Door Alan M. Dershowitz. Vertaling: Vederso.
President Barack Obama heeft terecht de onthoofding van de Amerikaan James Foley door ISIS in de krachtigste bewoordingen veroordeeld.
Dit is wat hij zei:
“Er moet een gezamenlijke inspanning plaatsvinden om deze kanker eruit te halen, zodat het zich niet verder verspreidt. Er moet een duidelijke afwijzing zijn van de aard van nihilistische ideologieën. Eén ding kunnen we het allemaal over eens zijn, zo een organisatie [ISIS] heeft geen plaats in de 21e eeuw.
Met vrienden en bondgenoten in de hele wereld delen we een gemeenschappelijk veiligheidsbeleid en een set van waarden tegenovergesteld aan wat we gisteren zagen. We zullen doorgaan met dit haatdragend terrorisme te confronteren en te vervangen door een gevoel van hoop en stabiliteit.”
Op hetzelfde moment dat president Obama opriep tot een totale oorlog tegen de “kanker” van ISIS, beschouwde hij Hamas als een gemakkelijk geneesbare ziekte, drong er bij Israël op aan om die terroristische groep te accepteren. Een groep waarvan het Handvest vraagt om de vernietiging van Israël als onderdeel van een Palestijnse regering van nationale eenheid.
Ik kan me niet voorstellen dat hij er bij Irak op zou aandringen, of bij een ander Arabisch land, om ISIS te aanvaarden als onderdeel van een regering van nationale eenheid.
Voormalig president Jimmy Carter en Desmond Tutu zijn zelfs verder gegaan. Zij dringen er bij de internationale gemeenschap op aan om de legitimiteit van Hamas te erkennen als een politieke partij en diplomatieke erkenning te verlenen.
Het is moeilijk voor te stellen van hen te eisen dat dezelfde legitieme status aan ISIS moet worden toegekend.
Waarom dan de dubbele standaard met betrekking tot ISIS en Hamas?
Is het omdat ISIS wreder en gewelddadiger is dan Hamas?
Het is moeilijk om dat hard te maken. Hamas heeft waarschijnlijk meer burgers gedood – via haar zelfmoordbommen, via moord op leden van de Palestijnse Autoriteit, de raketaanvallen en terreurtunnels – dan ISIS heeft gedaan. Als de Israëlische Iron Dome en het Israëlische leger er niet waren geweest zou Hamas nog meer onschuldige burgers hebben gedood. Inderdaad noemt zij in haar Handvest het doden van alle Joden overal in de wereld, ongeacht waar ze wonen of de “rots” waarachter ze zich verschuilen. Als Hamas haar zin kreeg, zou zij minstens net zo veel mensen als ISIS doden.
Is het de manier waarop ISIS doodt?
Onthoofding is natuurlijk een zichtbaar groteske manier van doden, maar dood is dood en moord is moord. En voor de familie van het slachtoffer doet het er weinig toe of de dood werd veroorzaakt door onthoofding, door opknoping of door een kogel in het hoofd. De meeste van de slachtoffers van ISIS zijn doodgeschoten, niet onthoofd, terwijl de terroristen van Hamas onschuldige baby’s in hun bed hebben afgeslacht, tieners op weg van school naar huis, winkelende vrouwen, Joden die bidden en studenten die een pizza eten.
Is het omdat ISIS een Amerikaan vermoordde?
Hamas heeft talrijke Amerikanen en burgers van andere landen vermoord. Ook zij maken geen onderscheid bij wie ze doden.
Is het omdat ISIS specifiek heeft gedreigd haar terrorisme naar Amerika te brengen, terwijl Hamas haar terrorisme richt tegen Israël?
Het Handvest van Hamas beperkt zijn moordzuchtige bedoelingen niet tot een land. Net als ISIS vraagt het om een wereldwijd “kalifaat”, dichterbij gebracht door een gewelddadige Jihad.
Alles wat we met recht vrezen en verachten van ISIS moeten we vrezen en verachten aan Hamas.
Net zoals we nooit legitimiteit zouden verlenen aan ISIS, zouden we op z’n minst geen legitimiteit moeten verlenen aan Hamas tot zij haar Handvest herroept en geweld afzweert. Helaas is dat ongeveer net zo waarschijnlijk als dat Amerika zijn grondwet ontbindt.
Geweld, antisemitisme en anti-Amerikanisme zijn de conditio sine qua non voor de doelen van Hamas.
Net zoals ISIS militair moet worden verslagen en vernietigd als een terroristisch leger, zo ook moet op Hamas militair gereageerd worden en moeten haar raketten en tunnels worden vernietigd.
Op grote schaal, en in mijn ogen ten onrechte, betoogden vele academici en diplomaten dat er nooit een militaire oplossing voor het terrorisme in het algemeen of voor de eisen van Hamas in het bijzonder kan zijn. Deze conventionele wijsheid negeert de lessen van de geschiedenis.
Chamberlain dacht dat er een diplomatieke oplossing voor Hitler’s eisen kon zijn. Churchill was het daarmee oneens. De geschiedenis heeft bewezen dat Churchill gelijk had. Nazi-fascisten en Japanse militaristen moesten militair worden verslagen voordat er een diplomatieke oplossing kon worden bereikt.
Zo ook met ISIS en Hamas. Zij moeten eerst militair verslagen worden en dan pas kunnen ze overwegen redelijke diplomatieke en politieke compromissen te accepteren. Een andere overeenkomst tussen ISIS en Hamas is dat als deze terroristische groeperingen hun wapens neerleggen er vrede is, terwijl als hun vijanden hun wapens neerleggen er genocide zou zijn.
Een prachtige cartoon illustreert dit: aan de ene kant van de tafel zit Hamas die eist “Dood aan alle Joden”. Aan de andere kant zit de Israëlische premier Netanjahoe. In het midden zit bemiddelaar John Kerry die zich keert tot Netanjahoe en vraagt: “Kun je hem tenminste halfweg tegemoet komen?” (zie cartoon hieronder).
Geen democratische natie kan haar eigen vernietiging accepteren. Wij kunnen geen compromissen sluiten- halfweg tegemoet komen – met terroristen die de dood van allen eisen die hun vraag naar een soennitische kalifaat in de weg staan, of deze terroristen zichzelf nu ISIS of Hamas noemen.
Beide zijn, in de woorden van president Obama, “kanker” die moet worden aangepakt voordat het zich verspreidt. Beide zijn even kwaadaardig. Beide moeten worden verslagen op het slagveld, in de rechtbanken en de rechtbanken van de publieke opinie.
Er kan geen compromis met fanatisme, terrorisme of de vraag naar een kalifaat gesloten worden. Voordat Hamas of ISIS als legitieme politieke partners kunnen worden beschouwd, moeten ze afstand doen van hun gewelddadige zoektocht naar een wereldwijd islamitisch kalifaat.
