Door de Arabische journalist Khaled Abu Toameh. Vertaling en bewerking: Brabosh. Artikel in het kader van ‘ongehoord Palestijns nieuws’, 4 oktober 2013.
Dit moet wellicht één van de meest gehate en meest beschimpte foto’s zijn van het ogenblik in de sociale media onder Palestijnen en Arabieren en miljoenen Israëlbashers over de hele wereld: “Israëliërs en Palestijnen die samen zitten en praten over vrede.
Waar halen zij het lef vandaan? Ze moesten zich schamen! Het zijn verraders!” klinkt het overal gefrustreerd en verontwaardigd. Hallo…? Wat scheelt er? Willen ze dan opeens geen vrede meer in het Midden-Oosten? Hebben ze dat wel ooit gewild en was het misschien wel allemaal ‘schone schijn’, een smoes om voor zichzelf en de rest van de wereld de vernietiging van Israël te verrechtvaardigen?
Het moet stilaan bij iedereen beginnen dagen dat een vredesakkoord tussen Palestijnen en Israëliërs – als dat al ooit tot stand zou komen – waarbij het bestaansrecht van Israël als de Joodse staat op papier wordt gezet en getekend wordt door de betrokken partijen, helemaal geen vrede brengt in het Midden-Oosten. Dat is een mythe.
Arabieren en hun westerse en internationale aanhang willen het vel van de Joden en de kop van Israël op een zilveren schotel en niks minder. Geen compromissen, geen erkenning, geen onderhandelingen, nooit vrede met de Joodse staat en geen enkel akkoord dat daar iets aan kan noch zal veranderen. Al de rest is boerenbedrog.
Op verzoek van de leiders van de Palestijnse Autoriteit, werd de eerste ronde van vredesbesprekingen met Israël, die in Jeruzalem van start ging op 14 augustus, weg gehouden van de media-aandacht. De Palestijnse Autoriteit leiders verzochten dat geen journalist of fotograaf zou worden toegestaan om de ontmoeting tussen de Israëlische en Palestijnse onderhandelaars te verslaan.
Zelfs de locatie van de vredesbesprekingen werd geheim gehouden, wederom op verzoek van het leiderschap van de Palestijnse Autoriteit. Het verzoek van de Palestijnse Autoriteit voor geheimhouding in de vredesbesprekingen kwam niet voort uit de wens om het succes van de onderhandelingen te beveiligen. Het is niet zo dat de Palestijnse Autoriteit zegt: Wij geven zo veel omtrent de vredesbesprekingen dat we de voorkeur geven om alle media-aandacht te vermijden om er alzo voor te zorgen dat het vredesproces slaagt.
De belangrijkste reden dat de Palestijnse Autoriteit niet wil dat de media de vredesbesprekingen verslaan is gerelateerd aan de angst voor de reacties van de Palestijnen en de Arabische wereld.
Mahmoud Abbas heeft onder de Palestijnen hevige en wijd verspreide tegenstand ontmoet jegens zijn controversiële beslissing – die werd genomen onder zware druk van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry – om terug te keren naar de onderhandelingstafel met Israël.
Wanneer de kopstukken van de Israëlische en Palestijnse onderhandelaars, Tzipi Livni en Saeb Erekat, eerder deze maand bijeen kwamen in Washington om de lancering aan te kondigen van de vredesbesprekingen, hebben veel Palestijnen en Arabieren de kans gegrepen om Erekat belachelijk te maken en de leiders van de Palestijnse Autoriteit te beschuldigen van verraad.
Een foto waarop Erekat en Livni samen in Washington te zien zijn, wordt sindsdien gebruikt op Facebook en Twitter door activisten om beledigingen en verwensingen te gooien naar de belangrijkste Palestijnse onderhandelaar.
Palestijnse bronnen in Ramallah zeiden dat Erekat zich zo diep beledigd voelde door de beledigingen en de obscene taal die tegen hem werd gebruikt, dat hij besloot dat hij helemaal geen behoefte meer had om een fotosessie te houden met Livni of enige andere Israëliër.
Zowel Abbas als Erekat zijn zich volledig bewust van de groeiende oppositie onder de Palestijnen en Arabieren naar de hervatting van de vredesbesprekingen met Israël volgens de voorwaarden van de Amerikaanse regering. Dat is de reden waarom de twee mannen niet willen worden gezien zittend in één kamer met een Israëlische vertegenwoordiger. Ze weten dat om het even welke foto waarop Erekat en Livni handen schudden of samen zitten hun vijanden zouden voorzien van extra munitie.
Degenen die denken dat de oppositie tegen de vredesbesprekingen alleen komt van Hamas en andere radicale groepen zijn ofwel onwetend of zijn blind voor de realiteit.
Toen Abbas akkoord ging om de vredesbesprekingen met Israël te hervatten, ging hij in tegen de aanbeveling van de PLO-leiding, waarvan de leden Kerry’s pogingen afwezen om de president van de Palestijnse Autoriteit te dwingen af te zien van twee van zijn pre-condities, met name dat Israël zich akkoord zou verklaren om de pre-1967 lijnen te gebruiken als basis voor onderhandelingen en alle bouw in de nederzettingen en in de wijken van Oost-Jeruzalem te bevriezen.
Vorige week hebben PLO ambtenaren Abbas nogmaals herinnerd aan hun verzet tegen de vredesbesprekingen. Tijdens een bijeenkomst in Ramallah op 15 augustus, vertelden verschillende PLO leiders Abbas dat zij zich ‘uit principe’ bleven kanten tegen het hervatten van de vredesonderhandelingen met Israël onder de huidige omstandigheden. De enige Palestijnse ambtenaar die openlijk naar buiten is gekomen om Abbas te steunen is de machteloze premier, Rami Hamdallah.
Abbas en Erekat weten dat Hamdallah’s publieke goedkeuring van de vredesbesprekingen geen enkel gewicht draagt. Immers, Hamdallah is een niet-gekozen ambtenaar zonder achterban of politieke basis. Om de zaak nog ingewikkelder te maken voor Abbas en Erekat, zijn verschillende Palestijnse facties nu in het proces van de vorming van een ‘nationale alliantie’ waarvan het belangrijkste doel is om een deal tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit te dwarsbomen. Deze afwijzende frontvorming zal bestaan uit diverse PLO en andere facties en organisaties en kan veel problemen creëren voor de Palestijnse Autoriteit.
Maar er is nog een reden waarom de Palestijnse Autoriteit leiders geen media-aandacht voor de vredesbesprekingen willen. Voor vele jaren, heeft de Palestijnse Autoriteit de boycotacties tegen Israël gesteund, evenals organisaties te bestrijden die ‘normalisering’ met Israëliërs promoten.
Als Palestijnse kinderen worden veroordeeld voor het voetballen met Israëliërs, waarom zou dan plots het aanvaardbaar zijn voor Erekat om te praten met Livni?
De leiders van de Palestijnse Autoriteit kunnen enkel zichzelf de schuld geven voor de groeiende oppositie tegen de vredesbesprekingen met Israël. Palestijnse leiders hebben simpelweg nagelaten hun volk voor te bereiden voor de vrede.
Deze leiders hebben, in plaats daarvan, Israël gedelegitimiseerd tot op een punt waar het is uitgegroeid tot een ‘misdaad’ voor elke Palestijn om gefotografeerd te worden wanneer wordt gepraat of onderhandeld wordt met om het even welke Israëliër.
Gerelateerd:
