims en 3.400 christenen.
De grootste dorpen zijn verder Jaffa en Akko met 9.000 en 5.000 inwoners, andere dorpen tellen hoogstens een paar honderd inwoners. Op het platteland trekken vooral bedoeïenen rond.

In het toenmalige mandaatgebied Palestina (het huidige Israël, Jordanië, Westbank en Gaza) wonen nu circa twintig miljoen mensen. In 1850 woonden er naar schatting 500.000, dat is dus 2,5% hiervan.

De Britse consul-generaal James Finn rapporteert in 1857:

“Het land is voor een opmerkelijk groot deel zonder bewoners. Haar grootste behoefte is een bevolking.”

De wereldberoemde schrijver Mark Twain schrijft in 1867:

“Wij zagen op de hele route geen enkel plaatsje; 30 mijl iedere kant uit… Men kan 10 mijl ver rijden en nog geen 10 menselijke wezens ontmoeten… Nazareth is troosteloos… Jericho een vergane ruïne… Bethlehem en Bethanië zijn in hun armoede een vernedering…

Een troosteloos land, waarvan de bodem rijk genoeg zou zijn, maar volledig is overgegeven aan het onkruid. Een grote zwijgende, treurige vlakte. We zagen geen enkel menselijk wezen op de hele route. Bijna nergens stond een struik of een boom. Zelfs de olijfboom en de cactus, deze standvastige vrienden van een waardeloze bodem hebben het land bijna volledig verlaten.”

Een dominee, Samuel Manning, schrijft in een reisboek in 1874:

“Maar waar zijn de bewoners? …. Dag na dag leren wij opnieuw de les die zich aan ons opdringt, dat de vervloekingen van de oude profetieën letterlijk zijn vervuld: ‘Het land is leeg en verlaten, zonder inwoners’.”

De ontwikkeling van het Britse Mandaatgebied kwam pas op gang door de komst van Joodse immigranten, vanaf ongeveer 1860. Dat vroeg enorme inspanningen.

De erosie moest tegengegaan worden door herbebossing – Israël is daardoor het enige land ter wereld waar in de twintigste eeuw de hoeveelheid bos toenam – en de moerassen moesten worden drooggelegd.

Die moerassen waren ontstaan door geblokkeerde afwateringen door de erosie, en waren een bron voor malariamuggen en dus malaria, die veel slachtoffers maakte. De in de Verenigde Staten opgeleide Joodse bacterioloog Israel Kligler stelde allerlei maatregelen voor, waarmee de malaria rond 1925 inderdaad bedwongen werd.

Door alle Joodse ontwikkelingsinspanningen is de bevolkingsdichtheid van het gebied ten westen van de Jordaan momenteel ongeveer het tienvoudige van die ten oosten van de Jordaan (Jordanië), hoewel de bodemgesteldheid overeen komt.

Deze ontwikkeling van het Britse Mandaatgebied door de Joden ging trouwens zeker niet ten koste van de Arabieren, zo constateerde de Britse onderzoekscommissie Peel in 1937:

“Veel van het land dat nu vol staat met sinaasappelbomen, was daarvoor zandduinen of moeras en onbebouwd toen het werd gekocht …. er waren ten tijde van de verkoop weinig indicaties dat de toenmalige eigenaren de middelen of de kennis bezaten die nodig waren om de grond te ontwikkelen.”

Winston Churchill zei hetzelfde al op 14 juni 1921, in een toespraak tot het Britse parlement:

“Iedereen die de Joodse nederzettingen die de laatste 20 of 30 jaar in Palestina gesticht zijn, aan het werk heeft gezien, wordt getroffen door de enorm productieve resultaten die ze hebben bereikt. Ik heb de nederzetting Rishon le Zion bezocht, ongeveer 20 kilometer van Jaffa. Het ligt in uiterst onherbergzaam gebied – aan alle kanten omringd door dorheid en de meest armoedige vormen van landbouw.
Daar werd ik rondgereden door groeiende en bloeiende plantages, waar de in cultuur gebrachte grond wel een goede oogst gaf. Vervolgens kreeg ik de wijngaarden te zien en tenslotte mooie, topklasse sinaasappelboomgaarden, allemaal tot stand gebracht in 20 of 30 jaar door de inspanningen van de daar wonende Joodse gemeenschap.

Ik heb verteld over wat ik met mijn eigen ogen gezien heb. Overal rond de Joodse nederzetting, waren de Arabische huizen van baksteen in plaats van klei. Hieruit bleek dat de ontwikkeling van dit dorp zich heeft verspreid in het omliggend gebied.”

De levensstandaard van Palestijnen verdubbelde hierdoor tussen 1920 en 1937. Deze werd veel hoger dan die van de Arabieren in de omliggende landen. De kindersterfte halveerde.

Zelfs de meest invloedrijke moslimfundamentalistische geestelijke ter wereld, sjeik dr. Yousouf Al-Qaradawi, bevestigde dit in 2005 in een van zijn vrijdagse televisiepreken – met als onderwerp de luiheid van Arabieren:

“Wij hadden een woestijn voor onszelf, maar wij deden er niets mee.

Toen de Joden het overnamen, hebben zij het veranderd in een groene oase.”

 

Het boek ‘150 Palestijnse fabels’ is in Nederland met een kleine korting te bestellen bij Likoed Nederland, inclusief bezorgen:
Maak 19,50 over op NL10INGB0004356789 t.n.v. Likoed Nederland en stuur een mail naar info@likoed.nl om het verzendadres door te geven.

De inhoudsopgave van ‘150 Palestijnse fabels’.
De hoofdstukken zijn gerangschikt op de trefwoorden van de behandelde fabels, zodat het ook geschikt is als naslagwerk:
Elke fabel is voorzien van een foto die in een oogopslag laat zien waarom de Palestijnse bewering een fabel is.

1. Apartheid
2. Arabieren in Israël
3. Arabisch antisemitisme
4. Arabische behandeling van Palestijnen
5. Arafat
6. Archeologie
7. Atoombom
8. Bestaansrecht
9. Bevolkingsgroei
10. Bezetting Gaza
11. Bezetting Golan
12. Bezetting Libanon
13. Bezetting Westbank
14. Bloedsprookje
15. Boycot
16. Burgerslachtoffers
17. Christenen
18. Collaborateurs
19. Complottheorieën
20. Conflict
21. Delingsplan
22. Democratie Israël
23. Democratie Palestijnen
24. Dieren
25. Doodscultus
26. Economie, Israëlisch
27. Economie, Palestijns
28. Emigratie
29. Europese Unie
30. Fatah
31. Filistijnen
32. Gaza blokkade
33. Gaza dichtst bevolkt
34. Gaza honger
35. Gaza openluchtgevangenis
36. Genocide
37. Gevangenen
38. Geweld
39. Grenzen
40. Groot Israël
41. Hamas
42. Hamas oprichting
43. Hebron
44. Heilige plaatsen, respect
45. Heilige plaatsen, toegang
46. Herkomst
47. Herzl
48. Holocaust
49. Holocaustontkenning
50. Islam
51. Islamitische Staat (IS)
52. Jeruzalem historie
53. Jeruzalem hoofdstad
54. Jeruzalem-Oost
55. Jeruzalem verjoodsing
56. Jezus
57. Joden in de Arabische landen
58. Jom Kippoer oorlog
59. Joodse lobby
60. Joodse staat
61. Joodse staat, oprichting
62. Joodse terreur
63. Joodse vluchtelingen
64. Kalifaat
65. Khazaren
66. Kolonialisme
67. Kritiek op Israël
68. Land belofte
69. Land bewoning
70. Land diefstal
71. Land ontwikkeling
72. Land voor vrede
73. Lijden van de Palestijnen
74. Likoed
75. Media
76. Mensenrechtenorganisaties
77. Moederliefde
78. Moord Rabin
79. Moslimfundamentalisme
80. Natuurlijke rijkdommen
81. Nazi’s
82. Nazisme
83. Nederzettingen
84. Nederzettingenbouw
85. Normalisering
86. Olijfbomen
87. Onafhankelijkheidsoorlog 1948
88. Ontwikkelingshulp
89. Oorlogsmisdaden
90. Oorlogsmisdaden Hamas
91. Orgaandiefstal
92. Orthodoxe Joden antizionistisch
93. Orthodox-joodse macht
94. Oslo-akkoorden
95. Palestijnse leiders
96. Palestijnse staat, historie
97. Palestijnse staat, levensvatbaarheid
98. Palestijnse staat ontbreekt
99. Palestijnse staat toekomst
100. Palestijnse staat, wens
101. Palestijns volk
102. Racisme
103. Recht op terugkeer
104. Sabra en Shatila
105. Saoedisch vredesinitiatief
106. Seksuele intimidatie
107. Slachtoffercultuur
108. Talmoed
109. Tempelberg
110. Terreur, oorzaak
111. Terreur, recht
112. Terroristen
113. Thora
114. Toerisme
115. Tweede intifada
116. Tweestatenoplossing
117. Uitverkoren volk
118. Varkens
119. Veiligheidshek, aanleg
120. Veiligheidshek, noodzaak
121. Verdrijving 1948
122. Verdrijving nu
123. Verenigde Naties
124. VN Mensenrechtenraad
125. VN UNRWA
126. VN vredesmacht
127. Verenigde Staten
128. Vergiftiging Arafat
129. Vergiftiging bronnen
130. Vernietiging Israël
131. Verzetstrijders
132. Vluchtelingenaantal
133. Vluchtelingenprobleem
134. Vrede
135. Vrede van rechts
136. Vredesbesprekingen
137. Vredeseducatie
138. Watertekort
139. Water diefstal
140. Wegversperringen
141. Wereldheerschappij
142. Westbank aanspraken
143. Westbank terugtrekking
144. Westbank voorzieningen
145. Witte fosfor
146. Zelfmoordterroristen
147. Zesdaagse oorlog
148. Zionisme historie
149. Zionisme en Jodenhaat
150. Zionisme zelfbeschikking