Redactioneel commentaar. Vertaling: Likoed Nederland, 5 maart 2015.
Opmerking Likoed Nederland: Dit is wat anders dan de politiek-correcte prietpraat in de Nederlandse pers.
De zorgen over een toekomstige nucleaire overeenkomst met Iran die door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dinsdag in zijn toespraak tot het Congres op dinsdag zijn niet nieuw – zoals het Witte Huis snel opmerkte.
Die zijn bijvoorbeeld al precies zo verteld in de hoorzittingen van de Senaat, zoals ons redactioneel commentaar van vorige maand stelde. De beslissing van Netanyahu om deze zaak voor een gezamenlijke vergadering van het Congres te herhalen – in weerwil van het Witte Huis en vooraanstaande Democraten – riskeerde dat een inhoudelijk debat in een partijstrijd zou veranderen.
Toch verdienen de argumenten van Netanyahu een serieuze respons van de regering Obama – één die het nog moet geven.
Het Witte Huis heeft getracht de Israëlische leider als een politicus op zoek naar zijn herverkiezing weg te zetten Ook heeft het gezegd dat hij verkeerd zat in zijn steun voor de oorlog in Irak en in zijn verzet tegen een interim-overeenkomst met Iran. En het beweert dat Netanyahu geen alternatief geeft voor het beleid van president Obama.
Dergelijke retoriek zal degenen in en buiten het Congres, die de legitieme vragen van de heer Netanyahu delen, niet tevreden stellen.
In zijn toespraak werden “twee belangrijke concessies” beklemtoond, waarvan hij zei dat zij deel zouden moeten uitmaken van het verdrag die Verenigde Staten en haar partners willen sluiten met Iran.
De eerste is de acceptatie van een grote Iraanse nucleaire infrastructuur, waaronder duizenden centrifuges voor de verrijking van uranium.
De tweede is een tijdslimiet op eventuele beperkingen, zodat in zo hoogstens een decennium Iran de handen vrij krijgt om zijn productie van nucleair materiaal uit te breiden.
Daarom zei Netanyahu dat het verdrag: “niet het pad van Iran naar de atoombom blokkeert, maar dit pad voor Iran effent.”
Het meest treffende argument van de Israëlische premier was de aard van het Iraanse regime, dat hij “een donkere en wrede dictatuur” noemde, die bezig is met een “mars van verovering, onderwerping en terreur.”
Hij noemde de ideologie van het regime vergelijkbaar met dat van de Islamitische staat en stelde daarom dat niet kon worden verwacht dat dit zou veranderen tijdens de tien jaar lange termijn van een overeenkomst. Hij stelde dat de controles op het nucleaire programma zouden moeten worden gehandhaafd “net zo lang als Iran doorgaat met haar agressie in de regio en in de wereld.”
In wezen zegt dit argument dat Iran moet worden bestraft en ingeperkt zolang als haar regime van islamitische geestelijken aan de macht blijft. Dat is het expliciete of feitelijke beleid van de VS al sinds 1979, maar de heer Obama lijkt te geloven dat detente de nucleaire ambities van Iran beter in toom kan houden en dat dit misschien een beter gedrag op termijn verkrijgt.
Maar hij heeft dat niet zo gezegd. In plaats daarvan beweren zijn assistenten dat het enige alternatief voor zijn aanpak oorlog zou zijn.
Netanyahu heeft dit sterk betwist:
“Het nucleaire programma van Iran kan goed terug gedrongen worden – verder dan het huidige voorstel – door aan te dringen op een beter akkoord, door druk te houden op dit zeer kwetsbare regime.”
Is dat verkeerd? Wat dit betreft, is het acceptabel om binnen een decennium de sancties tegen Iran los te laten en een onbeperkte nucleaire capaciteit toe te staan?
In plaats van de politieke aanvallen op de heer Netanyahu voort te zetten, kan de regering beter uitleggen waarom het huidige voorstel wel verantwoord is – of het voorstel heroverwegen.
Meer over het Iraanse atoomprogramma:
- Toespraak PM Netanyahu tot het Congres.
- Waarom Netanyahu, de Churchill van onze tijd, het Congres moet toespreken.
- Iran: dood aan Amerika, Engeland en Israël.
- Iran vernietigt Israël met atoombommen – alvast op video.
- Iran kan nog steeds een atoombom krijgen.
- Iran mag kernmacht worden.
- Tien redenen waarom Iraanse atoomwapens levensgevaarlijk zijn.
- De gaten in het Iraanse charmeoffensief.
- Iraanse president trots op hoe hij het Westen bedriegt.
- Het Iraanse bedrog.
- Iraanse diplomaat: Als Iran de atoombom heeft, wordt die op jullie afgevuurd.
- Iraanse: “mijn man werkte aan de vernietiging van Israël”.
- De ene atoombom is de andere niet.
