In een recente persconferentie verklaarde Abbas opnieuw dat hij de tweestatenoplossing niet accepteert.
Hij zegt glashelder dat hij niet akkoord gaat met het erkennen van de oplossing van twee staten voor twee volkeren: één staat voor de Joden en één staat voor de Palestijnen.

De vele leugens van Abbas in dit korte fragment zijn ontstellend:

1. Abbas beweert dat het een recent idee is dat er ook een Joodse staat zou moeten komen. Maar dit was al het uitgangspunt in 1947, bij het Delingsplan van de Verenigde Naties. Hij claimt een zelfbeschikkingsrecht voor de Palestijnen, maar wijst dat voor de Joden af.
2. Om preciezer te zijn: hij beweert dat dit ‘nieuwe idee’ nu drie jaar oud is. Maar ruim drie jaar geleden zei hij dat het toen al twee jaar oud was …
3. Abbas stelt de Joodse staat op één lijn met IS.
4. Abbas noemt Israël ‘Palestina’, een teken dat hij nog steeds streeft naar de vernietiging van Israël – en vervanging door ‘Palestina’.
5. Abbas beweert volkomen uit de lucht gegrepen dat erkenning van Israël als Joodse staat iets zal veranderen aan de rechten van de Arabieren in Israël, en zelfs tot hun verdrijving zal leiden. Dat is ridicuul, want Israël is al een Joodse staat sinds 1948, en sinds dat jaar hebben Arabische burgers nergens zo veel burgerrechten als juist in Israël.
6. Hij zegt dat de Palestijnen ‘hun recht op terugkeer’ nooit zullen opgeven. Echter, zo een recht bestaat helemaal niet, voor geen vluchteling ter wereld, laat staan voor hun nakomelingen.

Ter herinnering: dit is dezelfde Palestijnse president van wie sommige politici en journalisten beweren dat hij gematigd is en niets liever wil dan in vrede leven met de Joden door middel van de tweestatenoplossing.

De vertaling van de persconferentie in het Algerijnse ministerie van Buitenlandse Zaken, uitgezonden op de officiële Palestijnse televisie op 24 december 2014:

“Een jaar of drie jaar geleden kwamen zij [de Israëli’s] bij ons met een nieuwe uitvinding: de Joodse staat. De Joodse staat.

Natuurlijk, nu is er een joodse staat, een islamitische staat, de staat van ISIS, en ga zo maar door. De sfeer is zeer explosief.

Wij zeiden: Wij zullen Israël niet erkennen als Joodse staat. Wij erkennen Israël, de staat Israël.

Er zijn anderhalf miljoen Arabieren en een half miljoen christelijke en islamitische Russen. Wij vragen: “Welk recht hebben die om naar Palestina te komen?
Natuurlijk heeft Israël haar bedoelingen hiermee [met een Joodse staat].
In grote lijnen zal het betekenen dat anderhalf miljoen [Israëlische] Arabieren zullen worden verjaagd: Je bent geen jood, wat doe je hier? Dit is een Joodse staat en je bent geen Jood.

Ook willen zij de deuren sluiten voor het recht op terugkeer, maar we zullen het recht op terugkeer niet opgeven.
Ik ben een vluchteling, ik ben een vluchteling. De president van de staat Palestina is slechts een vluchteling. Uit Safed.”