Artikel van Likoed Nederland, gepubliceerd op De Dagelijkse Standaard, 17 mei 2013.
In februari 1982 beval dictator Hafez Assad het Syrische leger om met tanks de Syrische stad Homs aan te vallen, omdat die stad in de greep was geraakt van opstandige (soennitische) moslimfundamentalisten.
Dat werd – toen ook al – een enorme slachtpartij. Het aantal gedode burgers is nooit goed bepaald, maar liep in de tienduizenden.
Sindsdien hoorde je weinig meer van de moslimfundamentalisten in Syrië, totdat die twee jaar geleden opnieuw in opstand kwamen, nu tegen de huidige dictator, zoon Bashar Assad.
Assad regeert weliswaar een seculiere dictatuur, maar behoort tot de sjiietische stroming van de Alawieten, die maar 12% van de bevolking uitmaakt. Verder wordt hij gesteund door de meeste christenen en druzen, omdat die de soennitische moslimfundamentalisten vrezen. Maar de christenen en druzen vormen ook slechts 10% van de Syrische bevolking. De rest van de bevolking – 74% – is soennitisch.
Daarmee is de Syrische burgeroorlog dus sterk religieus geïnspireerd. Het blijkt ook uit de steun vanuit het buitenland. Soennitische moslimfundamentalisten stromen uit de hele wereld toe, om aan de zijde van de opstandelingen te strijden, die betaald en bewapend worden door de soennitische oliestaten zoals Saoedi-Arabië.
En de regeringstroepen van Assad houden hiertegen stand, mede door een groot contingent buitenlandse sjiietische strijders. Deze komen uit Libanon van de sjiietische terreurorganisatie Hezbollah, en uit Iran, als onderdeel van de Revolutionaire Garde uit Iran. Naar verluidt strijden er momenteel zeker 50.000 daarvan mee aan regeringskant.
Dit alles maakt deze oorlog feitelijk een godsdienstoorlog.
Seks
Naast godsdienst is het uitzicht op seks een motivatie voor de strijders tegen het regime van Assad. Verschillende soennitische moslimfundamentalistische geestelijken hebben in een fatwa hun goedkeuring uitgesproken voor de verkrachting van Syrische vrouwen en meisjes door strijders. Op een Libanese televisiezender verklaarde bijvoorbeeld de invloedrijke Saoedi-Arabische moslimgeestelijke Mohammed al-Arifi dat strijders Syrische vrouwen en meisjes tot een huwelijk van een paar uur mogen dwingen om zo seks binnen de islamitische regels te kunnen hebben. De vrouwen moeten wel ongetrouwd, gescheiden of weduwe zijn en minimaal 14 jaar oud.
Cijfers zijn moeilijk te geven, maar volgens de mensenrechtenorganisatie ‘Women under siege’ zijn hierdoor al tienduizend jonge vrouwen verkracht. Op basis van een analyse van ooggetuigenverslagen gaat het om vrouwen en meisjes in de leeftijd tussen 7 en 46. 3% van de vrouwen raakt zwanger, 18% van de vrouwen overlijdt of wordt vermoord om als getuige te verdwijnen.
Dat er enorm veel seksueel misbruik plaatsvindt, blijkt ook uit de situatie in de vluchtelingenkampen in Jordanië, waar het Engelse Channel Four News opnames maakte.
Vluchteling Israa Mohammed:
“Drie meisjes in het kamp werden ontvoerd en verkracht. Daarna werden zij teruggebracht. Jordaanse jongens komen hier naar toe om Syrische meisjes vanaf de leeftijd van zeven of zes jaar oud aan te vallen.”
Vluchteling Um Hammad over toiletbezoek:
“Ik ga mee met mijn dochter en ik wacht tot ze klaar is. Er zijn meisjes die ’s nachts niet naar het toilet durven, maar het inhouden tot de ochtend.”
Een ander probleem zijn de vele rijke Arabieren uit de Golfstaten die op de berooide meisjes afkomen om ze te kopen. ‘Makelaar’ Um Majed:
“Die betalen 100 dinar om een meisje te zien in hoofddoek. Als hij dan met haar wil trouwen, moet hij 1.000 dinar of meer betalen. Hij moet een huwelijksovereenkomst ondertekenen en dan kan hij haar meenemen. Na een uur kunnen zij al scheiden. Maar dat is niet mijn zaak.”
Het is een afschuwelijke situatie. Beide partijen plegen massaal oorlogsmisdaden. De toenemende roep dat Europa partij zou moeten kiezen in het conflict is dan ook merkwaardig.
Want waarom zou Europa partij moeten kiezen in een islamitische godsdienstoorlog, die in stand wordt gehouden door de steun voor de strijdende partijen vanuit olielanden?