Opinie-artikel van Likoed Nederland, gepubliceerd op De Dagelijkse Standaard, 30 september 2013.
Premier Netanjahoe spreekt morgen weer de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe. Hij onderhandelt momenteel met de Palestijnse president Abbas over een nieuw vredesverdrag.
Het zou fantastisch zijn als hieruit een blijvend vredesverdrag zou kunnen komen, zodat de Palestijnen en Israëli’s in vrede met elkaar kunnen gaan leven.
De kans hierop is echter klein. Hiervoor zijn tien redenen vanuit Arabisch perspectief.
1. De Palestijnse president Abbas heeft feitelijk geen mandaat om namens de Palestijnen te spreken. In januari 2005 begon zijn vierjarige ambtstermijn, die op 9 januari 2009 is verlopen.
Abbas is volgens de democratische grondregels dus al 4 jaar geen president meer.
2. Bij de parlementsverkiezingen in 2006 kozen de Palestijnen voor Hamas, dat 56% van de zetels in het Palestijnse parlement kreeg. Deze Hamas regering van premier Hanije weigert zelfs om de reeds tussen de Palestijnen en Israëliërs afgesloten vredesakkoorden uit te voeren – waardoor het geboycot wordt door de internationale gemeenschap. Hamas is ook fel tegen deze nieuwe onderhandelingen. Simpelweg omdat Hamas geen vrede wil met Israël: het wil de totale vernietiging van Israël, zoals vastgesteld in artikel 11 van het Handvest van Hamas.
3. Die Hamas regering bestuurt Gaza, waar ongeveer de helft van de Palestijnse bevolking woont, en waar Abbas helemaal niets over te zeggen heeft.
4. Daarom onderhandelt Abbas daarom eigenlijk alleen namens de PLO, de Palestijnse ‘bevrijdingsbeweging’. Echter, ook binnen de PLO zijn er de meeste groepen tegen de onderhandelingen met Israël. Alleen de Fatah-beweging van Abbas staat achter de onderhandelingen.
5. De Palestijnen komen hun verplichtingen uit eerdere vredesakkoorden nauwelijks na.
Zo is het PLO handvest niet gewijzigd, hierin staat dan ook nog steeds dat Israël vernietigd moet worden. De Palestijnse terreurorganisaties zijn niet ontmanteld en er wordt niet tegen opgetreden (sterker nog: wie dat wel doet, wordt als ‘collaborateur’ geëxecuteerd). De noodzakelijke vredeseducatie vindt niet plaats; integendeel, het haatzaaien op scholen, in moskeeën en op de staatstelevisie gaat maar door en door.
6. Er is ook weinig steun voor een tweestatenoplossing onder de Palestijnse bevolking. Zo bleek uit een opiniepeiling in 2011 dat 61% tegen de tweestatenoplossing is. Nog meer Palestijnen (66%) zagen een eventuele tweestatenoplossing alleen zitten als de opstap naar de uiteindelijke vernietiging van Israël. Maar liefst 80% is het eens met het Hamas Handvest dat de Arabische wereld Israël militair zou moeten verslaan.
En een ongehoorde 73% is het eens met de stelling uit het Hamas Handvest – toegeschreven aan Mohammed – dat alle Joden gedood moeten worden.
7. Een belangrijke oorzaak hiervan is uiteraard de massale verspreiding van de strikte, onverzoenlijke islam. Deze wordt massaal verspreid door imams, betaald vanuit Saoedi-Arabië en de Golfstaten. Dat is een belangrijke reden dat de regio steeds meer in brand komt te staan, zoals Syrië, Egypte, Soedan, Irak, Nigeria enzovoort.
8. Deze oorlogszuchtige houding wordt tevens in stand gehouden door de Palestijnse leiders, die veel te winnen hebben bij een externe vijand. Zo roepen televisie-uitzendingen van Hamas op tot het uitroeien van de Joden, passend bij hun interpretatie van de islam. Maar ook de staatstelevisie van de ‘gematigde’ Abbas met verheerlijking van geweld (de moordenaars van een Joodse baby zijn “moedig” en “heldhaftig”) en racisme (“Joden zijn het vuilnis van Jeruzalem”).
9. Dit racisme is officieel Palestijns beleid. In de Palestijnse wetgeving is vastgelegd dat er geen Jood mag wonen in ‘Palestijns’ gebied.
President Abbas heeft die apartheid op 29 juli 2013 in Caïro nogmaals bevestigd: dit zal ook gelden voor de Westbank, zelfs al wordt er vrede gesloten.
10. En tot slot maar niet onbelangrijk: het geld. Palestijnen danken hun relatieve welvaart voor een belangrijk deel aan de royale internationale hulpgelden.
Palestijnen krijgen per hoofd van de bevolking meer geld toegestopt dan alle andere aardbewoners bij elkaar. Zij moeten er toch niet aan denken dat het vrede wordt en dat daarom die internationale donoren dan zullen zeggen dat de Palestijnen nu maar eens voor zichzelf moeten gaan zorgen?
Hoe staan de Israëli’s hier in? Die snakken naar beëindiging van het eindeloze geweld van aanslagen en raketten. Maar zij weten gezien het bovenstaande dat een nieuw vredesverdrag daar waarschijnlijk weinig bij gaat helpen.
Het zal een papier zijn waarop “vrede” geschreven zal staan. Maar zulke papieren hebben zij al vaker gehad.
En papier is erg geduldig, zeker in de Arabische wereld.
- Klik om meer artikelen te lezen met de trefwoorden: vrede en vredesbesprekingen.