Palestijnse moordenaars krijgen allemaal een kus

Uitzending van de officiële Palestijnse televisie, 30 oktober 2013.

In een inmiddels gebruikelijk tafereel gaf de ‘gematigde’ Palestijnse president Abbas de gisteren vrijgelaten Palestijnse moordenaars een heldenonthaal. Nieuw was wel dat hij elke moordenaar persoonlijk kuste.

Als deze moordenaars niet zouden worden vrijgelaten, was hij niet bereid om over vrede te onderhandelen….

Zoals Jonathan Tobin in Commentary Magazine constateert:

“Abbas vierde  feest omdat de politieke cultuur van de Palestijnen nog steeds bloedvergieten vereert. Het is essentieel om te laten zien dat je een goede vaderlander bent. Dat is de reden waarom terroristen de Palestijnse helden zijn, in plaats van beschamende restanten van een gewelddadig verleden, dat zij zogenaamd achter zich zouden hebben gelaten.

Hij eiste de vrijlating van de moordenaars, omdat dat hem populairder maakt.

Israëliërs behandelen hun minieme groep van illegaal geweld tegen Arabieren niet als helden. Die worden gestraft, en niet toegejuicht.
Totdat het hetzelfde geldt voor de Palestijnen, komt vrede totaal niet in beeld.”

De moordenaars en hun slachtoffers:

• Kassem Hazem Shabir vermoordde Holocaust-overlevende Yitzhak Rotenberg. De Poolse Jood Rotenberg werd als tiener met zijn familie naar het concentratiekamp Sobibor gedeporteerd. Maar hij was een van de weinigen die wist te ontsnappen uit het kamp en ging vechten bij de partizanen. Hij werd ook door de Britten op Cyprus geïnterneerd, vóór hij Israël kon bereiken. Hij vocht in de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog.
• Hij werkte in de bouw en was 67 toen hij bij zijn werk door Hazem en een andere terrorist met een bijl van achteren werd aangevallen. Hij stierf twee dagen later. Rotenberg had een vrouw en een zoon.
• Alabed Hilmi Amawi vermoordde de 22-jarige Jigal Vaknin. Zijn lichaam werd gevonden in een boomgaard in de buurt van Moshav Basra, waar hij woonde en werkte.
• Awad Masalkha nam deel aan deze moord op Jigal Vaknin en vermoordde ook de 59-jarige David Reuven, een in Irak geboren vader van drie, die een winkel had. Awad en andere terroristen gingen de winkel binnen, bonden hem vast en sloegen hem dood.
• Ahmed Damuni vermoordde Amnon Pomerantz. Die was op weg naar zijn reservistendienst in Gaza toen hij per ongeluk een Arabische wijk in ging. Hij werd geslagen met stenen en verbrand in zijn auto. Hij was 46. Hij had een vrouw en drie kinderen.
• Sharif Abu-Dahila vermoordde zijn werkgever Avi Osher, waar hij 15 jaar voor gewerkt had in een dadel wijngaard. Hij stak hem dood en verborg zijn lichaam in een wijngaard. Osher had een vrouw en twee kinderen.
• Mustafa Ganimat en Ziyad Ganimat schoten de 33-jarige Meir Ben Yair en de 32-jarige Michal Cohen dood in een bos. Ze hadden allebei twee kinderen.
• Al-Afu Shakir vermoordde de 21-jarige soldaat Akiva Shaltiel toen hij van zijn basis op weg naar huis was.
• Mahmoud Haga vermoordde Jozef Shirazi, nadat hij met anderen uit Jordanië naar Eilat was gezwommen om een aanslag te plegen. Shirazi was een onbewapende nachtwaker van de universiteit die hen ontdekte. De terroristen schoten hem van korte afstand dood. (Zie ook: Palestijnse staatstelevisie: familie beretrots op hun oom de moordenaar)
• Muhammad Mukabal vermoordde de 40-jarige Jakob Shalom door hem neer te steken. Mukabal en zijn medeplichtige waren beiden werkzaam bij Shalom in de keuken van zijn hotel. Hij had twee dochters.
• Yousef Abdel Hajj vermoordde de 41-jarige Genia Friedman. Hij stak haar dood terwijl ze op straat liep. Abdel Hajj verwondde ook haar vader en nog twee mensen.
• Ahmed Abdel Aziz, Usama Abu Hanana en Mohammed Turkeman vermoordden de 32-jarige Motti Bitton, toen hij wat kocht in een Arabische winkel.
• Abed Rabbo Issa vermoordde de 23-jarige Ron Levy en zijn vriendin, de 21-jarige Revital Seri, terwijl ze aan het wandelen waren in de natuur. Issa bond ze vast, deed zakken over hun hoofd en schoot ze neer.
• Ali Hader Razak vermoordde de 19-jarige soldaat Guy Friedman, door een bomaanslag op  de ingang van een militair gebouw.
• Asrar Samaria en Musa Kara’an Musa vermoordden de 44-jarige Tzvi Klein, een wiskundeleraar. Ze beschoten zijn auto op de snelweg. Hij had een vrouw en drie kinderen.
• Ibrahim Mohammed Nasser en Mohammed Rafaa Karaja vermoordden de 29-jarige reserve-soldaat Aharon Avidar, toen hij op wacht stond bij een douane-gebouw. Hij had een vrouw en een dochter.
• Massoud Amar vermoordde de 30-jarige Ian Feinberg, een jurist die betrokken was bij de economische opbouw van Gaza. In 1993 had hij in Gaza een vergadering voor een Europese ontwikkelingshulporganisatie, toen terroristen de kamer binnenstormden en de Arabieren lieten vertrekken. Ze vermoordden Feinberg met bijlslagen en geweerschoten. Hij had een vrouw en drie kinderen.
• Haza Yusef en Abdullah Bani-Hassan vermoordden Jozef Eliyahu en Lea Elmakayes, twee leraren. De leraren waren een excursie in de natuur voor hun leerlingen aan het voorbereiden, toen ze werden aangesproken door de terroristen. De 35-jarige Eliyahu,  getrouwd en vader van vijf kinderen, werd van dichtbij neergeschoten. De 19-jarige Elmakayis werd gewurgd.

Vertaling van de uitzending van de Palestijnse televisie:

Minister van Gevangeniszaken Issa Karake:

“Hoewel de gevangenen werden vrijgelaten in het midden van de nacht, is ieder van u gevangenen een zon die de hemel van Palestina verlicht.”

Palestijnse president Mahmoud Abbas:

“Wij zijn blij met onze heldhaftige broeders die van achter hun tralies terug zijn gekomen naar de wereld van de vrijheid. Wij feliciteren onszelf en wij feliciteren jullie allemaal, in deze grote viering die ons verenigt en onze zonen terug naar ons brengt. Wij zeggen dat ze zullen terugkeren naar hun huizen en naar geen andere plaats …
Vandaag is het tweede feest, en in twee maanden – het derde feest, en dan het vierde, en dan het vijfde, totdat de gevangenissen leeg zijn en onze families bij ons zijn teruggekeerd.
Ik zeg u dat er geen akkoord komt zolang er nog een gevangene achter de tralies zit. Ontspan daarom, we zijn hier voor u, als Allah het wil, voor deze nobele zaak, waaraan wij ons leven hebben gewijd, en we zullen de inspanning volhouden tot het laatste moment.”