Door David Suissa. Vertaling: Likoed Nederland, 15 november 2015.
Op 11 november was één van de nieuwsitems het Europese initiatief om speciale etiketten te plakken op Israëlische goederen die afkomstig zijn uit betwist Israëlisch als zijnde bezet gebied.
Tegelijkertijd waren islamitische terroristen hun bloedbad op vrijdagavond in Parijs aan het voorbereiden, dat 129 doden en 352 gewonden zou veroorzaken.
Terwijl de islamitische terroristen samenspannen om het Europese continent te terroriseren, zijn hoge pieten in Europa druk met de vraag hoe Europese consumenten “te beschermen” tegen Israëlische goederen die op de Westelijke Jordaanoever geproduceerd worden, zoals groenten, olijfolie, honing, eieren, gevogelte, wijn, biologische producten en cosmetica.
Nou, dat zal de Europeanen veiligheid bieden!
Zo veel als ik walgde van de aanblik van religieuze fanatici die door Parijs razen om mensen te vermoorden die gewoon willen genieten van het leven, doen deze moordenaars gewoon wat zij geloven dat hun profeet of God wil dat ze doen. Het mag strijdig zijn met elke fatsoenstandaard die de mensheid kent, maar dat is wat fanatici doen.
Auteur en criticus van de islam Ayaan Hirsi Ali noemt deze groep moslimfundamentalisten “Medina moslims”. Zij zien het gedwongen opleggen van de sharia als hun religieuze plicht, naar het voorbeeld van de profeet Mohammed, toen hij zich had gevestigd in Medina.
Zoals zij onlangs schreef in ‘Foreign Policy’, pleit deze groep voor:
“een islam grotendeels of geheel ongewijzigd ten opzichte van de oorspronkelijke zevende-eeuwse versie. Zij zien het als een eis van hun geloof dat zij die opleggen aan iedereen.”
Nu kan het zijn dat u deze religieuze ideologie verafschuwd. U kunt geloven dat die verachtelijk, vreselijk en onmenselijk is. Maar u kunt mij niet vertellen dat het geen religieuze ideologie is. U kunt mij niet vertellen dat de fanatici van IS en andere radicale islamitische groeperingen zouden strijden voor mensenrechten, banen en betere gezondheidszorg.
De enige Europese leider die dit begrepen lijkt te hebben is de Britse premier David Cameron, die in een toespraak vorig jaar juli zei:
“Wat wij bevechten, in het islamitische extremisme, is een ideologie. Het is een extreme leer. En zoals elke extreme doctrine, is die gezagsondermijnend. Als uiteindelijke doel wil het landen vernietigen om zijn eigen barbaarse rijk op te stichten.”
Dus terwijl de religieuze fanatici een ideologie hebben als verklaring voor hun barbaarse daden, wat is de verklaring voor die zelfingenomen Europese bureaucraten die zo veel van hun tijd besteden om Israël schade toe te brengen?
Nu dat zij zojuist getuige geweest van de barbaren die de poorten van de Lichtstad bestormen, zullen hun prioriteiten eindelijk veranderen? Of zullen zij enkel Israël blijven benadelen en het Israëlisch-Palestijnse conflict als de moeder van alle wereldwijde conflicten beschouwen – net alsof de oplossing daarvan het om zich heen grijpende islamitisch geweld dat Europa en een groot deel van de wereld momenteel bedreigt, zou kunnen stoppen.
Ik vraag me af of die Europese bobo’s zich ooit afvragen wat voor soort boodschap die zij sturen aan de terroristen wanneer zij laten zien hoe druk zij het hebben met de etikettering van de Israëlische tomaten. Zou dat zijn dat zij hun strijd tegen het terrorisme serieus nemen?
Hier is mijn suggestie aan alle Europese leiders die het echt menens is in deze oorlog tegen religieus fanatisme: Stop uw obsessie met Israël en het Israëlisch-Palestijnse conflict.
En stop met denken dat als je Israël in het openbaar afvalt, dat het dan moslim vrienden zal opleveren.
Het gebeurt niet, en zeker niet met degenen die erop uit zijn om te doden.
Ja, Israël moet het conflict met de Palestijnen oplossen – in het eigen belang. De overgrote meerderheid van de Israëli’s zou niets liever zien dan een scheiding van de Palestijnen. Maar zij maken zich ook zorgen dat als Israël de Westelijke Jordaanoever zou verlaten, dit het mes alleen maar groter en scherper zou maken van groepen zoals IS en Hamas. Die zouden het overnemen en hun barbaren loslaten. Op dit moment zit Israël vast en haar vijanden weten dat.
Maar ongeacht de uitdagingen en problemen zou Israël echt het minste van Europa’s problemen moeten zijn.
Om te beginnen hoort u geen rapporten over Israëlische terroristen en vluchtelingen die proberen om Europa binnen te komen om zich te wreken in de Europese steden.
Misschien komen er Israëlische toeristen en high tech bedrijven, maar geen moordenaars.
Als de leiders van Europa serieus zijn over het winnen van deze oorlog, moeten zij Israël vragen om haar belangrijkste partner te zijn in de strijd tegen de gesel van de islamitische terreur. God weet dat de Joodse staat veel ervaring op dit gebied heeft.
Maar eerst heeft Europa een les in de prioriteiten bij etikettering nodig.
Identificeren van terroristen, ja. Identificeren van hun ideologie, ja. Identificeren van bondgenoten die u kunnen helpen die te bevechten, ja.
Gewoon stoppen met het labelen van Israëlische tomaten.
