Door Oliver Jeges. Vertaald uit het Duits door E.J. Bron, 23 juli 2014.
Wie het eeuwige conflict in het Midden-Oosten wil begrijpen, hoeft niet in oude tijdschriften te bladeren, wetenschappelijke studies te lezen of dikke politieke vakbladen.
Ook de analyses van deskundigen kun je gerust negeren als het om het oerprobleem tussen Joden en Arabieren gaat.
Het volstaat helemaal om een stap buiten de deur te doen en met open ogen en een wakkere blik door Europese steden te wandelen.
Want uiterlijk in het jaar 2014 is het conflict tussen Israël en de Palestijnen in Duitse, Franse, Britse, Oostenrijkse en Nederlandse straten aangekomen. Na de tragische dood van drie joodse en een Palestijnse jongen enkele weken geleden in het Heilige Land, en vooral sinds het grondoffensief van Israël in de Gazastrook, demonstreren talrijke sympathisanten van de Palestijnen in Europese steden voor hun zaak.
Je zou kunnen denken dat het hen om vrede gaat, om een oplossing van het conflict, om een einde aan de vijandelijkheden.
Maar wie de spektakels bijwoont, of dit nu in Berlijn, Essen, Londen of Parijs is, ziet niets anders dan een woedende meute. Een opgehitste menigte, die zijn woede de vrije loop laat. Een samenraapsel van Turken, Arabieren, mensen met migratieachtergrond, linksen, rechtsen, bio-Duitsers, wereldverbeteraars, Oriëntromantici, slechts verenigd in de haat tegen de “zionistische onderdrukkers”.
Een oproer wegens een land dat drieduizend kilometer ver van Berlijn verwijderd ligt, ingeklemd tussen de Middellandse Zee en de Dode Zee.
Het maakt niet uit in welke pro-Gaza demonstratie men tussen Innsbruck en Berlin-Neukölln per ongeluk terechtkomt, het beeld is steeds hetzelfde.
Enerzijds een door haat, moordfantasieën en wraaklust voortgedreven mensenmassa, die, zwaaiend met Hamas- en ISIS-vlaggen, de Joden de zee wil indrijven.
Ze scanderen leuzen zoals “Jood, Jood, kom naar buiten en vecht alleen!” en houden zelfgemaakte borden in de lucht met spreuken als “Dood de Joden!” of “Joden zijn beesten!”.
Veel anti-Israël demonstranten ontkennen de Holocaust, hebben op hun borden het hakenkruis in de Davidsster geschilderd en betreuren het feit dat Hitler zijn werk van de “Endlösung” zeventig jaar geleden niet voltooid heeft, want dan zouden er immers nu geen problemen in het Midden-Oosten zijn.
Ik zou graag willen weten hoe de ontkenning van de Holocaust en Hitlers niet voltooide Jodenvernietiging bij elkaar passen, maar logisch en rationeel gaat het er op deze bijeenkomsten niet aan toe.
Niet alle deelnemers doen mee aan het roepen van dergelijke leuzen op pro-Gaza demonstraties, die strafbaar zijn. Maar iedereen die meeloopt, neemt de gehoopte genocide op het joodse volk in ieder geval instemmend op de koop toe. Het zijn beelden die herinneren aan het droevige jaar 1933.
Tegenover deze volksoprispingen staan enkele weinige Israëlvrienden moedig te demonstreren, slechts door de politie beschermd tegen gewelddadige aanvallen van de Gaza-demonstranten. Rustig en bezonnen staan ze daar, met borden waarop staat “Israël wil vrede” of met blauwwitte Davidsstervlaggen die onschuldig wapperen in de wind.
Het zijn sympathieke gezichten, gezichten die niet door woede getekend zijn, maar door zorgen en leed.
Terwijl dus enerzijds terreurgroepen zoals de “Islamitische Staat”, Hezbollah en Hamas gehuldigd en de Joden de dood gewenst worden, willen de Israël-sympathisanten niets anders dan vrede. Dat alleen al toont aan hoe het met de verhoudingen niet alleen in Europa, maar ook tussen Hebron en Jeruzalem, en van Ashdod tot Ramallah gesteld is.
Maar het blijft niet alleen meer bij min of meer onschuldige demonstraties. Bij bijna alle manifestaties in de afgelopen dagen kwam het ondanks de aanwezigheid van de politie tot onlusten, die steeds en uitsluitend uitgingen van de kant van de Gaza-aanhangers. Tijdens een Gaza-demonstratie in het Oostenrijkse Innsbruck werd een sympathisante van Israël door een man neergeslagen. In Parijs vielen deelnemers twee synagogen aan.
In Berlijn escaleerde de situatie toen enkele Gaza-demonstranten een man met een keppeltje zagen. Daarop dreigden de mannen de drager van het keppeltje: “Kut-Joden, we krijgen jullie wel!” en “We vermoorden jullie!”. In Göttingen kwam het tot jachttaferelen, Arabieren achtervolgden een vreedzame antidemonstrant, die ze uiteindelijk inhaalden. Ze sloegen met hun vuisten op haar in en trapten haar. Het zijn scènes die men op dit moment in iedere grote Europese stad kan zien.
Het gaat hierbij echter vooral om collectieve woede-uitbarstingen, die alleen maar de Joden tot vijandbeeld hebben, en waarvan men dacht dat ze na 1945 in Europa onmogelijk waren geworden.
Vroeger brulden de nazi´s: “Jood verrek!”.
Nu zijn het de pro-Palestijnen, die de retorische galg knopen, waaraan ze zo graag hun Semitische broeders zien bengelen.
Midden in Europa woedt de Jodenhaat zo gruwelijk en herkenbaar zoals het sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog niet meer geweest is.
En weer kijkt iedereen alleen maar toe.
Gerelateerd:
Toevoeging Likoed Nederland: Deze preek van een Berlijnse imam voor iedereen die nog twijfelt dat een islamitische inspiratie mee speelt bij de rellen.
Gedeelte uit de vrijdagse preek van imam Abu Bilal Ismail in de Al-Nour moskee in Berlijn op 18 juli 2014.
“Kijk naar de . Zie hoe ze hebben samengezworen en nog steeds samen zweren tegen ons volk in Gaza. Gaza is het land van glorie, het land van de Jihad, het land van eer, dat wordt geconfronteerd met de sterkste oorlogsmachine, de zionistische Joden, die criminelen, die moordenaars van profeten, die bloed vergieten, zij die kinderen doden, die vrouwen in weduwen veranderen, die huizen vernietigen samen met hun bewoners, die Gaza treffen met alle kracht die ze hebben.
Oh Allah, vernietig de zionistische joden.
Ze zijn geen uitdaging voor je.Tel ze en dood ze tot de allerlaatste.
Spaar er niet één.Schud de grond onder hun voeten.
Laat ze vreselijk lijden.Buig hun kogels af.
Verjaag hen.Zij gedragen zich tiranniek tegen de hele wereld en verspreiden corruptie.
O Allah, straf hen.”
