Door Adi Moses, die als 8-jarige gewond raakte bij een Palestijnse terreuraanslag en haar moeder en kleine broertje verloor. Haar bijdrage is uitermate smartelijk en ze verdient het dat deze met zoveel mogelijk mensen gedeeld wordt. Vertaling E.J. Bron, 12 augustus 2013.

U kent mijn verhaal. In het jaar 1987 gooide een terrorist een Molotovcocktail op de auto van mijn familie. Hij vermoordde mijn moeder en mijn broertje Tal en verwondde mijn vader, mijn broer, zijn vriendin en mij. Het is een verhaal dat u kent. Maar… mij kent u niet echt.
Ik was 8 jaar toen dit gebeurde. Terwijl mijn vader me door het zand rolde om mijn brandende lichaam te blussen, keek ik naar onze auto en zag hoe mijn moeder voor mijn ogen verbrandde. Dit verhaal was nog niet ten einde, op deze dag in het jaar 1987. Dit verhaal is het moeizame leven dat ik sindsdien geleid heb.
Ik ben nog steeds 8 jaar oud, in het ziekenhuis in kritiek toestand. Schreeuwend van de pijn. Van boven tot beneden in verband gewikkeld. En mijn hoofd is niet hetzelfde. Niet meer vol goud gekleurd lang haar. Het hoofd is verbrand… Het gezicht, de rug, de armen en benen – verbrand.
Ik word omringd door familieleden, maar mijn moeder is niet bij me. Ze omarmt en streelt me niet. Zij is niet diegene die mijn verband ververst. In de kamer naast me ligt mijn broertje Tal. Schreeuwend van de pijn. Ik roep hem om samen schaapjes met me te tellen, zodat hij in slaap kan vallen. Drie maanden later overlijdt de kleine Tal aan zijn verwondingen. Ik zit, helemaal boven, in verband op een stoel op de begraafplaats en kijkt toe hoe mijn kleine broer wordt begraven.
Ik mag vanwege mijn brandwonden al maandenlang niet in de zon, zodat ik een lange broek en blouses met lange mouwen naar school draag. Ook in juli en augustus. En onder mijn kleren draag ik nog een klein korset tegen littekenvorming. Het is pijnlijk en heet en het jeukt.
Nu ben ik 12 jaar oud. Een andere operatie moet een litteken corrigeren, die een beperkt bewegen van het been verhinderde. En daarna vier ik mijn bat mitswa . En mijn moeder is niet bij het feest. Daarom huil ik ´s nachts zachtjes en schrijf ik haar.
Ik word ouder. Ik houd er niet van dat de mensen me op straat aanstaren, ik houd er niet van wanneer de caissière in de supermarkt vraagt: “Och kind, wat is er met jou gebeurd?” Ik houd er niet van dat ik van iedere blik en iedere vraag moet huilen.
Ik bereik de leeftijd van 14 jaar en ik woon nog steeds in Alfei Menashe. Ik heb een vader, een oudere broer, vrienden, ik ben een goede leerling. Maar ik heb ook vreselijke littekens. Ik heb geen moeder. Zo lag ik op straat en zei tegen mezelf dat als er een auto aankomt moet er maar gebeuren wat er gebeurt. Maar er gebeurt niets. Ik sta dus op en ga naar huis terug.
Al die jaren van het volwassen worden, gingen mijn vrienden het liefst naar het strand. Maar ik ga niet, omdat ik littekens heb. Omdat ik verbrand ben. En ik schaam me.
Dan ben ik 18 jaar en ik wil graag het leger in, maar dat lukt niet. Het leger weigert de verantwoordelijkheid voor mijn littekens over te nemen. Dus help ik het leger als vrijwilliger en dien anderhalf jaar.
Na het leger studeerde ik voor mijn bachelor. Op het College heb ik nieuwe mensen leren kennen, die me, uiteraard, vragen wat er met me gebeurd is. Ik antwoordde: “Terreuraanslag”. En zij antwoordden steeds opnieuw: “Wow, werkelijk? Ik dacht dat je als klein kind kokend water over je heen had gekregen.”
En de kleding? Lange mouwen werden vervangen door korte mouwen, maar geen T-shirts, omdat ik een heel lelijk litteken onder mijn linker schouder heb. Absoluut geen korte rokken of korte broeken – want ik heb lelijke littekens op mijn benen.
Nu ben ik 34 jaar oud, net zo oud als mijn moeder op het moment van de aanval. Vanaf nu zal ze altijd jonger zijn dan ik. En nog steeds beantwoord ik minstens viermaal per week vragen over datgene wat er met me gebeurd is. En vaak vraag ik me af of die kerel geen belangstelling voor me heeft alleen vanwege de littekens. En ik moet altijd mijn littekens uitleggen en precies vertellen hoe ik aan ze gekomen ben, voordat ik mij uitkleed voor een man.
Ik ben 34 jaar oud, maar de afgelopen dagen werd ik weer een 8-jarige, die naar de brandende auto kijkt en wacht tot haar moeder er uit komt.
Jitschak Rabin, de minister van Defensie op het moment van de aanval, beloofde mijn vader dat ze de terrorist te pakken zouden krijgen. En dat deden ze. En ze veroordeelden hem. Ze veroordeelden hem tot levenslang en nog eens 72 jaar gevangenisstraf.
En u, minister? Met één handbeweging besloot u hem vrij te laten. Diegene, die dit alles veroorzaakt heeft. En u zult mij er niet van overtuigen dat u mijn smart begrijpt, omdat u dat niet doet. Geen verklaringen, die proberen rationeel te zijn, zullen helpen.
U bent een harteloos wezen en onbegrijpelijk. Met uw beslissing om de moordenaar vrij te laten, spuugt u op de graven van mijn moeder en mijn broertje Tal. U wist dit verhaal uit de geschiedenis van de staat Israël. En voor wat?
Ik smeek u om hem te verwijderen van de lijst met gevangenen die zullen worden vrijgelaten. Laat hem in de gevangenis. Dat hij verrot zoals hij zou moeten verrotten. Steekt u niet weer het vuur aan dat hij aanstak. Vernietigt u niet diegenen, die nog over zijn in deze familie. Redt u ons. Want als hij vrijgelaten wordt, zullen mijn vader, broer en ik niet meer in staat zijn te leven.
Enkele moordenaars waarvan vandaag de vrijlating is aangekondigd:
- Salah Ibrahim Ahmad Mughdad, gevangen gezet voor de moord op de Holocaust-overlevende Israël Tenenbaum.
- Abdel Aal Sa’id Ouda Yusef, gevangen gezet wegens zijn rol bij de moord op Ian Feinberg in Gaza in 1983. Tijdens een vergadering met zakenpartners stormde een groep gewapende mannen de kamer binnen en zeiden dat ze waren gekomen om ‘de Jood te doden’. Ze gingen schieten en hakten Feinberg in stukken met een bijl.
- Barbakh Faiz Rajab Madhat zat gevangen wegens het doodsteken van de 61-jarige Moshe Beker. Madhat en twee helpers wachtten in de nacht de ongewapende boer op in diens boomgaard en overvielen hem vroeg in de ochtend toen hij er kwam werken.
- Mortja Hasin Samir Ganim, gevangen gezet voor de ontvoering, marteling en moord op collega-Arabieren Alsilawi Samir, Khaled Malka, Aqila Nasser Ali al Za’abot.
- Ramahi Salah Abdallah Faraj, gevangen gezet voor het in de vroege ochtend overvallen en vermoorden van een andere eigenaar van een boomgaard, de 84-jarige Avraham Kinstler, die hij in stukken hakte met een bijl.
De volledige lijst van de 26 moordenaars, en van hun slachtoffers:
1. Kor Mattawa Hamad Faiz, vermoordde Menahem Dadon.
2. Salah Ibrahim Ahmad Mughdad, vermoordde Israel Tenenbaum.
3. Na’anish Naif Abdel Jafar Samir, vermoordde Binyamin Meisner.
4. Arshid A. Hamid Yusef Yusef, vermoordde Nadal Rabu Ja’ab, Adnan Ajad Dib, Mufid Cana’an, Tawafiq Jaradat en Ibrahim Sa’id Ziwad.
5. Al Haj Othman Amar Mustafa, vermoordde Steven Frederick Rosenfeld.
6. Maslah Abdallah Salama Salma, vermoordde Reuven David.
7. Abu Moussa Salam Ali Atiya, vermoordde Isaac Rotenberg.
8. Maqlad Mahmoud Zayd Salah, vermoordde Yeshayahu Deutsch.
9. Sawalha Bad Almajed Mahmad Mahmad, vermoordde Baruch Heisler.
10. Shaath Azath Shaaban Attaf, vermoordde Simcha Levy.
11. Abdel Aal Sa’id Ouda Yusef, vermoordde Ian Feinberg en Sami Ramadan.
12. Barbakh Faiz Rajab Madhat, vermoordde Moshe Beker.
13. Raai Ibrahim Salam Ali, vermoordde Moris Eisenstatt.
14. Nashbat Jabar Yusef Mahmad, vermoordde Amnon Pomerantz.
15. Mortja Hasin Ganim Samir, martelde en vermoordde Samir Alsilawi, Khaled Malka, Nasser Aqila en Ali al Zaabot.
16. Sawalha Faz Ahmad Husni, vermoordde Heisler Baruch.
17. Ramahi Salah Abdallah Faraj, vermoordde Avraham Kinstler.
18. Abu Satta Ahmad Sa’id Aladdin, vermoordde David Dadi and Hayim Weizman.
19. Abu Sita Talab Mahmad Ayman, vermoordde David Dadi and Hayim Weizman.
20. Mansour Omar Abdel Hafiz Asmat, vermoordde Hayim Mizrahi.
21. Asqara Mahmad Ahmad Khaled Annie Ley.
22. Janadiya Yusef Radwan Nahad, vermoordde Zalman Shlein.
23. Hamadiah Mahmoud Awad Muhammad, vermoordde Zalman Shlein.
24. Abdel Nabi A. Wahab Jamal Jamil, vermoordde Shmuel Gersh.
25. Ziwad Muhammad Taher Taher, vermoordde Avraham Cohen.
26. Sabih Abed Hamed Borhan, vermoordde Jamil Muhammad Naim Sabih en Aisha Abdullah Haradin.