Artikel in het kader van ‘ongehoord Palestijns nieuws, 1 april 2014.
Inmiddels is het duidelijk dat de enige doelstelling van de Palestijnen die de hadden in de onderhandelingen was om honderd Palestijnse terroristen vrij te krijgen uit Israëlische gevangenissen.
Zo citeerde het officiële dagblad van de Palestijnse Autoriteit Al-Hayat Al-Jadida op 30 november 2013 Nabil Shaath , parlementslid voor Fatah, lid van het Centrale Comité van Fatah en de portefeuillehouder voor internationale betrekkingen daarin:
“Vanwege de gevangenen (waarvan pas de helft is vrijgekomen), zijn we niet gestopt met de onderhandelingen en zijn we niet naar de Verenigde Naties gestapt.”
Deze boodschap herhaalde de krant op 2 december:
“Shaath benadrukte dat het bestuur niet verder was gegaan met het lid worden van internationale organisaties vanwege slechts één reden – het zeker stellen van de vrijlating van de resterende langdurige gevangenen, die voor de Oslo-akkoorden door Israël werden gearresteerd.
Het bestuur wacht af tot hun vrijlating.”
Dit werd bevestigd door Fatah woordvoerder Ahmad Assaf op de officiële Palestijnse televisie op 19 maart (beelden hieronder):
“Ons lidmaatschap van de VN is ook een wapen. En dat is een belangrijk troefkaart. Het is een wapen dat we in onze zak hebben.
Ik heb het niet gebruikt op de eerste dag. Ik heb niet meteen gezegd, zodra ik het lidmaatschap van de VN had, nee.Wij dreigen daar nu twee jaar mee: zo hebben we de vrijlating van de gevangenen gekregen, door onze chantage.
Dat wil zeggen, tussen aanhalingstekens, we konden belangrijke concessies krijgen door met die troefkaart te zwaaien.”
