Door Aryeh Savir. Vertaling: Likoed Nederland, 15 januari 2015.
Opmerking Likoed Nederland: Onderstaand artikel dateert van twee weken geleden, dus van een week voor de aanslagen in Parijs. Het laat het gelijk zien van Winston Churchill: “Appeasement is het voeren van de krokodil, in de hoop dat hij jou als laatste opeet.”
En dus steunde Frankrijk een schandalige VN-resolutie, die lijnrecht inging tegen de Oslo-akkoorden, die notabene door de EU gegarandeerd zijn.
Echter, Frankrijk kon al een week later constateren dat het paaien van Israël-hatende moslims in binnen- en buitenland – door zich anti-Israël op te stellen – niet helpt om geweld tegen te gaan.
Of juist een aanmoediging vormt, door de getoonde zwakke knieën.
Frankrijk stemde voor het destructieve Palestijnse voorstel bij de VN, en stak zo de Joodse staat in de rug, omdat het bezweek onder de anti-Israëlische druk.
De resolutie werd ingediend door de Palestijnse Autoriteit bij de VN-veiligheidsraad. De resolutie pleitte voor een terugtrekking uit de “bezette gebieden” tegen het einde van 2017 en de oprichting van een “Palestijnse Staat”. Hij werd dinsdag verworpen omdat het de Palestijnen niet lukte om de vereiste negen stemmen te verzamelen
Acht landen van de 15 leden tellende raad – China, Frankrijk, Rusland, Argentinië, Tsjaad, Chili, Jordanië en Luxemburg – stemden in de ondersteuning van de resolutie, twee stemden tegen en vijf onthielden zich.
Zowel de Verenigde Staten en Australië stonden achter Israël en verwierpen de agressieve resolutie.
“Frankrijk wilde een constructieve, redelijk en overeenstemmend alternatief voor het eerste Palestijnse ontwerp bieden”, aldus Francois Delattre, de Franse ambassadeur bij de VN na de stemming.
Hij gaf toe dat het Palestijnse voorstel “niet ideaal” was, maar dat ondanks “bedenkingen tegen enkele formuleringen” hij toch voor had gestemd.
Frankrijk is de grootste thuisbasis geworden van de moslimbevolking in Europa en zag een scherpe toename van islamitisch geweld en antisemitische aanvallen. In de afgelopen jaren is het antisemitisme meer dan verdubbeld in Frankrijk, waardoor veel bezorgd zij dat de groeiende moslimbevolking een blijvende bron van anti-Westerse en anti-Israëlische agressie zal zijn. Frankrijk heeft weinig tot niets gedaan om deze trend tegen te gaan.
Bovendien weigeren Franse bestuurders nog steeds om de recente aanslagen “terrorisme” te noemen. Zij kiezen ervoor om de incidenten te karakteriseren als crimineel en zij negeren daarmee het toenemende gevaar – niet alleen voor Joden, maar ook voor Frankrijk en het Westen in het algemeen.
Onder de buitenlandse strijders die zijn toegetreden tot de Islamitische Staat terreurorganisatie is een bijzonder hoog percentage afkomstig uit Frankrijk. Veel Fransen vrezen dat zij kunnen terugkeren en lokaal zullen toestaan.
Ondanks dit dreigende gevaar, is Frankrijk teruggekomen op belofte om niet tegen Israël te stemmen en toe te geven aan islamitische druk.
