Huis verkocht aan een Jood? De doodstraf!

Vertaling van een artikel in The Daily Mail (Engeland), voor de rubriek ‘ongehoord Palestijns nieuws’.
NB Het oorspronkelijke bericht is een jaar oud maar werd nu pas onder onze aandacht gebracht. Omdat het weer typisch ‘ongehoord Palestijns nieuws’ is in beide betekenissen, publiceren wij het alsnog.

Muhammad Abu Shahala heeft naar verluid onder martelingen  de verkoop van zijn huis in Hebron op de Westoever aan een Joodse man bekend.

Volgens de Palestijnse wetgeving kan de doodstraf worden uitgevoerd indien die wordt bevestigd door de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas.

In een open brief vergelijken de Israëli’s David Wilder en Noam Arnon deze zaak  met de rechtszaken in Duitsland tijdens het nazi-tijdperk. De brief:

“Volgens verscheidene persbureaus, is de heer Muhammad Abu Shahala, een voormalig inlichtingenagent voor de Palestijnse Autoriteit ter dood veroordeeld, na een haastig proces. Zijn misdaad: verkoop van onroerend goed aan Joden in Hebron. Het is ontstellend om te denken dat de verkoop van onroerend goed wordt gedefinieerd als een “halsmisdaad”, strafbaar met de dood.

Het feit dat een dergelijke ‘wet’ bestaat in de het Palestijnse juridische systeem, wijst op een barbaarse en perverse vorm van recht, die doet denken aan praktijken die tijdens de Middeleeuwen bestonden.

Het is de plicht van de gehele internationale gemeenschap, die  Abu Mazen en de Palestijnse Autoriteit beschouwt als een realistische vredespartner, om in het openbaar een dergelijk gebeuren van legale moord te verwerpen, terwijl de ‘misdaad’  niets meer is dan de verkoop van onroerend goed. Wat zou de reactie op een dergelijke wet in de Verenigde Staten, Engeland, Frankrijk of Zwitserland zijn, die verkoop van onroerend goed aan Joden verbiedt?

Minder dan honderd jaar geleden, werden dergelijke handelingen ook per wet bepaald en uitgevoerd, bekend als de beruchte ‘Neurenberger wetten. Op 3 oktober 1938 implementeerde nazi-Duitsland, onder leiding van Adolf Hitler,  een “besluit van de confiscatie van Joods eigendom, het regelen van de overdracht van bezit van Joden naar niet-Joodse Duitsers”. Op 11 december 1938  werd nog een wet aangenomen: “de regeling voor de verwijdering van Joden uit het economische leven van Duitsland”. Onder andere  was er een clausule welke Joden  het aanbieden van goederen voor verkoop verbood.

Is de Palestijnse Autoriteit soms een reïncarnatie van het Derde Rijk?”

Volgens de Israëlische journalist Caroline Glick bestaat de wet betreffende het verbod op de verkoop van grond of onroerend goed voor Joden al enige tijd. Ze vertelde ons:

“De Palestijnse Autoriteit werd opgericht in mei 1994. De eerste wet die werd aangenomen beschouwt verkoop van grond aan Joden als een halsmisdaad. Kort daarna werden veel Arabische landverkopers dood gevonden in Jeruzalem en Judea en Samaria, als gevolg van zowel gerechtelijke als buitengerechtelijke executies.”