Door Gerd Buurmann, vertaling: E.J. Bron, 2 april 2015.
Als u er heilig van overtuigd bent dat de joodse kolonisten het belangrijkste probleem in het Midden-Oosten zijn, mag ik dan even kort uw aandacht?
Kunnen we heel even een streep zetten door het woord “joodse” en het even over alle kolonisten hebben?
De gebieden Judea en Samaria, die ook wel bekend zijn onder de naam “Westbank”, behoren op dit moment niet tot een staat. Ooit hoorden ze bij Jordanië, het land dat zich voor meer dan 80% op Palestijns grondgebied bevindt en waar, in tegenstelling tot Israël, Palestijnen niet het volledige staatsburgerschap bezitten.
Daarvoor werd het gebied door de Volkenbond bestuurd. Daarvoor behoorden Judea en Samaria tot het Ottomaanse rijk, daarvoor tot het Romeinse rijk en daarvoor, zoals het woord “Judea” al doet vermoeden, tot een joods rijk.
Het joodse volk is het oudste nog bestaande volk in het Midden-Oosten. Joden zijn de oer-inwoners van het Midden-Oosten! We kunnen nog verder in de geschiedenis teruggaan, maar dat heeft allemaal geen zin! Laten we in het hier en nu blijven!
Op dit moment behoren de gebieden Judea en Samaria niet tot een land. Desondanks wonen er mensen, velen in huizen, anderen in tenten. In Judea en Samaria is sprake van heel verschillende kolonisten: Arabieren, Joden, Israëli´s, statenlozen. Zij wonen allemaal in een gebied dat tot op de dag van vandaag omstreden is, omdat er geen staatsconstructie regeert.
Waarom echter zijn alleen de joodse kolonisten het probleem? Waarom gelden de Israëlische kolonisten als bezetters, de Arabische kolonisten echter niet? In het hele debat bestaat een belangrijk probleem:
Alleen de kolonisten die Joden zijn, worden “illegaal” genoemd! Het probleem dat veel mensen met deze kolonisten hebben, is dus dat zij joods zijn!
De radicale Hamas verklaard in haar handvest de vernietiging van alle Joden tot de plicht van alle moslims! Ook Fatah is van deze plicht overtuigd. Op de dag van het 47-jarige bestaan van Fatah bevestigde moefti Muhammad Hoessein, die door Mahmoud Abbas persoonlijk tot “geestelijk leider van de Palestijnse Autonomie” werd benoemd, de these dat er alleen vrede zou kunnen bestaan als de Joden vernietigd worden.
Wie echter denkt en eist dat de Joden moeten verdwijnen, kan nooit vrede met Joden sluiten.
Wie brult “Joden uit mijn land, mijn stad, mijn buurt!” wil geen vrede met Joden, maar geen Joden. Er bestaan namelijk twee vormen van vrede in het Midden-Oosten: de ene vrede is een vrede met Joden. De andere vrede is een vrede zonder Joden.
De wens van een vrede zonder Joden is overal in de Arabische wereld te vinden. Toen in het jaar 2005 de Gazastrook werd overgedragen aan het Palestijns bestuur, werden alle Joden binnen enkele dagen uit de Gazastrook verdreven. Op de ochtend van 12 september verlieten de Joden het gebied via de grensovergang Kissufim.
De aftocht werd door Arabieren deels uitzinnig met schoten in de lucht en toeterende auto´s gevierd. De verlaten synagogen werden in brand gestoken. Het kwam tot een ware “Gaza-Kristallnacht”.
Gaza sloot een vrede zonder Joden, maar niet met Joden.
Daarom vuurde Hamas de jaren daarna ook ontelbare raketten op Israël af, met de bedoeling zoveel mogelijk Joden te doden.
Een minister van Hamas vatte de eigen politiek in 2010 met deze woorden samen:
“Joden zijn vreemde bacteriën, ze zijn unieke microben op deze wereld. Moge Allah het smerige volk van de Joden vernietigen, want ze hebben geen religie en geen geweten! Ik veroordeel iedereen die denkt dat een normale relatie met Joden mogelijk zou zijn, iedereen die met Joden omgaat, iedereen die denkt dat Joden mensen zouden zijn! Joden zijn geen mensen, ze zijn geen volk. Ze hebben geen religie, geen geweten, geen morele waarden!”
Voor de verkiezingen van de Knesset heeft Netanyahu duidelijk gemaakt dat hij een vrede zonder Joden radicaal uitsluit. Hij heeft verklaard dat er twee dingen zijn waarover absoluut niet onderhandeld kan worden, als men vrede zou willen sluiten met Israël.
Ten eerste: het bestaan van Israël als joodse staat moet erkend worden!
Ten tweede: een nieuw op te richten Arabische staat mag niet “Jodenrein” zijn!
Kort en duidelijk: de vernietiging van Israël en de verdrijving van de Joden staan niet ter discussie! Dat is eigenlijk een vanzelfsprekendheid.
Ik zou ook niet met iemand onderhandelen die het niet wil uitsluiten mij of mijn familie te doden!
Er kan geen tweestatenoplossing komen met partijen die oproepen tot de vernietiging en de verdrijving van de Joden! Daar noch Fatah noch Hamas de vernietiging en verdrijving uitsluiten, heeft Netanyahu verklaard dat er met hem geen tweestatenoplossing komt, tenzij er vredespartners komen die geen Joden willen vernietigen en verdrijven.
Voor de verkiezingen hebben veel media zich op het zinsdeel voor “tenzij” gestort en verklaard: “Netanyahu sluit eigen Palestijnse staat uit”.
Na de verkiezingen concentreerden dezelfde media zich op het zinsdeel erna en berichtten: “Netanyahu bekent zich toch tot tweestatenoplossing”.
Daarbij deden de media of ze heel verbaasd waren en deden ze net alsof Netanyahu voor de verkiezingen iets heel anders gezegd zou hebben dan erna. De houding van Netanyahu was echter altijd heel duidelijk:
“Iedereen die de oprichting van een Palestijnse staat en de teruggave van gebieden wil, maakt deze gebieden kwetsbaar voor aanvallen van de extremistische islam tegen de staat Israël. Dat is de waarheid die de afgelopen jaren is gebleken. Wie dit zou negeren, steekt zijn hoofd in het zand”.
Tijdens een bezoek aan Berlijn in december 2012 zei Netanyahu:
“Ik denk dat in veel delen van Europa de bereidheid bestaat om altijd het slechtste over Israël aan te nemen. Dat is al vele generaties lang deel van onze geschiedenis in Europa. De mensen geloven ongelooflijke dingen over de Joden, en velen over de joodse staat.
Wat is eigenlijk onze grootste misdaad? We bouwen in de gebieden die in een vredesakkoord bij Israël zullen blijven.
Dat is het land, waarin de Joden al bijna 4000 jaar leven. We hebben het hier over voorsteden, die horen bij het stadsgebied van Jeruzalem. Hier wordt geen landkaart veranderd of iets van tevoren joods gemaakt. Hierover bestaat een overgevoeligheid.”
Overal in Jeruzalem mogen moslims wonen. Zij zijn geen hindernis voor vrede!
Joden echter, die zich vestigen en huizen bouwen, zijn voor velen een vredeshindernis!
Waarom eigenlijk? Overal ter wereld bestaan in diverse landen joodse nederzettingen en wijken. In Duitsland bestaan joodse, islamitische en christelijk gevormde wijken. Bijna niemand ziet hierin een hindernis voor vrede. Ze worden veelmeer beschouwd als een culturele verrijking en gelden als ondersteuning voor een vreedzaam met elkaar, omdat zij verscheidenheid, tolerantie en acceptatie kunnen bevorderen. In Keulen bestaat de overwegend islamitisch vormgegeven Keuptstraße en in Parijs de Marais in het derde en vierde arrondissement, een overwegend joods vormgegeven deel van de stad.
In Israël bestaan veel islamitische wijken en nederzettingen. Bijna 20% van alle Israëli´s zijn moslims. Voor Israël zijn islamitische nederzettingen binnen en buiten Israël geen vredeshindernis!
Voor vele Arabische extremisten en schrikbarend veel westerse waarnemers echter is alleen al het pure bestaan van Joden een vredeshindernis.
Joodse nederzettingen zijn echter alleen maar een vredeshindernis voor diegene, die een vrede zonder Joden wenst.
Voor een vrede met Joden zijn joodse nederzettingen een garantie voor de mogelijkheid van een vrede! Netanyahu is alleen een vredeshindernis voor diegenen die een vrede zonder Joden wensen. Voor een vrede met Joden blijft zijn hand uitgestoken, per slot van rekening is hij de minister-president van het land dat de volgende woorden in zijn onafhankelijkheidsverklaring heeft geschreven:
“Wij bieden al onze buurlanden en hun volkeren de hand tot vrede aan en een goede nabuurschap en roepen op tot samenwerking en wederzijdse hulp met het zelfstandige joodse volk in zijn thuisland. De staat Israël is bereid zijn bijdrage te leveren aan de gemeenschappelijke inspanningen betreffende de vooruitgang van het hele Midden-Oosten.”
Waarom dus zijn alleen maar de joodse kolonisten illegaal, niet echter de Arabische kolonisten? Heel eenvoudig: omdat de joodse kolonisten in geval van twijfel eerder achter Israël staan en voor de waarden, waarvoor Israël staat: democratie, pluralisme, vooruitgang, liberalisme en gelijkberechtiging.
Iedere partij echter, die buiten Israël in het Midden-Oosten regeert, is autoritair en onderdrukkend. Voor hen is iedere Jood een gevaar en iedere Israëli illegaal.
Vanuit de zienswijze van deze antidemocraten heeft het zin dat kolonisten in Samaria en Judea illegaal zijn als ze Joden zijn.
Waarom echter volgen ook zoveel mensen in democratische landen deze “logica”?
Ik zal het nooit begrijpen!
