Gaat Nederland de vrede nog eens wél bevorderen?

Persbericht van Likoed Nederland, 11 februari 2014.

Woensdag gaat de SGP het kabinet bevragen over het Nederlandse zaken doen met Israël.
De partij vindt dat er door het ontmoedigingsbeleid van het kabinet een kritische en schimmige sfeer is gecreëerd rond het aanknopen van contacten met Israëlische bedrijven.

Zo trok het waterleidingsbedrijf Vitens zich terug uit een samenwerkingsovereenkomst met het Israëlische Mekorot, ondanks dat dit volgens het Ministerie van Buitenlandse Zaken – in antwoord op vragen van de Tweede Kamer – niet had gehoeven. Vitens zegt echter dat zij de stap juist genomen heeft na consultatie van het Ministerie.

Minister Timmermans (PvdA) bij Pauw & Witteman sprak dat weer tegen bij Pauw & Witteman:

“Nederland wil juist dat er meer wordt samengewerkt tussen Nederlandse en Israëlische bedrijven, dat is goed voor het vredesproces.”

Dat is een mooie – en ware – uitspraak. Dus is er niets aan de hand?

Helaas, de Nederlandse regering ondergraaft dit beleid om vrede te bevorderen, door subsidies te geven aan Palestijnse organisaties die juist haat zaaien tegen Israël en oproepen tot boycots van Israëlische bedrijven en producten.

Op een vraag van een journalist noemde de minister die subsidiëring gewenst “vanwege het versterken van het Palestijnse maatschappelijk middenveld”.

Maar het kan toch niet waar zijn dat juist vredesondermijnende, boycottende en haatzaaiende Palestijnse organisaties gefinancierd worden?

Dan wordt toch de Nederlandse doelstelling van vrede bevorderen in het Midden-Oosten volledig ondermijnd?

Het meest markante voorbeeld hiervan is de Palestijnse organisatie Al-Haq:

Al-Haq is een voorstander van een algehele boycot van Israël.
Al-Haq speelde een hoofdrol in Nederland in de terugtrekking van Vitens en PGGM uit Israël. Al-Haq blijkt Nederlandse juristen in te huren om deze bedrijven “juridisch te adviseren” (lees: onder druk te zetten).
De directeur van Al-Haq Shawan Jabarin noemt Palestijnse terreur “legitiem verzet”.
De directeur van Al-Haq Shawan Jabarin is tegen het vredesproces, want dat is “als een stok om de Palestijnen mee te slaan.”
Al-Haq noemt Israël “racistisch”.

Dit is allemaal niet bepaald bevorderlijk voor de vrede en dus strijdig met het Nederlandse beleid.

Waarom wordt die vredesondermijnende activiteit van Al-Haq dan wel gefinancierd met Nederlandse en Europese subsidies, zowel direct als indirect?

Bronnen:

NB Al-Haq geeft sinds 2009 geen openheid meer over de financiën, dus het is onduidelijk om hoe veel Nederlands en Europees geld het gaat, maar het loopt hoogstwaarschijnlijk in de honderdduizenden euro’s.