Door MS, WAAR, 14 juni 2015.
Een groep internationale militaire professionals en politici heeft onderzoek gedaan naar de Gaza-oorlog van 2014.
Deze missie had toegang tot de Israelische regering en IDF, inclusief Netanyahoe, Ya`alon de minister van defensie. Militairen van alle rangen van hoog tot laag zijn ondervraagd tot aan de veldcommandanten, die acties op de grond leidden. De commissie was zich terdege bewust van beschuldigingen aan het adres van Israël door sommige regeringen, de VN, mensenrechtenorganisaties en media, namelijk dat Israël internationaal recht overtrad in zijn aanpak van dit gewapende conflict. Ook kende het de beschuldigingen van gebrek aan zelfbeheersing van de IDF en de willekeurig doelbewuste aanvallen op onschuldige burgers.
Generaal Klaus Naumann, ex- hoofd van staf van de Bundeswehr en aanvoerder van de NAVO, deed dit onderzoek samen met Spaanse, Italiaanse, Engelse, Nederlandse, Australische, Colombiaanse en Amerikaanse senior generaals en politici. Zij waren de eerste multi-nationale deskundigen die Israël bezochten en overal toegang hadden.
In hun onderzoek namen zij ook de aanloop naar de oorlog mee en kwamen op dat punt tot de conclusie: Israël wilde deze oorlog niet, maar probeerde het conflict te vermijden en betoonde daarbij enorme zelfbeheersing gedurende enkele maanden voordat het conflict uitbrak terwijl al die tijd raketaanvallen vanuit Gaza op willekeurige burgerdoelen plaatsvonden.
Ook toen de oorlog eenmaal een feit was deed Israël herhaaldelijk pogingen om het vechten te stoppen. Bovendien was de oorlog die Israël tegen Hamas en andere extremisten in Gaza vocht, legitiem omdat ieder land het recht heeft zijn burgers te beschermen tegen raketaanvallen. Die raketaanvallen vanuit Gaza werden op willekeurige bevolkingscentra ingezet, zowel aanvankelijk in het zuiden van Israël, als later tijdens de oorlog, ook noordelijker op grote steden als Asjkelon, Be`er Sjeva, Tel Aviv en Jeruzalem en zelfs op de luchthaven Ben Goerion.
De commissie bezocht kibboets Nahal Oz, waar meer dan 150 raketten neerkwamen die mensenlevens kostten en grote verwoestingen aanrichtten. Dit zijn duidelijke oorlogsmisdaden.
Hamas had ook een groot aantal tunnels gegraven met behulp van materialen die ontvreemd waren van humanitaire bestemmingen. Die tunnels liepen onder de grens van Israël door en eindigden vaak dicht bij bevolkingscentra. Een tunnel werd door de commissie onderzocht. De tunnel was langer dan 2 kilometer en eindigde niet ver van een kibboets.
Het doel van de tunnel was voor de commissie duidelijk: een onverwachte aanval op burgers binnen Israël zelf, burgers doden en ontvoeren. Ook dit is een oorlogsmisdaad.
De commissie vond daarnaast dat Hamas projectielen afschoot te midden van burgerconcentraties en zijn munitie en militairen verborg te midden van burgers, in scholen, ziekenhuizen, moskeeën en VN-faciliteiten, van waaruit ook geschoten werd. Er zijn getuigenissen waarbij Senior Hamasofficieren zelfs claimen menselijke schilden gebruikt te hebben.
De militaire deskundigen geven aan dat geen leger, bij hun weten, zo uitgebreide voorzorgsmaatregelen om burgerlevens te sparen en collateral damage te voorkomen ooit heeft getroffen als de IDF tijdens deze oorlog.
De conclusie is dat gedurende Operation Protective Edge in 2014 in de lucht, op de grond en op de zee Israël niet alleen voldeed aan redelijke internationale standaarden in het zich houden aan de wetten van een gewapend conflict, maar zelfs deze standaard verregaand overtrof en dat dit ten koste ging van het leven van Israëlische soldaten.
Een opmerkelijk rapport van deskundigen uit vele landen, die verstand hebben van oorlog voeren zoals de generaals, en regeringszaken zoals de oud-bewindslieden in de commissie. Dit rapport kun je zien als een voorbeschouwing van het rapport dat de VN Mensen Rechten-raad op 29 juni zal gaan presenteren.
Op voorhand valt te verwachten dat dat Schabas/Davis rapport flink zal afwijken van dit militaire rapport. De deskundigen van het VN rapport zijn geen militairen en hebben geen oorlogservaring. Ook zijn zij niet echt op de hoogte van oorlogsrecht. Israël hebben zij niet kunnen ondervragen. Bovendien heeft hun rapport geen juridische status als zodanig.
Echter door de samenstelling van de Mensenrechtenraad en de VN zelf zal dit rapport aan de Veiligheidsraad worden aanbevolen en vervolgens door de Veiligheidsraad geaccepteerd worden en dan wel juridische status hebben.
Hierin ligt het falen van internationaal recht duidelijk besloten, omdat een militair deskundig rapport niet gehonoreerd zal worden, maar een gepolitiseerd, onvolledig onderzoek (want de VN-commissie had geen toegang tot Israël en maar beperkt tot Gaza door Hamas-controle) het vervolg zal bepalen voor de veroordeling van Israël.
Signed by the members of the High Level International Military Group that visited Israel 18th – 22nd May 2015,
Giulio Terzi – former Foreign Minister of Italy.
General Klaus Naumann – former Chief of Staff of the Bundeswehr and Chairman of the NATO Military Committee.
General Vincenzo Camporini – former Chief of the Defence Staff of Italy.
Admiral Jose Maria Teran – former Chief of the Joint Staff of Spain.
Ambassador Pierre-Richard Prosper – former US State Department Ambassador at Large for war crimes issues.
Mr Rafael Bardaji – former National Security Adviser for the Spanish government.
Lieutenant General David A Deptula – former Standing Joint Force Air Component Commander, United States Pacific Command.
Major General Jim Molan – former Chief of Operations, Headquarters Multi National Force, Iraq and Commander of the Australian Defence College.
Colonel Eduardo Ramirez – Member of Colombian Congress and former Chief of Security, Colombia.
Colonel Vincent Alcazar – former senior United States Air Force officer in Iraq and Afghanistan.
Colonel Richard Kemp – former Commander of British Forces in Afghanistan.
Het rapport van de internationale deskundigen onder leiding van de Duitse generaal Klaus Naumann geeft trouwens ook aan waar Amnesty de fout in ging.
Zo wordt Amnesty en andere NGO`s kwalijk genomen geen objectieve standaards aan te houden, geen echte militaire expertise te hebben waardoor eenvoudige dingen als identificatie van munitie bij bepaalde aanvallen ontbreekt, het oorlogsrecht foutief te interpreteren en zonder meer getuigenissen van Gazanen die nog onder Hamas-controle staan, als waarheid te accepteren zonder enige scepsis.
Daarbij komt dat de Hamas-verklaringen over wie burger was of wie strijder, klakkeloos werd overgenomen, waardoor er voornamelijk over burgers werd gerapporteerd bij slachtoffers.
Een van die voorbeelden was Hayed abu Dahrouj, die lid was van de Palestijnse Islamitische Jihad, maar door Ngo’s als burger werd aangeduid. In het geval van Dahrouj komt daar nog bij dat Ngo’s inzicht missen in oorlogshandelingen en daarom de aanval op zijn huis volkomen verkeerd hebben gerapporteerd.
Hier ging het om een niet goed geleid projectiel dat per ongeluk het huis van de Jihadist raakte en met hem familieleden, maar dat een dichtbij staand wapendepot het eigenlijke doel was. Dit werd dan ook later wel getroffen.
Met dit soort omstandigheden, die bepalend zijn voor het feit of er doelbewust op iets wordt geschoten, maar er fouten in het systeem zitten, wordt door NGO`s totaal geen rekening gehouden.
Daarnaast negeren Ngo’s dat er ook slachtoffers zijn gevallen door fouten in de lancering van Hamasraketten. Zo viel er een raket vlak bij het Al Shati vluchtelingenkamp en doodde talloze Palestijnen. Hamas gaf meteen Israël de schuld van weer zo veel burgerdoden en de Ngo’s namen dit, zoals altijd, klakkeloos over.
Een Italiaanse journalist in Gaza hield wat hij gezien had, namelijk dat het om een Hamasraket ging, stil totdat hij Gaza uitging en bevestigde, wat de IDF al gezegd had, maar wat dus niet geloofd werd, dat Hamasvuur de doden had veroorzaakt.
Amnesty trok hun foute bewering nooit terug. De vraag lijkt gerechtvaardigd: heeft Amnesty, net als Human Rights Watch als B`tselem, een dubbele agenda?
