Door Rachel Avraham. Vertaald uit het Engels, 5 juni 2013.
Minderheden in Israël leven met de vrijheden en rechten die niet beschikbaar zijn in enig ander land in het Midden-Oosten dankzij de Israëlische liberale democratische waarden.
De Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring stelt dat Israël “garant zal staan voor de volledige gelijkheid van sociale en politieke rechten van al haar inwoners ongeacht hun religie, ras of geslacht”.
De Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring garandeert ook “vrijheid van godsdienst, geweten, taal, onderwijs en cultuur ” en riep de Israëlische Arabische burgers op om “deel te nemen aan de opbouw van de staat op basis van volledige en gelijke burgerschap en met passende vertegenwoordiging in al haar tijdelijke en permanente instellingen”. Israël, als een vrij en democratisch land en de enige staat in het hele Midden-Oosten waar echte vrijheid bestaat, volgens mensenrechtenorganisatie Freedom House, en waar de rechten van minderheden worden gerespecteerd.
Momenteel dienen er 12 trotse Israëlische Arabieren in de Knesset. Israëlische Arabieren dienen ook in het Israëlische leger, het Israëlische Hooggerechtshof, als hoofd van eerste hulp afdelingen in Israëlische ziekenhuizen, als artsen bij het ontwikkelen van medische innovaties, als leden van Israëlische maatschappelijke organisaties, zowel ook als zakenlieden, journalisten, diplomaten, als voetbalsterren, als musici, als televisieberoemdheden, en als hoogleraren aan Israëlische universiteiten.
Inderdaad, de Israëlsche Arabieren leveren een bijdrage aan elk aspect van het leven in Israel, als volwaardige en gelijkwaardige leden van de maatschappij.
Beschrijvingen van het leven in Israël
Boshra Khalaila, een Israëlische-Arabische studente: “Ik ben getrouwd en bezig met een master’s degree. Ik ben een liberale, vrije vrouw, met alle mogelijke rechten. Ik vergelijk mezelf met andere vrouwen van mijn leeftijd in Jordanië, de Palestijnse gebieden, Egypte, welk Arabisch land dan ook. Zij hebben niet de rechten die ik heb: vrijheid van meningsuiting, het recht om te stemmen. Ze worden gedwongen om op jonge leeftijd te trouwen. Zij dragen verplicht religieuze hoofdbedekking, onafhankelijk van hun eigen overtuiging. Bij mij is het het tegenovergestelde, ik heb alles .”
Aatef Karinaoui, een Israëlisch-Arabische politicus: “Israël is een prachtig land voor Arabieren. Het is de enige democratie in het Midden-Oosten. Kijk naar wat de Arabieren aan het doen zijn met elkaar in het hele Midden-Oosten. We willen ons hier niet langer mee bezig houden. Mensen willen vooruit komen binnen de staat Israël. We willen bewijzen dat we loyale en trouwe burgers zijn. Ik ben een trotse Arabier en ook een trotse Israëli. Ik ben geen Palestijn.”
Ismail Khaldi, de eerste Bedoeïen die als diplomaat diende in het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Israël: “De Bedoeïenen in Israël vormen een voorbeeld van de bijdrage die men kan geven aan deze democratische en vrije staat, dat is waarom wij er trots op zijn hier een deel van uit te maken. Ik ben een trotse Israëli – samen met vele andere niet-Joodse Israëli’s, zoals Druzen, Bahai-aanhangers, Bedoeïenen, christenen en moslims, die in een van de meest cultureel gevarieerde samenlevingen en de enige echte democratie in het Midden-Oosten wonen.
De Israëlische samenleving is verre van perfect, net als die van andere landen. Maar laten we eerlijk zijn, welke maatstaf die u ook kiest – onderwijskansen, economische ontwikkeling, vrouwen-en homorechten, vrijheid van meningsuiting en van vergadering, vertegenwoordiging in de wetgeving – Israëlische minderheden zijn hier veel beter af dan in elk ander land in het Midden-Oosten”.
Recente opiniepeilingen tonen aan dat de meeste Arabieren in oost Jeruzalem liever onder Israëlisch bestuur willen leven dan onder Palestijns bestuur, en dat Israëlische Arabieren die in de buurt van Judea en Samaria wonen ten zeerste gekant zijn tegen mogelijke grond-uitwisselingen omdat ze veel liever leven onder Israëlisch bestuur dan dat van de Palestijnse Autoriteit.
