Door Rolene Marks. Vertaling: Likoed Nederland, 26 mei 2014.
Een recente wereldwijde studie betreffende antisemitisme laat zien dat wanneer alle aantallen en percentages worden opgeteld, er meer dan één miljard antisemieten in de wereld zijn.
Eén miljard mensen vervuld met haat en agressie tegen het Joodse volk en hun land Israël. Dat aantal is ondoorgrondelijk, ontzettend veel groter dan de Joden die minder dan 0,2 % van de wereldbevolking uitmaken.
De slechtste percentages zijn in Noord-Afrika en het Midden-Oosten te vinden, maar laat ons Europa nader bekijken.
De niveaus van antisemitisme zijn zo hoog als ze waren voor het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Dit is niet verwonderlijk, gezien het feit dat Europa zeer grote islamitische gemeenschappen heeft en dat de verkiezingsresultaten in diverse Europese landen een alarmerende verschuiving naar extreem-rechts laten zien.
Deze verschuiving in de realiteit van de Europese politiek heeft opnieuw de Europese Joden centraal geplaatst als de universele zondebok voor alle negatieve emoties die mensen maar kunnen hebben.
De incidenten zijn beangstigend. Duizenden demonstranten in Parijs schreeuwen “Joden, Frankrijk is niet voor jullie”. Er zijn individuele aanvallen op Joden in Frankrijk, zoals het in elkaar slaan van een leraar en het krassen van een hakenkruis in zijn borst en nog veel meer. Denk aan de moord op een Joodse basisschool in Toulouse waarbij vier doden vielen.
Maar Frankrijk is niet het enige land dat bruut antisemitisme laat zien. Volgens het onderzoek is Griekenland het meest antisemitische land van Europa. Niet verwonderlijk gezien de opkomst van de neonazistische Gouden Dageraad partij in dat land. Hongarije heeft de extreem-rechtse Jobbik partij, waar één op de vijf Hongaren op heeft gestemd.
De kersverse Europese kampioen basketballen Maccabi Tel Aviv zag hun overwinning begroet met massale antisemitische tweets van teleurgestelde Real Madrid fans, met berichten als “ze moeten allemaal in een oven worden gedood”.
De Europese basketbalbond sprak haar “schok en teleurstelling ” uit en beloofde een onderzoek in te stellen. Maar dit soort scheldkanonnades is niets nieuws in de sport. Vraag het maar aan al die voetbalclubs van Amsterdam tot Londen wiens supporters scanderen “Joden aan het gas” of die de omgekeerde Hitlergroet brengen, de quenelle.
En dat brengt ons bij de gruwelijke moord van gisteren op vier mensen, waaronder twee Israëlische toeristen, die in koelen bloede werden neergeschoten in het Joods Museum in Brussel, België.
De Belgen ging naar de stembus voor federale verkiezingen. In deze “moeder van alle verkiezingen ” was het zeer spannend. Het was ook de laatste dag van de verkiezingen voor het Europees Parlement. Eenentwintig lidstaten van de EU gingen naar de stembus om 751 parlementsleden voor een termijn van vijf jaar te kiezen.
Algemeenheden en verontwaardiging zijn simpelweg niet meer voldoende. Wat moet er gebeuren voordat er iets wezenlijks wordt gedaan?
Hoeveel lijken moeten er nog op schoolpleinen en in musea komen te liggen, voordat Europa beseft dat het hard op weg is om weer de begraafplaats te worden die het ooit was?
Het spel is uit. Vermomd als antizionisme, heeft antisemitisme een nieuw gezicht kregen.
Het is kwaadaardig, het is losgeslagen en het is gewelddadig.
Hopelijk vormen deze Europese parlementsverkiezingen net een dag nadat dit Brusselse bloedbad een alarmbel voor de Europese leiders.
Sinds het einde van de Holocaust – die twee derde van het Europese Jodendom heeft uitgeroeid -hebben wij NOOIT MEER geroepen. Dat is onze roep om de strijd tegen het antisemitische vergif en toekomstige generaties te onderwijzen.
Helaas verandert NOOIT MEER in TELKENS WEER en WEER.
Wat moet er nog meer gebeuren?
