Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 19 augustus 2013.
De Libanese regering heeft recent de grens gesloten voor Palestijnse vluchtelingen uit Syrië. Inmiddels zijn er al duizenden gestrand in de grensstreek, vooral vrouwen en kinderen.
Eten en drinken hebben deze Palestijnse vluchtelingen nauwelijks, bovendien verkeren ze continue in levensgevaar door de aanhoudende gevechten tussen het leger van Assad en radicaal-islamitische opstandelingen.
Wat wonderlijk is bij deze situatie, is dat geen enkele Palestijnse leider of Westerse regering zich hierover heeft uitgesproken. De socialistische Palestijnse Fatah-beweging houdt zijn mond, net als de radicaal-islamitische terreurorganisatie Hamas. Die hadden het blijkbaar te druk met protesteren tegen een wat appartementen, die door Joden gebouwd gaan worden in Joodse wijken.
Ook zijn er dit keer vanuit het Westen geen flottieljes gepland om de lijdende Palestijnen te hulp te komen.
Ook zijn er geen demonstraties, geen Kamervragen, geen VN-resoluties.
En er is ook geen verontwaardiging te bekennen bij de zo bekende voorvechters voor de Palestijnen, als Gretta Duisenberg, Anja Meulenbelt of Dries van Agt.
Helemaal niets.
Diezelfde stilte was te horen toen Egypte een maand geleden de Palestijnse vissers belemmerde in hun broodwinning, alle Palestijnse smokkeltunnels vernielde en tientallen Hamas strijders doodde. Nog meer stilte was te horen toen Egypte de grens met Gaza afgelopen donderdag hermetisch afsloot ‘voor onbepaalde tijd’.
En de stilte was gigantisch oorverdovend toen in juli Palestijnen vergast werden in hun Yarmoek kamp in Syrië en toen in mei de tweeduizendste Palestijnse dode viel in Syrië.
Er speelt zich in Syrië een ongehoord menselijk drama af, ook voor honderdduizenden Palestijnen in Syrië, terwijl de meesten niet meedoen aan de strijd.
Echter, als Israël niet op de een of andere manier met Palestijns lijden te maken heeft, interesseert het al die ‘pro-Palestijnen’ in het Westen blijkbaar niets.
Is dat anders te verklaren dan dat al die ‘mensenrechtenactivisten’ niet zozeer gemotiveerd worden door pro-Palestijnse gevoelens, als door anti-Israëlische sentimenten?
