Door dominee Dr Kenneth Meshoe, lid van het Zuid-Afrikaanse parlement en voorzitter van de Afrikaanse Christelijke Democratische Partij. Vertaald uit het Engels.
Tijdens mijn recent verblijf in San Francisco, was ik diep geschokt door de posters in de stad die Israël beschuldigen van apartheid.
Als een zwarte Zuid-Afrikaan die onder de apartheid heeft geleefd, weet ik dat dit systeem in Zuid-Afrika was ingevoerd om gekleurde mensen te onderwerpen en hun allerlei rechten te onthouden. In mijn ogen valt Israël niet te vergelijken met de apartheid in Zuid-Afrika. Degenen die een dergelijke beschuldiging uiten, tonen hun onwetendheid van wat apartheid werkelijk inhoudt.
Apartheid was een wettelijk systeem van segregatie en onderdrukking op basis van huidskleur, terwijl een zeer kleine blanke minderheid domineerde over de overgrote meerderheid van de mensen van kleur.
Als zwarte Zuid-Afrikaan onder apartheid, kon ik niet mijn stem uitbrengen, noch kon ik vrij reizen door het landschap van Zuid-Afrika. Geen enkele persoon van kleur kon hoge overheidsposities innemen. De rassen werden strikt gescheiden in sportstadions, openbare toiletten, scholen en het openbaar vervoer. Mensen van kleur hadden inferieure ziekenhuizen, medische zorg en onderwijs. Als een witte dokter bereid was om een zwarte patiënt te accepteren, moest hij hem of haar onderzoeken in een achterkamer of een andere verborgen plaats.
Tijdens mijn vele bezoeken aan Israël heb ik niets gezien van de hier bovenstaande beschreven voorbeelden. In het Israëlische rechtssysteem zijn gelijke rechten vastgelegd in de wet.
Zwart, bruin en wit, Joden en de Arabische minderheid mengen vrijelijk in alle openbare plaatsen, universiteiten, restaurants, stembureaus en het openbaar vervoer. Alle mensen hebben het recht om te stemmen. De Arabische minderheid heeft eigen politieke partijen, zitten in het Israëlische parlement (Knesset) en heeft hoge posities in ministeries, de politie en de veiligheidsdiensten. In ziekenhuizen liggen Palestijnse patiënten in bed naast Israëlische Joden; Artsen en verpleegkundigen kunnen in dezelfde mate Israëlische Arabieren als Joden zijn. Ik begrijp ook dat een Israëlische Arabische rechter de rechtspraak leidde in de zaak van de voormalige Israëlische president Moshe Katsav, die werd veroordeeld wegens wangedrag. Een Ethiopische Jodin won onlangs de titel van Miss Israël.
Geen van deze voorbeelden was wettelijk toegelaten in apartheid Zuid-Afrika!
Ik vind dat het lasterlijk en bedrieglijk is om de maatregelen betreffende Israëlische zelfverdediging tegen de campagnes van terroristen, zelfmoordaanslagen, raketaanvallen en andere daden van terrorisme die zich hebben voorgedaan, en zich blijven voordoen, worden bestempeld als apartheid. Ik ben geschokt door de bewering dat de vrije, diverse, democratische staat Israël apartheid toepast. Deze belachelijke beschuldiging bagatelliseert het begrip apartheid, minimaliseert en ontkent de omvang van het racisme en het doorstane lijden van gekleurde Zuid-Afrikanen.
Ik roep alle mensen, met name jongeren, op om Israël te bezoeken en zelf te leren van de feiten, zodat ze vol vertrouwen deze valse beschuldigingen betreffende Israël kunnen weerleggen.
De onjuiste toepassing van het begrip apartheid is een aanfluiting van een pijnlijke onrechtvaardigheid en dreigt de ware betekenis van het woord te ondermijnen.
In mijn ogen vormt Israël juist een voorbeeld van democratie, integratie en pluralisme dat kan worden nagebootst door vele naties, met name in het Midden-Oosten.
