Ingezonden brief van Likoed Nederland in Ad Valvas (weekblad van de Vrije Universiteit), 9 januari 2015.
Onlangs verscheen een artikel in Ad Valvas waarin student politicologie Thomas van Beersum oproept tot een academische boycot van Israëlische universiteiten.
De Vrije Universiteit (de VU) zou zich medeplichtig maken aan de bezetting van Palestijnen door academisch samen te werken met Israël en het organiseren van studiereisjes. Ook zou het de VU niet meer mogen worden toegestaan producten te verkopen die afkomstig zijn van Israëlische bedrijven die Palestijnse werknemers in dienst hebben. Een korte bloemlezing over zin of waanzin van een boycot kan dan ook niet achterwege blijven.
Academische samenwerking
De vrijheid van academische samenwerking is een groot goed. Wetenschappers van over de hele wereld dienen te allen tijde vrij te zijn om met elkaar te communiceren en belangrijke bevindingen te delen. Zo ook zou het wetenschappers in Israël vrij moeten zijn met een ieder samen te werken.
Een boycot van Israëlische vindingrijkheid is daarnaast maar zeer moeilijk vol te houden. Zo heeft een medisch concern in Tel Aviv onlangs een nieuw medicijn tegen longkanker weten te ontwikkelen en wordt bijvoorbeeld de I-Phone van Apple voor een groot deel in Israël vervaardigd. Israël academisch boycotten is dan ook niet meer dan een zwak staaltje symboolpolitiek.
Israëlische producten boycot
Van Beersum pleit verder voor een boycot van Israëlische producten uit de Westelijke Jordaanoever. Deze boycot zou Israël onder druk zetten om de bezetting van de Westelijke Jordaanoever op te geven. 96 procent van de Palestijnse inwoners van West Bank heeft sinds de Oslo-akkoorden (1993) zelfbestuur. De vaak verguisde nederzettingen beslaan slechts 1,7% van het gehele gebied. Verder bestaat er thans geen formele Palestijnse staat. Er is dan ook geen sprake van een bezetting maar van betwiste gebieden.
Daarnaast kost een boycot van producten uit de West Bank vele Palestijnse banen. Israëlische bedrijven zijn namelijk verantwoordelijk voor ruim 28% van de Palestijnse inkomsten daar. Palestijnen verdienen namelijk een goede boterham aan de Joodse buur. Een boycot is dus uiterst nadelig voor de Palestijnse economie.
Selectieve verontwaardiging
Wereldwijd zijn er tientallen conflicten over gebied en ideologie. Zo bezet bijvoorbeeld Turkije al decennia illegaal Noord-Cyprus en heeft Marokko zich de Westelijke-Sahara onrechtmatig toegeëigend. Een productenboycot van Marokkaanse mandarijntjes of Turks textiel is echter niet aan de orde.
Actievoerders als van Beersum zijn volledig gefixeerd op de staat Israël en hebben geen oog voor de rest van de wereld. Wellicht kan deelname aan het studiereisje van de VU hier verandering in brengen.
